Fen Eğitiminde Ekogirişimcilik Modeli

Yıl 2024, Cilt: 22 Sayı: 2, 1497 - 1523, 30.08.2024

Mevlidiye Yılmaz , Mahmut Selvi

https://doi.org/10.37217/tebd.1445952

Öz

Bu araştırmada ekogirişimcilik modelinin fen bilimleri dersi kapsamında uygulanabilecek girişimcilik çalışmalarına yeni bir bakış açısı oluşturması amaçlanmaktadır. Hızla artan nüfus, girişimcilik faaliyetleri ile oluşan üretim ve tüketimin de hızla artmasına sebebiyet vermiştir. Bu artış, çevre sorunlarının ciddi bir boyuta ulaşmasına yol açmıştır. Bu kapsamda Sürdürülebilir Kalkınma Hedeflerinde de yer aldığı üzere girişimcilik faaliyetlerinin doğal denge bozulmadan ve doğal kaynaklar tüketilmeden gelecek nesillerin ihtiyaçları dikkate alınarak yapılması beklenmektedir. Öğretim kurumlarında girişimcilik eğitiminin verilmesi girişimcilik konusunda bilinçlenmenin artmasına büyük bir katkı sağlamaktadır. Fen bilimleri dersinin hedeflerinde insan, toplum ve çevrenin etkileşiminin fark ettirilmesi, ekonomi ve doğal kaynak kullanımına ilişkin sürdürülebilir kalkınma bilincinin oluşturulması bulunmaktadır. Fen öğretimi; küresel ısınma, iklim değişikliği, hızlı nüfus artışı ve çevre sorunlarının zorluklarının üstesinden gelme konusunda önemlidir. Ayrıca fen öğretimi, girişimcilik gibi 21. yüzyıl becerilerinin kazandırılmasında önemli bir yere sahiptir. Bu nedenle fen bilimleri dersi kapsamında yürütülecek girişimcilik uygulamalarında ve girişimcilik becerisi kazandırmada çevreci bir bakış açısına sahip ekogirişimcilik modelinin benimsenmesinin önemli bir adım olacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Fen eğitimi, Ekogirişimcilik, Girişimcilik, Sürdürülebilir kalkınma

Ecoentrepreneurship Model in Science Education

Öz

This research aims to create a new perspective on entrepreneurship of the ecoentrepreneurship model that can be applied within the scope of science course. The rapidly increasing population has given rise to a rapid increase in production and consumption caused by entrepreneurial activities. This increase has caused environmental problems to reach a serious level. In this context, as stated in the Sustainable Development Goals, it is expected to conduct entrepreneurship activities taking the needs of future generations into account and without disturbing the natural balance and depleting natural resources. Entrepreneurship education in educational institutions makes a great contribution to increasing awareness about entrepreneurship. The objectives of science courses include differentiating the communication of people, society and the environment, and data on sustainable development awareness of economic and natural resource use. Science teaching is important to overcome global warming, climate change, rapid population growth, and environmental problems. Moreover, science teaching has also an important place in teaching 21st century skills such as entrepreneurship. For this reason, it is considered that the adoption of the ecoentrepreneurship model with an environmentally friendly perspective will be an important step in providing entrepreneurship practices and gaining entrepreneurial skills to be carried out within the scope of the science course.

Anahtar Kelimeler

Science education, Ecoentrepreneurship, Entrepreneurship, Sustainable development

Kaynakça

• Akman, S. U. & Bektaş, H. (2015). Üniversite öğrencilerinin girişimci özelliklerinin incelenmesi. Marmara Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Dergisi, 37(1), 217-232.
• Aksan, Z. (2016). Fen bilgisi öğretmen adaylarının sürdürülebilir kalkınma için atıkların geri dönüşümü konusunda eğitimi ve farkındalık oluşturulması. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Aksu, S. G. & Çıraklar, N. H. (2024). Ekogirişimcilik tipolojisi oluşturmaya yönelik keşifsel bir inceleme. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 26(1), 395-430.
• Akyürek, Ç. & Şahin, Ç. (2013). İlkokul öğretmenlerinin girişimcilik becerisine ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. EKEV Akademi Dergisi(57), 51-68.
• Allen, J. & Malin, S. (2007). Green entrepreneurship: A method for managing. society and natural resources. Society and Natural Resources, 21(9), 828-844.
• Anderson, T. L. & Leal, D. R. (1998). Free market environmentalism: Hindsight and foresight. Cornell JL & Pub. Pol'y, 8, 111.
• Anih, E. (2015). Ecopreneurship Education Berbasis Prakarya dalam Kurikulum 2013. Didaktik: Jurnal Ilmiah PGSD STKIP Subang, 1(1), 113-121.
• Ateş, H. (2019). Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programı’nın sürdürülebilir kalkınma eğitimi açısından analizi. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 101-127.
• Aydın, M. (2019). Renewable and non-renewable electricity consumption–economic growth nexus: evidence from OECD countries. Renewable Energy, 136, 599-606.
• Aykan E. (2012). Girişimciliğin değişen yüzü: Ekogirişimcilik. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(3), 195-212.
• Bahar, A. N. (2023). Fen eğitiminde STEM entegreli argümantasyon temelli uygulamaların ortaokul 6. sınıf öğrencilerinin madde ve ısı konusundaki başarılarına, girişimciliklerine ve motivasyonlarına etkisinin incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Bakırcı, H. & Öçsoy, K. (2017). Fen bilimleri ders kitaplarında yer alan etkinliklerin girişimcilik bağlamından incelenmesi. Adıyaman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(2), 256-276.
• Balcı, F. İ. (2011). Girişimciliğe ekolojik yaklaşım: Eko-girişimcilik teorik çerçeve. NEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1, 187-206.
• Balçın, M. D. (2024). Fen, mühendislik ve girişimcilik temelli etkinliklerin ortaokul öğrencilerinin mühendisliğin doğası anlayışları, girişimcilik becerileri, kariyer ve yetenek gelişimi öz-yeterliklerine etkisi. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Barlas, N. (2013). Küresel krizlerden sürdürülebilir topluma: Çağımızın çevre sorunları. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi.
• Bartulović, P. & Novosel, D. (2014). Entrepreneurial competencies in elementary schools. Obrazovanje za Poduzetništvo-E4E: Znanstveno Stručni Časopis o Obrazovanju za Poduzetništvo, 4(1), 83-87.
• Baş, T. & Akturan, U. (2017). Sosyal bilimlerde bilgisayar destekli nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Bayram, K. & Çelik, H. (2023). Yapay zekâ konusunda muhakeme ve girişimcilik becerileriyle bütünleştirilmiş sosyo-bilim etkinliği: Fen bilgisi öğretmen adaylarının görüşleri. Fen Bilimleri Öğretimi Dergisi, 11(1), 41-78. https://doi.org/10.56423/fbod.1241946
• Baxter, M. (2004). Taking the first in environmental management. ISO Management Systems, 13-18.
• Bennet, O. (1991). Greenwar: Environment and conflict. UK: Panos Institute.
• Berlianantiya, M., Huda, K., Feriandi, Y. A., & Harmawati, Y. (2020). PKM bagi Siswa SMK Wijaya Kusuma Kabupaten Madiun Melalui Pelatihan Ecopreneur. E-Dimas: Jurnal Pengabdian kepada Masyarakat, 11(1), 74-80.
• Beveridge, R. & Guy, S. (2005). The rise of the eco-preneur and the messy world of environmental innovation. Local Environment, 10(6), 665-676.
• Boxer, L. (2005). Sustainability and entrepreneurship. Journal of Asia Entrepreneurship and Sustainability, 1(11), 1-19.
• Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40.
• Bozgeyik, A. (2005). Girişimcilere yol haritası. İstanbul: Hayat.
• Camesano, T. A., Billiar, K., Gaudette, G., Hoy, F., & Rolle, M. (2016). Entrepreneurial mindset in STEM education: Student success. VentureWell: Proceedings of Open, the Annual Conference içinde (s. 1). National Collegiate Inventors & Innovators Alliance.
• Cebesoy, Ü. B. & Şahin, M. D. (2010). İlköğretim II. kademe fen ve teknoloji programının çevre eğitimi açısından karşılaştırmalı incelenmesi. Biyoloji Bilimleri Araştırma Dergisi, 3(2), 159-168.
• Cingöz, A. & Akdoğan, A. A. (2012). İşletmelerin kurumsal sosyal sorumluluk faaliyetleri: Kayseri ilinde bir uygulama. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(3), 331-349.
• Crals, E. & Vereeck, L. (2003). Property rights in the transport industry: the implementation of tradable fuel permits. Hawaii International Conference on Social Sciences’ta sunulmuş bildiri, June, Honolulu, Hawaii.
• Creswell, J. W. (2014). Qualitative, quantitative and mixed methods approaches. London: Sage.
• Çalışır, R. (2019). Ortaokul öğrencilerinin girişimcilik yeterlikleri. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Çelik, H., Genç, M. O., & Karamustafaoğlu, O. (2023). Sekizinci sınıf fen bilimleri ders kitabı etkinliklerinin girişimcilik becerileri açısından değerlendirilmesi. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(3), 374-389.
• Denizalp, H. (2007). Toplumsal dönüşüm için sosyal girişimcilik rehberi. Ankara: Odak.
• Deveci, İ. (2016). Fen bilimleri öğretim programıyla (5-8) bütünleştirilmiş girişimcilik eğitimi modüllerinin geliştirilmesi, uygulanması ve değerlendirilmesi. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Deveci, İ. (2018). Ortaokul öğrencilerinin fen tabanlı girişimcilik eğilimlerinin incelenmesi. Fen, Matematik, Girişimcilik ve Teknoloji Eğitimi Dergisi, 1(1), 19-47.
• Deveci, İ. & Kurt, Ö. (2023). Fen bilimleri ders kitaplarındaki proje görevlerinin girişimci proje özelliği açısından incelenmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 57, 1104-1131.
• Dixon, S. E. & Clifford, A. (2007). Ecopreneurship–a new approach to managing the triple bottom line. Journal of Organizational Change Management, 20(3), 326-345.
• Doe, S. S. (2022). Connecting innovative eco-entrepreneurship model and sustainable nature-based solutions to advance climate action, biodiversity and SDGs. Environmental Sciences Proceedings, 15(1), 53.
• Drucker, P. & Maciariello, J. (2014). Innovation and entrepreneurship. London: Routledge.
• Efeoğlu, E. (2014). Çevreci açıdan girişim; eko-girişimcilik. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(1), 103-118.
• Eker, M. (2020). STEM eğitimi uygulamalarının 5. sınıf öğrencilerinin fen motivasyonlarına ve girişimciliklerine etkisinin incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Erkuş, A. (2009). Davranış bilimleri için bilimsel araştırma süreci. Ankara: Seçkin.
• Er-Nas, S. & Çoruhlu, Ş. T. (2017). Fen bilgisi öğretmen adaylarının perspektifinden sürdürülebilir kalkınma kavramı. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 562-580.
• Eroğlu, S. & Deveci, H. (2021). Ortaokul öğrencilerinin girişimcilik düzeyleri ve girişimcilik becerisinin sosyal bilgiler dersinde kazandırılmasına ilişkin öğretmen görüşleri. Trakya Eğitim Dergisi, 11(3), 1190-1211.
• Ertürk, İ. E., Uçar, M., Yıldırım, M. N., Karaman, A., & Ertekin, S. (2017). Öğrencilerin çevre duyarlılığının eko-girişimcilik eğilimi üzerine etkisi. The Journal of Academic Social Science, 63, 526-538.
• European Commission. (2011). Entrepreneurship education: enabling teachers as a critical success factor. A report on teacher education and training to prepare teachers for the challenge of entrepreneurship education. Bruxelles: Entrepreneurship Unit Directorate-General for Enterprise and Industry.
• Evcim, İ. (2021). Fen bilimleri dersinde STEM entegrasyonuyla kuvvet ve enerji ünitesinin geliştirilerek, öğrencilerin eleştirel düşünme becerilerine ve girişimcilik yeterliliklerine etkisinin incelenmesi. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Ezeudu, F. O., Ofoegbu, T. O., & Anyaegbunnam, N. J. (2013). Restructuring STM (science, technology, and mathematics) education for entrepreneurship. US-China Education Review, 3(1), 27-32.
• Filiz, O. & Karademir-Coşkun, T. (2023). Robotik uygulamaların üniversite öğrencilerinin girişimcilik ve yaratıcılık becerilerine etkisi. Trakya Eğitim Dergisi, 13(1), 331-346.
• Galkina, T. & Hultman, M. (2016). Ecopreneurship–Assessing the field and outlining the research potential. Small Enterprise Research, 23(1), 58-72.
• Gerlach, A. (2003). Sustainable entrepreneurship and innovation. Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 11(2), 29-30.
• Gök, S. B. (2021). 5E öğrenme döngüsüyle bütünleştirilmiş fen tabanlı girişimcilik eğitimi modüllerinin öğrencilerin yenilikçi düşünme eğilimleri üzerindeki yansımaları. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Gökdayı, İ. (2021). Yeşil girişimcilik ve yeşil katma değer oluşturmak, sürdürülebilirlik için bir çözüm olabilir mi? Oğuzhan Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 42-51.
• Gunawan, A. A. (2012). Ecopreneurship concept and its barriers: A literature review. Proceeding Seminar Nasional Etika Bisnis UPI 2012 içinde (s. 1-14). http://hdl.handle.net/2066/187760 sayfasından erişilmiştir.
• Gül, M. (2014). Ekogirişimcilik: Gaziantep Üniversitesi’nde bir uygulama. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Gürler, İ., Demir, Ö., Özmutlu, P., & Arslan-Han, S. (2015). Orta öğretim öğrencilerinin orijinal düşünmeye ilişkin görüşlerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi: Kars örneği. İlköğretim Online, 14(1), 133-150.
• Hasanah, F. U. & Setyowati, R. R. N. (2018). Pengaruh Pemahaman Ecopreneur terhadap Sikap Wirausaha Siswa di SMPN 23 Surabaya. Kajian Moral dan Kewarganegaraan, 6(3), 822-836.
• Hoepfl, M. C. (1997). Choosing qualitative research: A primer for technology education researchers. Journal of Technology Education, 9(1), 47-63.
• Holbrook, J. (2017). 21st century skills and science learning environments. Science Education: An International Course Companion, 31, 385-401.
• Huang, Y. C., Ding, H. B., & Kao, M. R. (2009). Salient stakeholder voices: Family business and green innovation adoption. Journal of Management & Organization, 15(3), 309-326.
• Hussain, R. (2017). Entrepreneurial nehavior amongst students of community colleges in Malaysia. International Journal of Education and Practice, 5(2), 21-28.
• Isaak, R. (2002). The making of the ecopreneur. Greener Management International, 38, 81-91.
• Isaak, R. (2017). Green logic: Ecopreneurship, theory and ethics. London: Routledge.
• Ivanko, J. D. & Kivirist, L. (2008). Ecopreneuring: putting purpose and the planet before profits. Canada: New Society.
• İşman, A. (2001). Eğitimde planlama ve değerlendirme. Adapazarı: Değişim.
• Kalik, G. (2022). Okul dışı STEM etkinliklerinin BİLSEM öğrencilerinin STEM tutumu ve girişimcilik becerilerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Kara, F. (2020). STEM yaklaşımına dayalı öğrenme etkinliklerinin ortaokul öğrencileri üzerindeki etkilerinin incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Karakılçık, N. (2020). Okul dışı fen öğrenme ortamında öğrencilerin girişimcilik becerilerinin gelişiminin betimlenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.
• Karataş-Özbek, R. (2022). STEM temelli programlama etkinliklerinin ortaokul öğrencilerinin grupla çalışmaya yönelik tutumlarına ve girişimcilik becerilerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Keogh, P. D. & Polonsky, M. J. (1998). Environmental commitment: a basis for environmental entrepreneurship? Journal of Organizational Change Management, 11(1), 38-49.
• Keskin, S. (2016). Yeşil girişimcilik. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 6(12), 285-294.
• Khare, C. P. (2008). Indian medicinal plants: an illustrated dictionary. Springer Science & Business Media.
• Kılıç, S. (2013). Yükseköğretimde çevre eğitiminin çevre bilinci oluşumuna etkisi: Niğde Üniversitesi İİBF kamu yönetimi örneği. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 6(1), 63-80.
• Kirkwood, J. & Walton, S. (2010). What motivates ecopreneurs to start businesses? International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, 16(3), 204-228.
• Konuş, F. Z. (2019). Ortaokul yedinci ve sekizinci sınıf öğrencilerinin girişimcilik eğilimlerinin FeTeMM tutumlarını yordama durumu. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Köksal, N. & Çöğmen, S. (2018). Ortaokul öğrencilerinin eleştirel düşünme ve iletişim becerileri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44, 278-296.
• Labuschagne, A. (2003). Qualitative research: Airy fairy or fundamental. The Qualitative Report, 8(1), 100-103.
• Lebron, M. J. & Brannon, D. (2018). When social identities ıntegrate: Schumpeterian entrepreneurs leading green entrepreneurship. Academy of Entrepreneurship Journal, 24(3), 1-25.
• Malecki, E. J. (2018). Entrepreneurship and entrepreneurial ecosystems. Geography Compass, 12(3), e12359.
• Masjud, Y. I. (2020). Ecopreneurship as a solution to environmental problems: Implications for university entrepreneurship education. Journal of Environmental Science and Sustainable Development, 3(1), 97-113.
• McCallum, E., Weicht, R., McMullan, L., & Price, A. (2018). EntreComp into action-get inspired, make it happen: A user guide to the European Entrepreneurship Competence Framework. (Research Report No. JRC109128), Joint Research Centre.
• McEwen, T. (2013). Ecopreneurship as a solution to environmental problems: Implications for college level entrepreneurship education. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 3(5), 264-288.
• Meral, M. (2020). Basit malzemelerle gerçekleştirilen STEM etkinliklerinin öğrencilerin girişimcilik ve öz düzenleme becerileri üzerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• MEB. (2005). Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programı, (İlkokul ve Ortaokul 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• MEB. (2013). Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programı, (İlkokul ve Ortaokul 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• MEB. (2018). Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programı, (İlkokul ve Ortaokul 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) (2024). Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programı, (İlkokul ve Ortaokul 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• Ok, H. (2022). 6. sınıf fen bilimleri ders kitabında yer alan fen, mühendislik girişimcilik uygulamaları kısmının incelenmesi etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• O’Leary, Z. (2017). The essential guide to doing your research project. London: SAGE.
• OECD. (2009). Eco-Innovation in Industry. https://www.google.com.tr/books/edition/Eco_Innovation_ in_Industry_Enabling_Gree/dS7WAgAAQBAJ?hl=tr&gbpv=1 sayfasından erişilmiştir.
• Ortaakarsu, F. & Can, Ş. (2019). Ortaokul öğrencilerinin fen tabanlı girişimcilik eğilimlerinin araştırılması. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 5(3), 361-369.
• Osborne, J. (2007). Science education for the twenty first century. Eurasia Journal of Mathematics, Science & Technology Education, 3(3), 173-184.
• Osborne, J. & Millar, R. (1998). Science education for the future: Which way now? Primary Science Review, 52, 21-23.
• Özcan, E. (2019). Sosyo-bilimsel argümantasyon yönteminin öğrencilerin bilgileri günlük hayatla ilişkilendirme düzeylerine, girişimciliklerine ve sürdürülebilir fen bilimlerine yönelik tutumlarına etkisi. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Özdemir, O. (2010). Yeni bir çevre eğitimi perspektifi: Sürdürülebilir gelişme amaçlı eğitim. Eğitim ve Bilim, 32(145), 23-38.
• Özlüleci, M. (2022). Modellemeye dayalı fen öğretiminin 7. sınıf öğrencilerinin fen, mühendislik ve girişimcilik becerilerine etkisinin incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Pastakia, A. (1998). Grassroots ecopreneurs: change agents for a sustainable society. Journal of Organizational Change Management, 11(2), 157-173.
• Pastakia, A. (2002). Assessing ecopreneurship in the context of a developing country: The case of India. Greener Management International, 38, 93-108.
• P21. (2015). P21 framework definitions. https://static.battelleforkids.org/documents/p21/P21_ Framework_Definitions_New_Logo_2015_9pgs.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Richomme-Huet, K. & De Freyman, J. (2013). What sustainable entrepreneurship looks like: An exploratory study from a student perspective. A. Lundström, C. Zhou, Y. Friedrichs & E. Sundin (Ed.), Social entrepreneurship: Leveraging economic, political, and cultural dimensions içinde (s. 155-177). Cham: Springer International.
• Rodríguez-García, M., Guijarro-García, M., & Carrilero-Castillo, A. (2019). An overview of ecopreneurship, eco-innovation, and the ecological sector. Sustainability, 11(10), 1-16.
• Roth, C. E. (1992). Environmental literacy: its roots, evolution and directions in the 1990s. Columbus: ERIC, Clearinghouse for Science, Mathematics and Environmental Education. https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED348235.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Sağlamyürek, B. (2019). Fen mühendislik ve girişimcilik uygulamalarının 5. sınıf öğrencilerinin bilimsel süreç becerilerine ve çevresel tutum düzeylerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Saptono, A., Wibowo, A., Narmaditya, B. S., Karyaningsih, R. P. D., & Yanto, H. (2020). Does entrepreneurial education matter for Indonesian students’ entrepreneurial preparation: The mediating role of entrepreneurial mindset and knowledge, Cogent Education, 7(1), 1-16.
• Schaltegger, S. (2016). A framework and typology of ecopreneurship: Leading bioneers and environmental managers to ecopreneurship. M. Schaper (Ed.), Making ecopreneurs içinde (s. 75-94). London: Routledge.
• Schaper, M. (2002). Introduction: the essence of ecopreneurship. Greener Management International, 38, 26-30.
• Schick, H., Marxen, S., & Freimann, J. (2002). Sustainability issues for start-up entrepreneurs. Greener Management International, 38, 59-70.
• Science Council of Canada. (1984). Science education in Canadian schools (c. 52). Science Council of Canada.
• Seçkin, Z. & İşler, F. (2023). Yeşil girişimcilik: uluslararası yayın kaynaklarının bibliyometrik analizi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 32(3), 203-222.
• Setyawati, I., Purnomo, A., Irawan, D. E., Tamyiz, M., & Sutiksno, D. U. (2018). A visual trend of literature on ecopreneurship research overviewed within the last two decades. Journal of Entrepreneurship Education, 21(4), 1-7.
• Sever, R. & Yalçınkaya, E. (2012). Sınıf öğretmeni adaylarının çevresel tutumlarının incelenmesi. Marmara Coğrafya Dergisi, 26, 1-15.
• Singh, A. & Panackal, N. (2014). Youth ecopreneurship: A key for success of first generation entrepreneurs. Annual Research Journal of Symbiosis Centre for Management Studies, Pune, 2(1), 1-13.
• Soedjiran, R., Kartawinata, K., & Soegiarto, R. (1984). Introduction to ecology. Bandung: Remadja Works.
• Sontay, G. & Karamustafaoğlu, O. (2023). Ortaokul öğrencilerinin girişimcilik becerilerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(1), 53-72.
• Şirin, E. (2020). Girişimcilik odaklı STEM etkinliklerinin 7.sınıf öğrencilerinin girişimcilik becerilerine ve STEM tutumlarına etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Tarhan, M. (2018). Sosyal bilgiler dersinde girişimcilik becerisinin kazandırılması üzerine bir eylem araştırması. (Doktora Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Tekin, Z. (2022). Sürdürülebilir bir gelecek için ekolojik girişimcilik. Proceedings E-book, 535.
• Thompson, N., Kiefer, K., & York, J. G. (2011). Distinctions not dichotomies: Exploring social, sustainable, and environmental entrepreneurship. M. I. Espina, P. H. Phan & G. D. Markman (Ed.), Social and sustainable entrepreneurship içinde (s. 201-229). Leeds: Emerald.
• Tien, N. H., Tien, N. V., Mai, N. P., & Duc, L. D. M. (2023). Green entrepreneurship: A game changer in Vietnam business landscape. International Journal of Entrepreneurship and Small Business, 48(4), 408-431.
• Turna, E. & Baycan, T. (2022). Yeşil ekonominin itici gücü olarak yeşil girişimcilik. Yeşil Ekonomi: Araştırmacılar Konferansı içinde (s. 39-57). Yeşil Düşünce Derneği, İstanbul. https://www.yesildusunce.org/wp-content/uploads/2023/01/ye-arastirmacilar-konferansi-tambildirimetinleri-optimized-v3.pdf#page=39 sayfasından erişilmiştir.
• Türkmen, M. & İşbilir, U. (2015). Üniversite öğrencilerinin girişimcilik eğilimlerinin sosyo-demografik özellikler açısından incelenmesi. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(2), 18-28.
• Uçar, C. (2018). Argümantasyon tabanlı öğretimin öğrencilerin bilimsel yaratıcılıkları, girişimcilikleri ve sorgulayıcı öğrenme becerileri üzerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• UNESCO. (2009). Learning for a sustainable world: review of contexts and structures for education for sustainable development. Paris: UNESCO Education Sector.
• Uslu, Y. D., Hancıoğlu, Y., & Demir, E. (2015). Applicability to green entrepreneurship in Turkey: A situation analysis. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 195, 1238-1245.
• Uyanık, Z. F. (2022). Ortaokul fen bilimleri dersinde girişimcilik becerilerinin kazandırılmasına yönelik bir eylem araştırması. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Uzun, N. & Sağlam, N. (2007). Orta öğretimde çevre eğitimi ve öğretmenlerin çevre eğitimi programları hakkındaki görüşleri. Eurasian Journal of Educational Research, 26(26), 176-187.
• Venkataraman, S. (1997). Value at risk for a mixture of normal distributions: the use of quasi-Bayesian estimation techniques. Economic Perspectives-Federal Reserve Bank of Chicago, 21, 2-13.
• Volery, T. (2002). Ecopreneurship: Rationale, current issues and future challenges. U. Füglistaller, H. J. Pleitner, T. Volery & W. Weber (Ed.), Umbruch der Welt? KMU vor Höhenflug oder Absturz? Radical change in the world? Will SMEs soar or crash? içinde (s. 541-553). St. Gallen: KMU Verlag HSG.
• Vurgun, F. & Bektaş, O. (2019). Altıncı sınıf öğrencilerinin fene yönelik girişimciliklerinin belirlenmesi. Fen, Matematik, Girişimcilik ve Teknoloji Eğitimi Dergisi, 2(2), 60-78.
• Wagner, M. (2010). The role of corporate sustainability performance for economic performance: A firm-level analysis of moderation effects. Ecological Economics, 69(7), 1553-1560.
• Wagner, M. & Schaltegger, S. (2010). Classifying entrepreneurship for the public good: empirical analysis of a conceptual framework. Journal of Small Business & Entrepreneurship, 23(3), 431-443.
• Wibowo, A., Dwi, D., Shandy, B., & Raudah, M. (2019). Do entrepreneurial education and training impact on entrepreneurial skills-based ecopreneurship? Humanities, 7(4), 246-253.
• Wieman, C. (2007). Why not try a scientific approach to science education? Change: The Magazine of Higher Learning, 39(5), 9-15.
• Yaacob, M. R. (2010). A preliminary study of green micro-entrepreneurs in Kelantan, Malaysia. International Journal of Business and Management, 5(3), 81-88.
• Yarıcı, M. (2021). STEM uygulamalarının ortaokul öğrencilerinin fen ve teknolojiye yönelik tutumlarına, girişimcilik ve problem çözme becerilerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Yazıcı, Y. Y. (2019). 6E öğrenme modeline dayalı FeTeMM eğitiminin girişimcilik, tutum, meslek ilgisine etkisi ve öğrenci görüşleri. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Yıldız, E. & Aydın A. S. (2013). Olimpiyat oyunlarının sürdürülebilir kalkınma açısından değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Spor Bilimleri ve Teknolojisi Yüksekokulu Spor Bilimleri Dergisi, 24(4), 269-282.
• York, J. G., O'Neil, I., & Sarasvathy, S. D. (2016). Exploring environmental entrepreneurship: Identity coupling, venture goals, and stakeholder incentives. Journal of Management Studies, 53(5), 695-737.
• Yüksel, F. (2019). Ortaokul fen bilimleri dersinde sınıf dışı STEM uygulamalarının öğrencilerin öğrenme ürünlerine etkisi. (Yüksek Lisans Tezi). http://tez.yok.gov.tr sayfasından erişilmiştir.
• Yüksel-Temiz, F. & Yaman, S. (2022). Sınıf dışı bütünleşik mühendislik tasarım ve girişimcilik etkinliklerinin öğrenci ürünlerine etkisi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42(3), 1999-2036.