MEDYANIN GENÇLER ÜZERİNDE SOSYAL SAPMA VE ŞİDDET BAĞLAMINDA ETKİLERİ

Yıl 2018, Sayı: 45, 43 - 57, 28.12.2018

Yalçın Kahya

Öz

Medya kuramları kitle
iletişim araçlarının, gençlerin toplum içinde değişen rollerinin belirlenmesinde
ve yönlendirilmesinde etkili olduğunu söylemektedir. Başka bir ifadeyle kitle
iletişim araçları toplumsallaşma sürecine doğrudan etki etmektedir. Bu etki
olumlu ve olumsuz davranışlar olarak ortaya çıkabilmektedir. Medyanın açık ve
gizli mesajlar ile gençlerin şiddet ve sapma davranışları göstermesi arasında
bir ilişkiden söz edilebilir. Bu çalışma İstanbul’un kültürel ve ekonomik
bağlamda farklı olduğu düşünülen iki ilçesinde gençlerin çevrimiçi kaldıkları
süre ile televizyon izleme süreleri bağlamında sapma-şiddet davranışlarını
onaylama ve sergileme sıklığı arasındaki ilişkiyi ölçmektedir. Söz konusu
ilçelerde gençlere uygulanan 730 anketin bulgularının değerlendirilmesi
sonucunda şiddet ve sapma davranışlarını onaylama ve bu davranışları gösterme
sıklığının sosyo-ekonomik ve sosyo-kültürel bağlamda, tercih edilen medya
kullanımıyla da ilişkili olarak farklılıklar gösterdiği saptanmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Gençlik, medya, şiddet

Kaynakça

• Aksüt, M., & Batur, Z. (2007). İnternet Perspektifi’nde Ergenlerin Sosyalleşme Ve İletişim Kurma Süreci. Akademik Bilişim’07-IX. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, 31. 39-43.http://ab.org.tr/ab07/kitap/aksut_batur_AB07.pdf. Erişim Tarihi. 04.07.2016Arendt, H. (2014). Şiddet Üzerine (7. b.). İstanbul: İletişim Yayınları.Arslan, A. (tarih yok). Medyanın Birey ve Toplum Üzerine Etkileri . Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1-12.Bourdieu, P., & Wacquant, L. (2011). Düşünümsel Bir Antropoloji İçin Cevaplar (5. b.). (N. Ökten, Çev.) İstanbul: İletişim.Cheviron, N. T. (2013). Televizyon ve İçimizdeki Şiddet (1. b.). İstanbul: Kırmızı.Cicioğlu, M. (2014). Öğrencilerin Problemli İnternet Kullanımı ve Siber Zorbalık Davranışlarına İlişkin Görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.Çizmeci, E. (2014). Danah Boyd'da Sosyal Ağlar ve Gençlik. M. Çakır içinde, Yeni Medya'ya Eleştirel Yaklaşımlar (s. 383-411). İstanbul: Doğu Kitabevi.Dincer, M. K., & Yılmazkol, Ö. (2015). Televizyon: Çocuklara "Gerçek Hayat"ı Şiddetle Öğreten "Çağdaş Masal Anlatıcısı". S. İ. Akçalı içinde, Çocuk ve Medya (4. b., s. 189-211). İstanbul: Nobel.Erdal, C. (2012). Medyanın Efendisi Şiddet. İstanbul: Doruk.Erjem, Y., & Çağlayandereli, M. (2006). Televizyon ve Gençlik: Yerli Dizilerin Gençlerin Model Alma Davranişi Üzerindeki Etkisi. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi,30(1 s 28).Gerbner, G. (2011). Kadife Karanlık 2. İstanbul: Su.Gülsoy, S. (2017). "Bir Uyarlama Denemesi: Dijital Oyunlarda Sahne" içinde Sosyoloji Divanı. 5(9) s.140-164Hellenbart, G., Reusser, B. ve Stucki, B. (2000). Jugendphase und Devianz im Kontext Schule. Handlungsfeld der Sozialarbeit? Hochschule für Sozialarbeit HSA Bern. 18.09.2015. www.schulsozialarbeit.chİşçibaşı, Y. (2002). Medyada Şiddet Konusunda Bazı Sorular.Kurgu Dergisi(19), 47-52.İşçibaşı, Y. (2001), “Televizyondaki Şiddetin Çocuklar Üzerindeki Saldırganlık Etkisi (Amerikan Örneği)”, Kurgu Dergisi, (18), 79-90.İşıker, F. (2011). Televizyon Yayınlarında Şiddet. Uzmanlık Tezi. Radyo ve Televizyon Üst Kurulu. Kocadaş, B., Özgür, Ö. & Özbulut M. (2010). Gençlik ve Şiddet Toplumsal Alanda Şiddetin Yükselişi. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi.Mora, N. (2008). Medya ve Kültürel Kimlik. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5(1), 1-14.Newman, D.M. (2013). Sosyoloji: Günlük Yaşamın Mimarisini Keşfetmek. 3. Baskı, (Çev.: Ali Arslan), Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.Oktik, N. (2016). Gençlerde Suca Eğilim ve Bağımlılık. N. Oktik, G. Önkal, & Ö. Sarı içinde, Suçun Sosyolojisi Cezanın Felsefesi (1. b., s. 1-19). Ankara: Nobel.Önder, M. (2008). Medya Kıskacındaki Çocuklar. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi(4), 183-190.Postman, N. (2005). İnsan Aklının Kendi Yarattığı Teknolojiyle Dostluk Arayışı. Kadife Karanlık (G. Batuş, Çev., 2. b., s. 261-272). içinde İstanbul: Su.Sayıl, M. (l991). Şiddet İçeren TV Programları ile Çocukların Saldırgan Davranışları Arasındaki İlişkiye Genel Bakış. H.Ü. Edebiyat Fakültesi Dergisi. 8 (1-2), 129-143.Uysal, M., (2006). Medya ve Şiddet. Toplumsal Bir Sorun Olarak Şiddet Sempozyumu, 20 Mayıs 2006, Ankara. http://egitimsen.org.tr/wp-content/uploads/2016/11/Medya-ve-%C5%9Eiddet.pdfYağbasan, M. ve Kurtbaş, İ. (b.t.). "Televizyondaki Şiddet ve Tüketim Paradigmalarının Çocukluk Bağlamında Değerlendirilmesine Yönelik Ampirik Bir Araştırma." 04.07.2016. https://scholar.google.com.tr/scholar?q= televizyondaki+%C5%9Fiddet+vet%C3%BCketim+paradigmalar%C4%B1n%C4%B1n+%C3%A7ocukluk+ba%C4%9Flam%C4%B1nda+de%C4%9Ferlendirilmesi&btnG=&hl=tr&as_sdt=0%2C5. Erişim Tarihi.Yörük, S., Koçyiğit,M., ve Turan,M. (2015). Dizi Filmler ve Bilgisayar Oyunlarının Ortaöğretim Öğrencilerinin Şiddet Algısına Etkisi Nitel Bir Araştırma. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 8 (4), 127-142. 28.06.2015.http://dergipark.ulakbim.gov.tr/ usaksosbil /article/view/ 5000119621.