Siirt şehrinde kişilere karşı işlenen suçların coğrafi analizi

Year 2019, Issue: 73, 41 - 51, 31.12.2019

Semra Yılmaz Çildam

https://doi.org/10.17211/tcd.594150

Cited By: 2

Abstract

İnsanlık tarihi kadar eski olan şiddet olgusu, zamana ve topluma göre değişebilmektedir. Birçok bilimin ortak çalışma alanı olan suç kavramı, insan–mekân ilişkisi açısından coğrafyanın çalışma alanlarından biri olmuştur. Şehirlerde daha fazla suç işlendiği için çalışma alanı olarak şehir yerleşmesi seçilmiştir. Bu çalışmada 2018 yılında Siirt şehrinde polis sorumluluk bölgesi içinde meydana gelen kişilere karşı işlenen suç türlerinin mekânsal dağılışı ve bu dağılışın nedenleri üzerinde durulmuştur. Çalışmada Siirt İl Emniyet Müdürlüğü (Çocuk Şube Karakolu, Cumhuriyet Karakolu, Yenimahalle Karakolu), Siirt Belediye Başkanlığı ve TÜİK’ten alınan veriler kullanılmıştır. Siirt’te 2018 yılında toplam 1642 adet kişilere karşı suç işlenmiştir. Bu suçlar içinde ilk sırayı kasten yaralama (1079) suçu alırken, en az işlenen suç türü adam öldürme (13) suçudur. Elde edilen veriler kullanılarak Coğrafi Bilgi Sistemleri (CBS)  ile dağılış haritaları oluşturulmuş ve çeşitli grafik ve tablolar ile konu aydınlatılmaya çalışılmıştır. Ortaya çıkan sonuçlar zaman ve mekân kavramının suç üzerinde doğrudan etkili olduğunu göstermiştir. Suçların mekânsal dağılışında mahalleler arasındaki sosyo-ekonomik farlılıklar ile arazi kullanım yapısı etkili olmuştur. Kişiye karşı işlenen suçların yaz aylarında daha fazla işlendiği görülmektedir. Şehrin suç tepeleri Bahçelievler, Yeni mahalle ve Barış mahalleleri iken; şehirde suçun en az işlendiği alanlar ise Halenze, Ülkü ve Karakol mahalleleridir. 

Keywords

Suç coğrafyası, Suç, Kişilere karşı işlenen suçlar, Mekân, Siirt

Geographical analysis of crimes against persons in Siirt

Abstract

The concept of violence, which is as old as the history of humankind, can change based on time and society. The concept of crime, which is a common field of study in many scientific fields, has become one of the fields of study of geography in terms of interactions of humans with the environment. Since more crimes are committed in cities, urban settlements were chosen as the area of study. In this study, the spatial distribution of the crimes against persons that took place within the area under control of the police in the city of Siirt in 2018, and the reasons of this distribution were investigated. Data obtained from the Siirt Provincial Police Department (Childrens Branch of the Police, Republic Police Station, Yenimahalle Police Station), Siirt Municipality and TURKSTAT were used in the study. In 2018, a total of 1642 crimes against persons were committed in Siirt. Among these crimes, the most common crime was intentional injury (1079) whereas the least common crime was manslaughter (13). Distribution maps were created using Geographical Information Systems (GIS) and the data obtained; various graphs and tables were used to clarify the subject. The results showed that the concepts of time and space had a direct effect on crime rates. Socio-economic differences between the neighborhoods and the way land was used were important in the spatial distribution of crimes. Crimes committed against individuals are more common in the summer. Crimes were most common in the Bahçelievler, Barış and Yeni neighborhoods and least common in Halenze, Ülkü and Karakol neighborhoods. Based on these findings, recommendation were made regarding measures that need to be taken to prevent these crimes.

Keywords

Crime, Geography of crime, Crimes against persons, Environment, Siirt

References

• Ackerman, V. W. ve Murray, T. A. (2004). Assesing Spatial Patterns of Crime in Lima, Ohio. Great Britain: Cities 21, 5: 423-437.
• Aksak, P. ve Çalışkan, V. (2010). Çanakkale Kentinde Mala Karşı İşlenen Suçların Coğrafi Dağılış Özelliklerinin İncelenmesi (2007). Marmara Coğrafya Dergisi 22: 245 – 275.
• Aksoy, H. (2004). Suç Analizinde Haritaların Kullanımı: Bursa Modeli. I.Polis Bilişim Sempozyumu, İçişleri Bakanlığı Emniyet Genel Müdürlüğü Bilgi İşlem Daire Başkanlığı 336-366.
• Aliağaoğlu A. ve Alaeddinoğlu F. (2005). Erzurum Şehrinde Mala Karşı İşlenen Suçlar. Polis Bilimleri Dergisi 7,1.
• Aliağaoğlu, A. (2007). Balıkesir Şehrinde Suçlar: Coğrafi Bir Yaklaşım (2005). (1.Baskı), Ankara: Detay Yayıncılık.
• Andris, A. (1997). Applied Climatology: Principles and Practice, “Comfort, Clothing and Heath”. London: Routledge.
• Andresen, M. A. (2006). Crime Measures and The Spatial Analysis of Criminal Activity. British Journal of Criminology 46, 2: 258-285.
• Appiahene-Gyamfi, J. (2003). Urban Crimetrends and Patterns in Ghana: The Case of Accra. Journal of Criminale Justice 31, 13-23.
• Asirdizer M, Yavuz M. S, Aydin S.D. (2010). Suicides İn Turkey Between 1996 And 2005: General Perspective. Am J Forensic Med Pathol, 31:138-145.
• Atasoy, S. (2001). Suç Önleme ve Denetlemede Coğrafi Bilgi Sistemlerinin Kullanımı: Suç Haritalama, Coğrafi Bilgi Sistemi Destekli Trafik Kaza Analizi. Coğrafi Bilgi Sistemleri Bilişim Günleri, Fatih Üniversitesi.
• Ayhan, U. (2006). Metropoliten Alanlarda Güvenlik Sorunu ve Çözüm Önerileri. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi (Yayınlanmamış).
• Ayhan, İ. ve Çubukçu, K.M. (2007). Suç ve Kent İlişkisine Ampirik Bir Bakış: Literatür Taraması. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 3, 5: 30-55.
• Aytaç, M., Aytaç, S. ve Bayram, N. (2007). Suç Türlerini Etkileyen Faktörlerin istatistiksel Analizi. 8.Türkiye Ekonometri ve İstatistik Kongresi, İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Bernesco, W. ve Nieuwbeerta, P. (2004). How Do Residdentıal Burglars Select Target Areas, A New Approach to the Analysis of Criminal Location Choice. Brit . J.Criminol 44: 296-315.
• Bowers, K. ve Hirschfield, A. (2001). Mapping and Analysing Crime Data. NewYork: CRC Pres.
• Brennan-Galvin, E. (2002). Crime and Violence in an Urbanizing World. Journal of International Affairs 56: 127-145.
• Blumen, O. ve Rattner, A. (2002). Urbanized Peripheries: A Regional Study of Crime in Israel. Sociological Spectrum 22: 407–443.
• Cahill, M. E. (2004). Geographies of Urban Crime: An Intraurban Study of Crime in Nashville, TN; Portland, Or Tuscan. The University of Arizona.
• Ceccato, V., Haining, R. ve Signoretta, P. (2002). Exploring Crime Statistics in Stockholm Using Spatial Analysis Tools. Annals Of The Association Of American Geographers 92, 1:29 - 51.
• Cecceto, V. (2005). Homicide in Sao Paulo, Brazil: Assessing Spatial Temporal and Weather Variations. Institute of Criminology, Sidgwick Avenue CB3 9DT.
• Cohen L. and Felson M. (1979). Sosyal Change and Crime Trend: A Routine Activity Approach. American Sociological Rewiew 44, 4: 588-608
• Clarke R. and Felson M. (1998). Opportunity Makes The Thief (Practical theory For Crime Prevention). London:RDS.
• Dönmezer, S. (1994). Kriminoloji. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
• Erem, F. (1997). Ceza Hukuku (Genel Hükümler). Seçkin Yayınevi, Ankara.
• Gürbüz, M. ve Karabulut, M. (2007). Adana Beş Ocak Polis Karakolu Sorumluluk Bölgesinde Çocuk Suçlarının Coğrafi Bilgi Sistemleri İle Haritalandırılması ve Analizi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 16,1: 331-346.
• Gürbüz, M. ve Karabulut, M. (2008). Fatih Polis Merkez Amirliğinin (Adana) Sorumluluk Sahasında Çocuk Suçlarının CBS İle Haritalandırılması ve Analizi. Polis Bilimleri Dergisi 10, 2.
• Gürbüz, M., Karabulut, M. ve Temir, Ö. (2013 ). Kayseri’de Oto ve Otodan Hırsızlık Suçlarının CBS ile Haritalandırılması ve Analizi. Sosyal Bilimler Dergisi 10, 1: 23-47.
• Gölbaşı, S. (2008). Kentleşme ve Suç İstanbul’un Kentleşme Süreci İle Suçluluk Arasındaki İlişkinin Kuramsal Değerlendirilmesi. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
• Gürer, N. (2004). Trafikte Yol, Çevre ve Meteorolojik Faktörler. II. Trafik Şurası: 382–383, Ankara.
• Glaeser, E. L. ve Sacerdote, B. (1999). Why is More Crime in Cities. Journal of Political Economy 107, 6: 225-258.
• Günal, V. ve Şahanalp, S. (2009). Şanlıurfa Şehir Merkezindeki Hırsızlık Suçlarının Mekânsal Analizi. Polis Bilimleri Dergisi,11.
• Glaeser, E. L. ve Sacerdote, Bruce. (1999). Why is More Crime in Cities. Journal of Political Economy 107, 6: 225-258.
• Gyamfi, A. J. (2003). Urban Crime Trend and Pattern in Ghana: The CAse of Accra. Journal of Criminal Justice, 31, 13-23.
• Harries, D. K. (1999). Mapping Crime: Principle and Practice. USA: Department of Justice.
• Hannon, L. (2002). Criminal Opportunity Theory and The Relationship Between Poverty and Property Crime. Sociological Spectrum 22: 363 – 366.
• Herbert, D.T. (1976). The Study of Delinquency Areas: A Social Geographical Approach. Transaction of the Institute of British Geographers New Series 1: 472 – 492.
• Henden, H. B. ve Korkmaz, G. (2006). Kentsel Güvenlik ve Kent Planlaması İlişkisi: Kent Güvenliği Planlaması. Kent Sağlık Sempozyumu 2006: 297-298, Bursa.
• İçli, T. G. (1993). Türkiye’de Suçlular (Sosyal Kültürel ve Ekonomik Özellikleri. Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Kurumu Atatürk Kültür Merkezi Yayını Sayı:71.
• İçli, Tülin Günşen, (2001), Kriminoloji. Ankara: Bizim Büro Basımevi.
• İçli, T. G. (2013). Kriminoloji. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Karakaş, E. (2004). Elazığ Şehrinde Hırsızlık Suç Dağılışı ve Özellikleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14, 1: 19–39.
• Karakaş, E. (2005). Suç Harita Tipleri I: Veri Kaynakları. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 15, 1: 57-69.
• Karakaş, E. (2006). Elazığ Şehrinde Suçların Dağılışı ve Özellikleri. Doğu Coğrafya Dergisi, 11,15.
• Karasu, M. A. (2008). Türkiye’de Kentleşme Dinamiklerinin Suça Etkisi. AÜHFD, 57, 4: 255-281.
• Karakaş E. ve Sarıtarla, İ.H. (2016). Bilecik Kırsalında Zamana Göre Değişen Suçlara Coğrafi Bir Bakış: Hırsızlık. Nature Sciences (NWSANS) 11, 2: 1-13.
• Kızmaz, Z. (2003). Ekonomik Yapı ve Suç: Bazı Araştırma Bulguları Üzerine Genel Bir Değerlendirme. Fırat Üniversitesi sosyal Bilimler Dergisi 13, 2: 279–304.
• Kızmaz, Z. (2004). Öğrenim Düzeyi ve Suç: Suç Okul İlişkisi Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 14, 2: 291–319.
• Kızmaz, Z. (2005). Kriminolojide Yeni Yönelimler: Bütünleşik (Integrated) Suç Kuramları-I. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 15, 2: 349-377.
• Kunter, N. (1952). Türkiye’de Suçluluğun İçtimai Amilleri.
• <http://dergiler.ankara.edu.tr/detail.php?id=38&sayi_id=308>. Son erişim 01 Haziran 2019.
• Kocacık, F. (2001). Şiddet Olgusu Üzerine. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi 2, 1: 1-7.
• Le Beau, J. L. (2001). Mapping Our Hazardous Space for Police Work. Bowers, K. (Editor). Mapping and Analyzing Crime Data, 139-155.
• Lowman, J. (1986). Conceptual İssues in The Geography of Acrime: Toward a Geography of Social Control, School of Criminology. Annals of the Association of American Geographers, 81- 94.
• Madanipour, A. ve Tabrizi R. L. (2005). Crime and The City: Domestic Burglary and The Built Environment in Tehran. Habitat İnternational 30: 932-944.
• Makris G.D, Reutfors J. ve Osby U. (2012). Suicide Seasonality and Antidepressants: A Register-Based Study in Sweden.
• < https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22676408>. Son erişim 01 Temmuz 2019.
• Mutluer, F. (1999). Ekoloji-Suç ilişkisi Konya Örneği-. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi (Yayımlanmamış).
• Nordin, L.; Torbjörn, G; Jorgen, B; Deliang, C; Haisheng,L; Hua, T, 2009, “ChiWI – a Road Weather Index for China”, Internatıonal Journal Of Climatology.
• Örçen Y. (2004). Kara Harp Okulu Savunma Bilimler Dergisi 3, 2.
• Özçelik, Ö. (2006). Balıkesir Merkez İlçesinin Suç Haritası. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi (Yayımlanmamış).
• Özkan, A. (2009). Ceza İnfaz Kurumlarında Bulunan Çocuk ve Gençlerin Farik ve Mümeyyizlerinin Değerlendirilmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi (Yayınlanmamış).
• Özbay, Ö.(2008). Strain, Social Bonding Theories and Delinouency. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 32, 1: 1-6.
• Özey, R. (2004). İnsan Davranışları, Hukuk, Güvenlik, Suç ve Coğrafya. Polis Dergisi 39: 386-393.
• Öztürk, İ. (1996). Kentlerin Sosyo-Ekonomik Yapısının Suçluluk Üzerindeki Etkileri Malatya Örneği (1990– 1994). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi (Yayımlanmamış).
• Krıvo J. L. and Peterson D. R. (1996). Extremely Disadvantaged Neighborhoods and Urban Crime Ohio University. Social Force 75, 2 :619-650.
• Ratcliffe, J. H. and Mc Cullagh, M.J. (1999). Hotbeds of Cirme and The Search For Spatial Accuracy. Journal of Geographical Systems 1: 385-398.
• Roncek W. D. (1981). Dangerous Place: Crime and Residential Environment. Social Forces 60: 74-96.
• Sargın, S. ve Temurçin, K. (2009). Türkiye’nin Suç Coğrafyası Şehir Asayiş Suçları. Ankara: Beyaz Kalem Yayıncılık.
• Shaw, C. R. ve McKay, H. D. (1969). Juvenile Delinquency and Urban Areas. Chicago: The University of Chicago Press.
• Shoham, S. G. and Hoffmann, J. P. (1991). A Primer in The Sociology of Crime. New York: Harrow and Heston publishers.
• Smith J. S. (1984). Transaction of İnstitute of British Geographers. New Series 9. 4: 427-442.
• Schulenberg, J. L. (2003). The Social Context of Police Discretion with Young Offenders: An Ecological Analysis. Canadian Journal of Criminology and Justice, 45, 2: 127-157.
• Schweıtzer, J.H. Kım, J.W. ve Mackın, J.R. (1999). The Impact of Built Environment on Crime and Fear of Crime in Urban Neighborhoods. Journal of Urban Technology 6, 3: 59–73.
• Smith J. S. (1984).Transaction of İnstitute of British Geographers. New Series 9, 4: 427-442.
• Temurçin, K. ve Haydaroğlu, İ. (2017). Kadın Suçluluğu Üzerine Bir Araştırma: Mardin ve Antalya Kapalı Cezaevleri Örneği, SDÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi 41: 197-211.
• Tselani A., Osborn D., Trickett A. and Pease K. (2002). Modelling Property Crime Using The British Crime Survey. The British Journal of Criminology 42, 1, 1: 109–128.
• Tsai J.F. and Cho, W. (2011). Re-Examination of The Seasonality of Suicide in Taiwan During 1991-2008: A Population Based Study. Psychiatry Res 186:147-149.
• Tören M. (2004). Kriminoloji. Umut Yayınları-Beta Basım.
• Uzun, A. ve Aliağaoğlu, A. (2009). Tokat Şehrinde Mala Karşı İşlenmiş Suçlar. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 2, 8: 430–444.
• Wilsem V. J., G. N. Dirk and Wittebrood K. (2003). Cross-National Difference in Victimization Disentangling the Impact of Composition Nad Context. Europen Sociological Review 19, 2: 125-142.
• Yılmaz Çildam, S. (2011). Bandırma Şehrinde İşlenen Suçlar (2006-2008): Coğrafi Bir Yaklaşım. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi (Yayınlanmamış).
• Yıltırak, L. M. (2010). Balıkesir İli Kırsalında Kişilere ve Mal Varlığına Karşı İşlenen Suçlar (2004–2008) : Coğrafi Bir Yaklaşım. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi (Yayınlanmamış).
• Yılmaz, A. ve Günay, E. S. (2006). Türkiye’de Şehir Asayiş Suçları. Milli Eğitim Üç Aylık Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi 35, 170: 230-249.
• Yomralıoglu, T. (2002). Cografi Bilgi Sistemleri Temel Kavramlar ve Uygulamalar. Trabzon: Akademik Kitabevi.
• Yuen B. (2004). Safety and Dwelling in Singapur. Cities 21, 1: 19-28.