Introduction: Population of the disabled is increasing worldwide
and the disabled face with many limitations due to various social and physical
obstacles. It is important that the practices that are made in order to provide
the ideal health care service for the disabled are in compliance with the
current legislation and that the attitudes of health personnel are
positive. The present study aims at
determining the awareness of the physicians and nurses in a university hospital
about the applications for the disabled and their attitudes towards the
disabled. Method: This
cross-sectional study was completed with 220 participants in Kahramanmaraş Sütçü
Imam University Hospital. Data were obtained by using a socio-demographic data
form and Scale of Attitudes Toward Disabled Persons (SADP) for participants
through face to face interviews. Chi-square test, Independent Samples t test
and One Way ANOVA were used for assessment of data. Results: Of the participants, 41,4% are physicians, 58,6% are
nurses; 62,7% are women. the Mean age is 27,3±5,8 years; 49,6% have 2-4-year
professional time and 4,1% of the participants have a disabled person in their
family. With respect to the regulations for the disabled in the hospital in
which the research was carried out, 25% of the participants stated that there
is a car park for the disabled, 24,1% stated that there is a washbasin and
toilet for the disabled, 10,5% there is a disabled lift, 23,6% there are guide
signs, 14,5% there is a ramp, 9,1% there is welcoming personnel, 3,2% there is personnel
who know sign language, 24.5% of the participants stated that the disabled have
priority Mean SADP scores was 64,34±13,19, the attitudes of health
professionals towards the disabled was found to be moderate. While there is a
significant difference between SADP scores with regard to the education level
and professional time of the participants (p<0,05), no significant
difference was found with regard to occupation, gender, age group, marital
status, having children and having a disabled person in their family
(p>0,05). Conclusion: Physicians
and nurses have low awareness for practices for disabled people at the
hospital, and the attitudes towards the disabled are overall moderate despite
being positive. The curriculum of health personnel should be re-arranged and
raise the awareness of the society should be ensured for improving the
attitudes towards the disabled.
Giriş: Dünya genelinde engelli nüfus oranı artmakta olup engelli bireyler
çeşitli sosyal ve fiziksel engellerden dolayı birçok sınırlılıklarla
karşılaşmaktadır. Engellilere yönelik ideal sağlık hizmeti sunulabilmesi için
yapılan uygulamaların güncel mevzuata uygun olması ve sağlık personelinin
tutumlarının olumlu yönde olması önemlidir. Bu çalışmada üniversite
hastanesindeki doktor ve hemşirelerin engellilere yönelik uygulamalardan
haberdar olma durumlarının ve engellilere yönelik tutumlarının belirlenmesi
amaçlanmıştır. Yöntem: Kesitsel
nitelikteki çalışmaya Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversite Hastanesi’ndeki
toplam 220 doktor ve hemşire katılmıştır. Veriler sosyo-demografik veri formu
ve Engellilere Yönelik Tutum Ölçeği’nin (YEKYTÖ) yüz yüze uygulanmasıyla elde
edilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde Ki-kare Testi, İki Ortalama
Arasındaki Farkın Önemlilik Testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi kullanılmıştır. Bulgular: Katılımcıların %41,4’ü
doktor, %58,6’sı hemşire, %62,7’si kadındır. Yaş ortalaması 27,3±5,8 yıl,
%49,6’sının meslekte hizmet süresi 2-4 yıldır. Katılımcıların %4,1’i ailesinde
engelli birey olduğunu belirtmiştir. Hastanede engellilere yönelik düzenlemeler
konusunda katılımcıların %25’i araç park yeri, %24,1’i lavabo/tuvalet, %10,5’i
asansör, %23,6’sı yönlendirme işaretleri, %14,5’i çıkış rampası, %9,1’i karşılama
personeli, %3,2’si işaret dili bilen personel olduğunu, %24,5’i engellilere
öncelik verildiğini belirtmiştir. Katılımcıların engellilere yönelik tutum
ölçeği ortalama puanları 64,34±13,19 olup, engellilere yönelik tutumları orta
düzeydedir. Engellilere yönelik tutumların öğrenim düzeyi ve meslekte hizmet
süresine göre anlamlı farklılık göstermesine karşılık (p<0,05); meslek,
cinsiyet, yaş grubu, evlilik durumu, çocuğu olma durumu ve ailesinde engelli
birey olma durumunun ise bu tutumlar üzerine anlamlı etkisi yoktur (p>0,05).
Sonuç: Doktor ve hemşirelerin
hastanede engelli bireylere yönelik yapılan uygulamalarla ilgili farkındalığı
düşüktür ve engellilere yönelik tutumları olumlu olmakla birlikte genel olarak
orta düzeydedir. Engellilere yönelik tutumların olumlu yönde olması için sağlık
personelinin eğitim müfredatı düzenlenmeli ve toplumun farkındalık kazanması
sağlanmalıdır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Orijinal Articles |
Authors | |
Publication Date | June 18, 2019 |
Submission Date | July 25, 2018 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 13 Issue: 2 |
English or Turkish manuscripts from authors with new knowledge to contribute to understanding and improving health and primary care are welcome.