Aktif Öğrenmeye İlişkin Lisansüstü Tezlerin Yapısal İncelenmesi

Year 2018, Volume: 8 Issue: 1, 111 - 125, 15.04.2018

Duygu Gür Erdoğan , Gülden Kaya Uyanık , Özlem Canan Güngören

https://doi.org/10.19126/suje.346975

Cited By: 6

Abstract

Bu çalışmanın amacı aktif öğrenmeye yönelik uygulamaların nasıl
yapıldığına dair genel bir tablo çıkartmak adına aktif öğrenme konusunu
irdeleyen lisansüstü tezlerin yapısal olarak incelenmesidir. Bu amaçla
araştırma tarama modelinde desenlenmiş olup veriler doküman analizi yoluyla
incelenmiştir. Çalışmanın evrenini aktif öğrenme konusunu içeren Yüksek Öğretim
Kurumu(YÖK)’nun internet sitesinde yayınlanmış tüm tezler oluşturmaktadır.
Araştırmada tez başlıklarında ya da anahtar kelimelerinde aktif öğrenme aranmış
ve 92 teze ulaşılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler doküman analizinde yer
alan kodlama yöntemine göre kodlanmıştır. Sekiz alt başlık (yayın yılı, yayın
türü, araştırma yöntemleri, araştırma modelleri, örneklem türü, evren/örneklem/
çalışma grubu tanımlaması, araştırmaların değişkenleri ve veri toplama araçları)
altında araştırmalara ait çalışma kimliği ve çalışma içeriği ile ilgili
bilgiler yer almaktadır. Araştırma sonunda aktif öğrenme konusunu içeren tez
çalışmalarının en çok 2010 yılında yapıldığı, tezlerde nicel yöntemlerin ve deneysel
modelin daha ağırlıklı kullanıldığı, en fazla kullanılan örnekleme türünün
amaçlı örnekleme ve en fazla kullanılan veri toplama aracının başarı testi
olduğu bulunmuştur.

Keywords

Aktif öğrenme, öğrenme yöntemi, lisansüstü, tez, doküman analizi

References

• Adams, S. ve Burns, M. (1999). Connecting student learning and technology. Austin, TX: South west Educational Development Laboratory.
• Aydede, M.N. ve Kesercioğlu, T. (2012). Aktif öğrenme uygulamalarının öğrencilerin kendi kendine öğrenme becerilerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 43, 37-49.
• Aydede, M.N. ve Matyar, F. (2009). Fen Bilgisi Öğretiminde Aktif Öğrenme Yaklaşımının Bilişsel Düzeyde Öğrenci Başarısına Etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 6 (1), 115-127.
• Bonwell, C.C. ve Eison, J.A. (1991). Active learning: Creating excitement in the classroom. (ERIC Belgesi Rapor No. 1).
• Creswell, J. W. (2003). Research Design: qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (2nd Ed.). CA: Sage Publications.
• Çiltaş, A, Güler, G ve Sözbilir, M (2012). Türkiye’de Matematik Eğitimi Araştırmaları: Bir İçerik Analizi Çalışması. Educational Sciences: Theory & Practice , 12(1) , 565-580.
• Erdem, D. (2011). Türkiye’de 2005–2006 Yılları Arasında Yayımlanan Eğitim Bilimleri Dergilerindeki Makalelerin Bazı Özellikler Açısından Incelenmesi: Betimsel Bir Analiz. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 2 (1), 140-147.
• Erdoğmuş, F.U. ve Çağıltay, K. (2009). Türkiye’de Eğitim Teknolojileri Alanında Yapılan Master ve Doktora Tezlerinde Genel Eğilimler. Akademik Bilişim’09 - XI. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, 11-13 Şubat 2009. Harran Üniversitesi, Şanlıurfa.
• Kalem, S. ve Fer, S. (2003). Aktif öğrenme modeliyle oluşturulmuş öğrenme ortamının öğrenme, öğretme ve iletişim sürecine etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 3(2). 433-461.
• Karadağ, E. (2010). Eğitim Bilimleri Doktora Tezlerinde Kullanılan Araştırma Modelleri: Nitelik Düzeyleri ve Analitik Hata Tipleri. Educational Administration: TheoryandPractice, 16(1), 49-71.
• Karataş, Z. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Manevi Temelli Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1(1).
• Koç, C. (2011). Aktif Öğrenmenin Okuduğunu Anlama ve Eleştirel Düşünme Üzerindeki Etkileri. CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 35 (1), 28-37.
• Küçükoğlu, A. ve Ozan, C. (2013). Sınıf öğretmenliği alanındaki lisansüstü tezlere yönelik bir içerik analizi. Uluslararası Avrasya Sosyal Bilimler Dergisi, 4 (12), 27-47.
• Mentiş-Taş, A. (2006). Öğretmen eğitiminde aktif öğrenme. Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi, 6(2), 177-184.
• Oruç, Ş. ve Ulusoy, K. (2008). Sosyal Bilgiler Öğretimi Alanında Yapılan Tez Çalışmaları. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 121 -132.
• Taşpınar, M.(1998). Modüler Öğretim Yönteminin Öğrenci Başarısına Etkisi. Eğitim ve Bilim, 22(108).
• Ulutaş, F. ve Ubuz, B. (2008). Research and Trends in Mathematics Education: 2000 to 2006. Elementary Education Online, 7(3), 614-626.
• Ün Açıkgöz, K. (2014). Aktif Öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Ünal, S. (1999). Aktif öğrenme, öğrenmeyi öğrenmek ve probleme dayalı öğrenme. M. Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 11, 373-378.
• Yenilmez, K. ve Sölpük, N. (2014). Matematik dersi öğretim programı ile ilgili tezlerin incelenmesi (2004-2013). Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3 (2), 33- 42.
• Yıldırım, A.,ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldız, M., Yıldırım, K., ve Ateş, S. (2009). Sınıf öğretmenlerinin sınıf tahtasına yazdıkları yazıların okunaklılık bakımından öğrencilere model olmadaki uygunluğu. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(2).