Bu çalışmada, yeni kurumsal kuram ile kaynak bağımlılığı
kuramlarının örgütsel perspektifte çevre-uyum ilişkisine yükledikleri anlam
bağlamında, örgütsel değişimin yönetilmesi anlayışlarının değerlendirilmesine
çalışılmıştır. Örgüt-çevre ilişkisi, değişimin yönetilmesi açısından
ilişkilendirilirken, kaynak bağımlılığı ve yeni kuramsal kuramın arkaplanı ve
kuramsal özellikleri irdelenerek, çevre ve uyum kavramlarına yükledikleri
anlamlar analiz edilmiş, bahse konu olan kuramların örgütsel değişimin
yönetilmesi açısından çevre kavramına
yükledikleri anlamlar irdelenmiştir.
Kaynak
bağımlılığı kuramı, çevreyi "nesnel" bir boyutta ele alırken, çevrenin
örgütler üzerine yaptığı etkilere dikkat çekmiştir. Dolayısıyla kaynak bağımlılığı kuramının örgüt-çevre ile
ilgili varsayımlarına göre çevre, örgüt-kaynak ilişkisine sıkıştırılmış
durumdadır. Buna mukabil "çevre" aynı zamanda belirsizlik kaynağıdır. Ancak
belirsizliğinin tolere edilmesinde kritik faktör ise örgütsel değişimdir
Yeni kurumsal
kuramda örgütler "çevre" ile mütekabiliyet ilişkisi içerisindedir.
Örgütler hem varoldukları çevre tarafından biçimlendirilirler, hem de kendi
eylemleri ve diğer etkileşimleriyle var olan çevreyi yeniden üreterek
değiştirirler. Yeni kurumsal kuram yaklaşımına göre, örgütler çevrelerindeki
belirsizlik derecesini yapılarına yansıtırlar ve ona göre adapte olurlar. Bu
bağlamda yeni kurumsal kuramın örgütsel değişim anlayışı, çevresel
belirsizliğin yoğunluğuna göre gösterdiği tepkisel uyum çerçevesinde
şekillenir. Buna mukabil yeni kurumsal kuram
örgütsel değişimi açıklamada yetersiz kalmıştır. Dolayısıyla örgütsel değişim olgusunun anlamlandırılması
ve yönetilmesi örgüt/çevre/uyum
ilişkisini çözümlemede yardımcı olacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ağustos 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Sayı: 44 |
Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi