Bu çalışmada 2839 sayılı Milletvekili
Seçimi Kanunu’nun 33. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “genel seçimlerde ülke genelinde, ara seçimlerde seçim yapılan
çevrelerin tümünde geçerli oyların % 10’unu geçemeyen partiler milletvekili
çıkaramazlar” hükmüyle ilgili olarak bazı siyasi partiler tarafından
Anayasa Mahkemesi’ne yapılan bireysel başvuru değerlendirilmektedir. Söz konusu
bireysel başvuruya ilişkin Anayasa Mahkemesi kararında bireysel başvuru yoluyla
ilgili ve tartışmaya açık bazı konular üzerinde durulmaktadır. Anayasa
Mahkemesi, bireysel başvuru hakkında “konu
bakımından yetkisizlik” nedeniyle kabul edilmezlik kararı verirken, 6216
sayılı Anayasa Mahkemesinin Kuruluş ve
Yargılama Usulleri Hakkındaki Kanun’un 45/2. maddesinde yer alan ve yasama
işlemlerine karşı doğrudan bireysel başvuru yapılmasını engelleyen hükme
dayanmıştır. Oysa Anayasa’nın 148/III. maddesinde hiçbir sınırlamaya yer
verilmeden her türlü “kamu gücü” ihlallerinin bireysel başvurunun konusu
olabileceği ifade edilmiştir. Yasama işlemleri arasında yer alan kanunların bir
kamu gücü işlemi olduğu dikkate alındığında, %10 ülke seçim çevresi barajına ilişkin
kanun hükmünün de bireysel başvuruya konu olabilmesi anayasal düzenlemenin bir
gereğidir. Bu nedenle, Anayasa Mahkemesinin kararı anayasal düzenlemeyle uyumlu
olmadığı gibi, bu kararla söz konusu barajın kaldırılmasına yargısal yoldan
çözüm üretilmesine katkıda bulunma olanağı da değerlendirilmemiştir.
ABSTRACT
In this study, individual
application to Constitutional Court which made by some political parties, and
which is related to article 33/1 of Parliamentary Election Law No 2839 that
states “political parties who can not
exceed 10% of valid votes of countrywide in general elections and of electoral
districts in by-elections can not be represented in the parliament” will be
evaluated. Some issues in the jugdement of Constitutional Court which is
related to individual petition and is open to question will be urged upon.
Constitutional Court decided to inadmissibility of the individual application
on the ground of “ratione materiae”
and based this decision to article 45/2 of Law on Establishment and Procedure
of Constitutional Court No 6216 which inhibits individual petitions on
legislative transactions. In fact, article 148/III of Constitution states that
any “public power” violation can be subject to individual petition without any
restriction. Given the laws are legislative transactions and these are public
power transactions, provision on 10% countrywide electional threshold can be
subject to individual petition and this is a necessity of constitutional
regulation. Therefore judgement of Constitutional Court is incompatible with
the constitutional regulation and with this judgement, the possibility of
contributing to annulment of aforementioned threshold in judiciary means has
not been evaluated.
Journal Section | Research Articles |
---|---|
Authors | |
Publication Date | August 9, 2017 |
Submission Date | May 9, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 6 Issue: 1 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.