The global production of sunflower is greatly affected by various factors, including the increase in production costs, such as energy, chemical, and labor costs. Additionally, emerging geopolitical concerns and the possible consequences of climate change have also a significant impact on sunflower production worldwide. This phenomenon leads to substantial increase or fluctuation in the price of sunflower, which is the primary source of vegetable oil in Turkiye, as well as in products derived from sunflower.The sunflower plant has a high susceptibility to weed competition, particularly during its early development stages. The failure of effective weed management practices can result in significant reductions in crop productivity, with potential yield losses reaching as high as 70%. This can render the cultivation of sunflowers nearly unviable. Hence, the management of weeds assumes an essential role in preventing the negative impact on crop yield and quality. Nevertheless, the occurrence of herbicide-induced phytotoxicity, the increasing incidence of herbicide resistance in weeds, and the difficulties encountered in effectively controlling certain weed species that belong to the same family as sunflowers pose significant challenges to weed management. Consequently, the successful management of weeds in sunflower cultivation requires the adoption of a holistic strategy that includes a variety of control techniques, such as cultural, mechanical, and chemical methods. When developing management strategies, it is essential to to initially address the challenge in insufficient knowledge regarding troubling weed species in the agro-ecosystem. This includes understanding the biological and ecological characteristics of weeds, as well as monitoring changes in weed populations within the field over a specified timeframe. The existing literature on the occurrence and characteristics of noxious weed species in sunflower cultivation in Türkiye is inadequate, given the gradual expansion of sunflower cultivation across Türkiye. This review assesses the results of weed control studies conducted in sunflower production regions in Türkiye, and evaluates the findings of surveys conducted to identify weed species within the specified time frame (1973 - 2023). The literature findings were compared with technical instructions and relevant books. A comprehensive synthesis of various studies was conducted to compile a detailed list of weed species prevalent in sunflower cultivation areas across the entire nation. The resulting compilation provided an overview of the general characteristics of these weeds. The prominent weed species found in sunflower fields in Turkey have also been highlighted.
An extensive inventory revealed the presence of 316 distinct weed species within sunflower cultivation regions across Türkiye. However, the quantity of weed species encountered frequently was approximately 80. The most problematic weed species (15 species) in sunflower fields were bindweed (Convolvulus arvensis), lamb's quarters (Chenopodium album), wild mustard (Sinapis arvensis), redroot pigweed (Amaranthus retroflexus), common cocklebur (Xanthium strumarium), Canada thistle (Cirsium arvense), cockspur grass (Echinochloa crus-galli), black nightshade (Solanum nigrum), common purslane (Portulaca oleraceae), foxtail species (Seteria spp.), common knotgrass (Polygonum aviculare), European heliotrope (Heliotropium europaeum), Bermuda grass (Cynodon dactylon), jimsonweed (Datura stramonium), and saltbush species (Atriplex spp.). Inaddition, a total of four species of broomrape (Orobanche spp.) and 2 species of frass (Cuscuta spp.) were identified. The prevalence of parasitic species from two distinct genera was recorded in 11% and 5% of sunflower fields in Türkiye, respectively. Significant temporal and spatial/regional differences have been reported among weed species and their densities in sunflower production areas accross Türkiye. The observed phenomenon can be attributed to the variation of ecological conditions, as well as changes in the production system, including practices such as crop rotation, tillage, fertilization, and irrigation. Additionally, differences in weed management strategies employed also contribute to the sevariations. Hence, it is crucial to develop region- or field- specific weed management strategies within the context of integrated weed control in sunflower cultivation regions, as opposed to relying solely on conventionally employed calendar-based weed control methods.
Türkiye sunflower common weed species dominant weeds characteristics of weeds parasitic weeds integrated weed management impacts of weeds
Dünya genelinde üretim giderlerindeki artışlar (enerji, kimyasal maddeler ve işçilik maliyetleri vb), ortaya çıkan jeopolitik sorunlar, iklim değişikliğinin olası etkileri vb hususlar ayçiçeği üretimini önemli düzeyde etkilemektedir. Bu durum Türkiye’nin en önemli bitkisel yağ kaynağı olan ayçiçeği ve ayçiçeğinden elde edilen ürünlerin fiyatlarında daha belirgin artışlara/dalgalanmalara yol açabilecektir. Ayçiçeği bilhassa ilk gelişim evrelerinde yabancı ot rekabetine karşı son derece hassas bir kültür bitkisidir. Yabancı otlar başarıyla kontrol altına alınamaması %70’e varan verim kayıplarına yol açabilmekte ve ayçiçeği tarımı nerede ise imkansız hale gelebilmektedir. Bu nedenle verim/kalite kayıplarının önüne geçebilmek için yabancı ot idaresi kritik bir rol oynamaktadır. Ancak, ayçiçeğinde herbisit kaynaklı fitotoksisite, yabancı otlarda artan herbisit direnci vakaları ve ürünle aynı familyadan bazı yabancı ot türlerinin kontrolünde karşılaşılan sorunlar vb. hususlar yabancı ot kontrolünü bir meydan okuma haline getirebilmektedir. Bu nedenle ayçiçeğinde yabancı otların idaresi başta kültürel, mekanik ve kimyasal yöntemler olmak üzere tüm kontrol araçlarının entegrasyonunu sağlayan bütüncül bir yaklaşım gerektirmektedir. Yabancı ot yönetim stratejileri oluşturulurken, agro-ekosistemde sorun olan yabancı ot türleri, biyolojik ve ekolojik özellikleri ve zamana bağlı olarak tarlada yabancı ot popülasyonlarında meydana gelen değişikliklere ilişkin bilgi boşluklarının öncelikle ele alınmasında büyük yarar bulunmaktadır. Türkiye’de ayçiçeği üretim alanlarının giderek genişlemesine ve ülke geneline yayılma potansiyeli göstermesine rağmen; sorun olan yabancı ot türleri ve bunların genel özelliklerine ilişkin literatürde bilgi birikiminde önemli eksiklikler olduğu saptanmıştır. Mevcut derlemede, bugüne kadar Türkiye'de ayçiçeği üretim alanlarında uygulanan yabancı ot mücadelesi çalışmalarının sonuçları incelenmiş ve yabancı ot türlerinin tespiti için yapılan survey bulguları (1973-2023) irdelenmiştir. Literatür bulguları teknik talimatlar ve ilgili kitaplarla karşılaştırılmıştır. Daha sonra tüm çalışmalar bir araya getirilerek ülke genelinde ayçiçeği ekim alanlarında tespit edilen yabancı ot türleri listelenmiş ve yabancı otların genel özellikleri verilmiştir. Türkiye’de ayçiçeği tarlalarında en fazla rastlanan ve önemli düzeyde yoğunluk oluşturan dominant türlerde bildirilmiştir.
Türkiye genelinde ayçiçeği ekim alanlarında toplam 316 yabancı ot türü rapor edilmiştir. Ancak sık görülen yabancı ot türlerinin sayısının 80 civarında olduğu saptanmıştır. Ayçiçeği üretim alanlarında en fazla sorun oluşturan yabancı otların (15 türün); tarla sarmaşığı (Convolvulus arvensis), sirken (Chenopodium album), yabani hardal (Sinapis arvensis), kırmızı köklü tilkikuyruğu (Amaranthus retroflexus), domuz pıtrağı (Xanthium strumarium), köy göçüren (Cirsium arvense), darıcan (Echinochloa crus-galli), köpek üzümü (Solanum nigrum), semizotu (Portulaca oleraceae), kirpi darı türleri (Seteria spp.), çobandeğneği (Polygonum aviculare), boz ot (Heliotropium europaeum), köpek dişi ayrığı (Cynodon dactylon) ve şeytan elması (Datura stramonium) ve karapazı türleri (Atriplex spp.) olduğu görülmüştür. Ayrıca, ayçiçeği üretim alanlarında 4 canavar otu (Orobanche spp.) ve 2 küsküt (Cuscuta spp.) türü saptanmıştır. Bu iki cins içinde yar alan parazitik yabancı ot türlerinin Türkiye genelinde tarlaların sırasıyla %11 ve %5’inde rastlandığı belirlenmiştir. Türkiye genelinde ayçiçeği üretim alanlarında yabancı ot türleri ve yoğunlukları arasında zamansal ve bölgesel olarak önemli farklılıkların bulunduğu saptanmıştır. Bu durumun ekolojik koşullardaki farklılıklar yanında tarımsal uygulamalardaki değişiklikler (ekim nöbeti, toprak işleme, gübreleme, sulama vb) ile uygulanan yabancı ot kontrol stratejilerindeki farklılıkların bir sonucu olduğu kanaatine varılmıştır. Dolayısıyla geleneksel olarak uygulanan takvime dayalı yabancı ot mücadelesi yerine ayçiçeği üretim alanlarında entegre yabancı ot kontrolü çerçevesinde bölgeye veya tarlaya özel yabancı ot idare stratejilerine ihtiyaç olduğu sonucuna varılmıştır.
Türkiye ayçiçeği sorun olan yabancı ot türleri dominat yabancı otlar yabancı otların genel özellikleri parazit yabancı otlar entegre yabancı ot idaresi yabancı otların etkileri
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Herbology |
Journal Section | Review |
Authors | |
Early Pub Date | December 26, 2023 |
Publication Date | December 31, 2023 |
Acceptance Date | September 23, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 26 Issue: 2 |