Siyasal İletişim Kampanya Aracı Olarak Video İçerik Paylaşım Ağı YouTube: 23 Haziran 2019 İstanbul Yerel Seçimi Üzerine Bir Değerlendirme

Year 2020, Issue: 35, 92 - 114, 30.06.2020

İlknur Doğu Öztürk , Burcu Zeybek

https://doi.org/10.17829/turcom.600528

Cited By: 2

Abstract

İnternet teknolojisinden yararlanılarak
gelişen ve yeni medya ortamında kullanımına başvurulan sosyal ağlar, geleneksel
medyadan farklı özellikleriyle siyasal aktörlerin dikkatini çekmeye başlamış ve
mesajların iletilebileceği araçlar olarak kampanya araçları arasına dahil
olmuştur. Sosyal ağlar, iletilerin, çok kısa sürede dolaşıma girmesini
sağlaması, eşik bekçisi gerektirmeden seçmene erişebilmesi, mesajlarının içerik
üretimine katkıda bulunan ve aynı zamanda da tüketici olan kitleler tarafından
tartışılarak yorumlanmasıyla katılıma olanak sağlamaktadır. Katılım ortamı
yaratan  ağlardan YouTube, Dünyada ve Türkiye’de en popüler video
paylaşım platformu olarak,  siyasal parti
liderleri ve üyeleri tarafından seçmen kitleye erişmek ve desteklerini kazanmak
amaçlarıyla kullanılmaktadır. Bu doğrultuda araştırma, 23 Haziran 2019
tarihinde tekrarlanan İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı seçim kampanyası
kapsamında Cumhur İttifakı’nın adayı Binali Yıldırım ile Millet İttifakı adayı
Ekrem İmamoğlu’nun YouTube sosyal ağını kullanım pratiklerinin nasıl
gerçekleştiğini incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışma, siyasal iletişim alanında Youtube sosyal ağının ilk kez
ele alınacak olması nedeniyle önem taşımaktadır. Bu bağlamda, öncelikle iki
adayın Youtube kanalları takip edilmeye başlanmış, araştırma örneklemi olarak seçilen
İstanbul seçiminin Yüksek Seçim Kurulu (YSK) tarafından iptal edildiği 6 Mayıs
ile seçimin tekrarlandığı 23 Haziran 2019 tarihleri arasında paylaşılan toplam
209 video incelenmiştir. Araştırma sonucunda, hem video paylaşım sayısı hem de
etkileşim durumu açısından İmamoğlu’nun Youtube platformunu Yıldırım’dan aktif
kullandığı; paylaşım türüne göre ise Ekrem İmamoğlu’nun en yoğun paylaşımının canlı yayın kategorisinde ve Binali Yıldırım’ın da basın toplantısı türünde
gerçekleştirdiği anlaşılmıştır. Bu bulgu, sosyal ağların geleneksel medyanın
tek yönlü kullanımına benzer kullanımı eğilimi olarak yorumlanmıştır. Siyasal
reklamcılık türünde paylaşımların analizi sonucundaysa, İmamoğlu’nun geleceğe ve
geçmişe yönelik icraatlar türünde reklamlarından daha aktif bir kullanım ortaya koyduğu ve öneri stratejisini benimsediği; Yıldırım’ın ise siyasal geçmişi ve
deneyimine dikkat çekecek biçimde geçmiş icraatlara yönelik reklamları tercih ettiği
ve ağırlıklı olarak imaj yaratma stratejisinden yararlandığı anlaşılmıştır. 

Keywords

Siyasal İletişim, Siyasal Reklam, Seçim Kampanyası, Sosyal Ağ, Youtube

Video Content Sharing Network Youtube As A Political Communication Campaign Tool: An Analysis On June 23, 2019 İstanbul Local Elections

Abstract

Developed by making use of internet technology and used in new media, social networks have started to draw the attention of political actors with features that distinguish them from traditional media, and have become one of the political communication tools. One of the social networks that creates a participation environment, YouTube is used by leaders and members of political parties for the purposes of reaching to the electorate and gaining their support. Accordingly, the research aims to investigate how Binali Yıldırım, the candidate of People’s Alliance, and Ekrem İmamoğlu, the candidate of Nation’s Alliance, use YouTube social media within the scope of their political campaign practices for Istanbul Metropolitan Mayorship election, which was repeated in June 23, 2019. In this context, as the research sample, total of 209 videos – which were shared during the period between May 6, when Istanbul election was cancelled by Supreme Election Board (YSK) and June 23, 2019, the date on which the election was repeated – are examined with the qualitative content analysis technique. As a result of the research, it was understood that İmamoğlu used YouTube platform more actively than Yıldırım in terms of both the number of videos shared and interaction status, and as far as the type of shared content is concerned. As a result of the analysis on shared content in the category of political advertising, it was understood that İmamoğlu used advertisements more actively for promoting past and future activities and adopted suggestion strategy, while Yıldırım preferred advertisements promoting the activities in the past and he mostly made use of image creation strategy.

Keywords

Political Communication, Political Advertising, Social Network, Youtube, Election

References

• Akar, E. (2010). Sosyal medya pazarlama- sosyal web’de pazarlama stratejileri. Ankara: Efil Yayınları.
• Aktaş, H. & Çelik, F. (2017). Siyasal İletişimde Twitter Kullanımı: ‘’1 Kasım 2015 Genel Seçimleri Öncesi ve Sonrası Dönemde Siyasal Partilerin Twitter Kullanımları Üzerine Karşılaştırmalı Bir Analiz’’, Antalya: 1. Uluslararası Sosyal Bilimler ve Eğitim Araştırmaları Sempozyumu, 3-5 Kasım 2017, 457-476.
• Aktaş, H. (2004). Bir siyasal iletişim aracı olarak internet, Konya: Tablet Kitapevi.
• Aoki, K. (2000). Taxonomy of Interactivity on the Web. Esitelmä Association of Internet Researchers-konferenssissa. University of Kansas. Lawrence, Kansas. 13.05.2019 tarihinde http://citeseerx. ist. psu. edu/viewdoc/download adresinden erişilmiştir.
• Bal, H. (2016). Nitel araştırma yöntem ve teknikleri. Bursa: Sentez Yayıncılık.Balcı, Ş., ve Sarıtaş, H. (2015). Facebook ve siyasal katılım: 2014 yerel seçimleri araştırması. Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (37), 511–535.
• Bayraktutan, G. vd. (2012). Sosyal medyada 2011 genel seçimleri: nicel–nitel arayüzey incelemesi. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 7(3), 5-29.
• Bayraktutan, G. vd. (2014). Siyasal iletişim sürecinde sosyal medya ve Türkiye’de 2011 seçimlerinde twitter kullanımı. Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 2014, No:68, 59-96.
• Bilgin, N. (2006). Sosyal bilimlerde içerik analizi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Bimber, B. (2014). Digital media in the Obama campaigns of 2008 and 2012: Adaptation to the personalized political communication environment. Journal of Information Technology & Politics, 11(2), 130–150.
• Borah, P., Fowler, E., & Ridout, T. N. (2018). Television vs. YouTube: political advertising in the 2012 presidential election. Journal of Information Technology & Politics, 15(3), 230-244.
• Bostancı, M. (2014). Siyasal İletişim 2.0. Erciyes İletişim Dergisi, Cilt:3, Sayı: 3.
• Bowyer, B. T., Kahne, J. E., & Middaugh, E. (2017). Youth comprehension of political messages in YouTube videos. new media & society, 19(4), 522-541.
• Burgess, J. & Green, J. (2010). Youtube Online Video and Participatory Culture. Cambridge, UK: Polity Press.
• Castells, M. (2004). Informationalism, networks, and the network society: a theoretical blueprint. The network society: A cross-cultural perspective, 3-45.
• Castells, M. (2016). İletişim Gücü. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Chester, J. Montgomery, K. (2017). “The role of digital marketing in political campaigns”. Internet Policy Review, 6 (4).
• Dobber, T. et al (2017), ‘Two crates of beer and 40 pizzas: the adoption of innovative political behavioural targeting techniques’, Internet Policy Review. 6 (4).
• Doğan, A., & Ertan, T. (2016). Siyasal iletişim aracı olarak abd başkanlık seçimlerinde twitter’ın kullanımı: hıllary clınton ve donalt trump örneği. Atatürk İletişim Dergisi, (11), 139-157.
• Doğu, B. (2014). Milliyetçi hareket partisi’nin alternatif mecra arayışında 2011 genel seçimleri ve twitter kullanımı. Global Media Journal: Turkish Edition, 4(8): 96-124.
• Edgerly, S., Vraga, E., Fung, T., Moon, T. J., Yoo, W. H., & Veenstra, A. (2009, October). YouTube as a public sphere: The proposition 8 debate. In Association of Internet Researchers Conference, Milwaukee, WI.
• Emruli, S., Zejneli, T., & Agai, F. (2011). YouTube and political communication--Macedonian case. 16.05.2019 tarihinde arXiv preprint arXiv:1109.2684. https://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1109/1109.2684.pdf adresinden erişilmiştir.
• Finamore, A., Mellia, M., Munafo, M., Torres, R., & Rao, S. R. (2011). YouTube everywhere: Impact of device and infrastructure synergies on user experience. ECE Technical Reports. Paper 418. 10. 06.2019 tarihinde http://docs.lib.purdue.edu/ecetr/418 adresinden erişilmiştir.
• Future of Humanity Institute (2018). “The Malicious Use of Artificial Intelligence: Forecasting, Prevention, and Mitigation”. 18.06.2019 tarihinde https://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1802/1802.07228.pdf adresinden erişilmiştir.
• Gencer Kasap, D. (2014). Türkiye kamu yönetiminde sosyal medya uygulamaları: Demokrasi ve yurttaş katılımı üzerine bir inceleme. in B. Çoban (Ed.), Sosyal Medya D/evrimi (pp. 139-153). İstanbul: Su Yayınları.
• Genel, M. G. (2012). Siyasal iletişim kampanyalarinda sosyal medyanin kullanimi (12 haziran 2011 seçimleri “twitter” örneği). The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication, Volume2, (4), 23-31.
• Geray, H. (2002). İletişim ve Teknoloji Uluslararası Birikim Düzeninde Yeni Medya Politikaları. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Giddens, A. (2012). Sosyoloji (C. Güzel, Çev.). Ankara: Kırmızı Yayınları.
• Global Digital Report (2019) We are Social 1.03.2019 tarihinde https://wearesocial.com/uk/digital-2019 adresinden erişilmiştir.
• Guo, C., & Saxton, G. D. (2014). Tweeting social change: how social media are changing nonprofit advocacy. Nonprofit and Voluntary Sector Quarterly, 43(1), 57-79. https://doi.org/10.1177/0899764012471585.
• Gürbüz, S . (2019). Bir Siyasal İletişim Aracı Olarak Yeni Medya: 2017 Halkoylamasında AK Parti YouTube Videoları Üzerine Göstergebilimsel Bir Çalışma. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (1), 203-210. DOI: 10.18506/anemon.425022
• Habermas, J. (2002). Öteki olmak ötekiyle yaşamak. İlknur Aka (Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Halpern, D., & Gibbs, J. (2013). Social media as a catalyst for online deliberation? Exploring the affordances of Facebook and YouTube for political expression. Computers in Human Behavior, 29(3), 1159-1168.
• How to Calculate ER for Social Media Properly, (2017). 05.05.2019 tarihinde https://popsters.us/blog/post/er-how-to-calculate-engagement-rate adresinden erişilmiştir.
• İslamoğlu, A.H. (2002). Siyaset Pazarlaması, 2.baskı, İstanbul: Beta Yayınları.
• Josyln, R.A. (1980). The Content of Political Spot Ads. Journalism Quarterly, 57, 92.98. Keskin, Savaş & Sönmez, M. Ferhat, (2015). Liderler ve takipçileri: Siyasi parti liderlerinin twitter performansları ve takip ilişkileri. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, Cilt 9, Sayı 1, 339-362.
• Kiousis, S. (2001). Public trust or mistrust? Perceptions of media credibility in the information age. Mass Communication & Society, 4(4), 381-403. DOI: 10.1207/S15327825MCS0404_4
• Köseoğlu, Y., & Al, H. (2013). Bir siyasal propaganda aracı olarak sosyal medya. Akademik İncelemeler Dergisi (AID), 8(3), 103-125.
• Kültürel Alana Etki Etmek: Youtube’un Gücü” (Temmuz, 2018) 15.05.2019 tarihinde .https://www.thinkwithgoogle.com/intl/tr-tr/reklam-kanallari/video/kulturel-alanaetki-etmek-youtubeun-gucu/ adresinden edinilmiştir.
• Laughey, D. (2010). Medya Çalışmaları. İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
• Lilleker D.G. (2013). Siyasal İletişim: Temel Kavramlar. (Edit.). Yusuf Devran vd., İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Lister, M., J. Dovey, S. Giddens, I. Grant ve K. Kelly (2009). New Media: A Critical Introduction, New York: Routledge.
• Lopez-Meri, Amparo vd. (2017). “What Do Politicians on Twitter? Functions and Communication Strategies in the Spannish Electoral Campaign of 2016.” El profesional de la Informacion 26 (5): 795-804.
• Luscombe, B. (2015). You Tube’s view master. Time, 186(9/10), 70-75.
• Milliken, M., Gibson, K., & O'Donnell, S. (2008). User-generated video and the online public sphere: Will YouTube facilitate digital freedom of expression in Atlantic Canada. American Communication Journal, 10(3), 1-14.
• Mueller, C. (1973). The Politics of Communication. New York: Oxford University Press.
• Multimedya. (t.y.) Türk Dil Kurumu güncel sözlük içinde 03.03.2019 tarihinde http://sozluk.gov.tr/ adresinden erişilmiştir.
• Mutlu, E. (1994). İletişim Sözlüğü. Ankara: Ark Yayınevi.
• Narin, B. (2018). Kişiselleşmiş Haber Akışının Yankı Odası Etkisi, Filtre Balonu ve Fiber Balkanizasyon Kavramları Çevresinde İncelemek. Selçuk İletişim, 2018, 11 (2), s. 232-251.
• Neuman, Russell (2018). Dijital Fark Gündelik Hayatta Dijitalleşme ve Medya Etkileri Kuramı. (Çev. Metin, Gökçe) İstanbul: The Kitap Yayınları.
• Newhagen, J. E., Cordes, J. W., & Levy, M. R. (1995). Nightly@ nbc. com: Audience scope and the perception of interactivity in viewer mail on the Internet. Journal of communication, 45(3), 164-175.
• Olsen, M. E. (1970). Social and political participation of blacks. American Sociological Review, 35(4), 682- 697.
• Ölçer, N. (2016). 1 Kasım 2015 genel seçimleri örneğinde siyasi parti liderlerinin Twitter kullanım pratikleri. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi. 4(2), 748-780
• Öztürk, İ. D. (2014). Siyasal iletişim aracı olarak sosyal medya: 2012 Amerikan başkanlık seçimlerinde twitter kullanımı üzerine bir araştırma. İdil Sayımer (Ed.). Yeni Medya Araştırmaları, İstanbul: Literatürk Academia, 399-436.
• Popoli, A. R. (2014). Google’ın Yöneticileri Yüklenen Videolardan Sorumlu mu? İtalya Örneği. Akın Emre Pilgir (Çev.), Barış Çoban (Ed.), Sosyal Medya Devrimi, İstanbul: Su Yayınevi, ss. 214-232.
• Queen Elizabet First Speech. (2008).Youtube. 3.08.2019 tarihinde https://www.youtube.com/watch?v=-IelUFNw1TI adresinden erişilmiştir.
• Steinberg, A. (2014). Genç Seçmenler ve Web 2.0 İle Politik Katılım: Facebook Genç Vatandaşların Seçime Katılımını Arttırabilir Mi?, Akın Emre Pilgir (Çev.), Barış Çoban (Ed.), Sosyal Medya Devrimi, İstanbul: Su Yayınevi, ss. 154-171.
• Stieglitz, Stefan, vd. (2012, July). Usage Of Social Media For Political Communication. In PACIS 2012 Proceedings. Paper 22.
• Stromer-Galley, J. (2000). On-line interaction and why candidates avoid it. Journal of communication, 50(4), 111-132.
• Şen, A.F. (2014). Türkiye kamu yönetiminde sosyal medya uygulamaları: Demokrasi ve yurttaş katılımı üzerine bir inceleme. İçinde: Sosyal Medya Devrimi, Barış Çoban (Ed.), İstanbul: Su Yayınevi, ss. 139-153.
• Tambini, D. (2018). Social Media Power and Election Legitimacy”. In: D Tambini & M Moore (eds.) Digital dominance: the power of Google, Amazon, Facebook, and Apple, Oxford University Press.
• Tan, A. (2002). Politik pazarlama. İstanbul: Papatya Yayınları.
• Thirty Seven Mind Blowing Youtube Facts, Figures and Statistics 2019 (2019). Merchdrope.com 22.04.2019 tarihinde https://merchdope.com/youtube-stats/ adresinden erişilmiştir.
• Vesnic-Alujevic & L. Ve Van Bauwel, S. (2014). Youtube: a political advertising tool? A case study of the use of youtube in the campaign for the european parliament elections. Journal of Political Marketing, 13(3), 195-212.
• Vitak, J., Crouse, J. & LaRose, R. (2011). Personal ınternet use at work: understanding cyberslacking. Computers in Human Behavior, 27(5): 1751-1759.
• Vural, Z., & Bat, M. (2009). Siyasal seçim kampanyalarında yeni iletişim teknolojileri ve blog kullanımı: 2008 Amerika başkanlık seçimlerine yönelik karşılaştırmalı bir analiz. Journal of Yaşar University, 4(16), 2745-2778.
• Wasko, J., & Erickson, M. (2009). The political economy of YouTube. 13.03.2019 tarihinde https://maryerickson.files.wordpress.com/2009/10/portland-mary-erickson-writing-sample-youtube.pdf adresinden erişilmiştir.
• Westerman, D., Spence, P. R. & Van Der Heide, B. (2014). Social media as ınformation source: recency of updates and credibility of ınformation. Journal Of Computer-Mediated Communication, 19(2), 171-183. 04.04.2019 tarihinde https://doi.org/10.1111/jcc4.12041 adresinden erişilmiştir.
• Yıldırım: 31 Mart referanduma dönüştü, adaylar konuşulsaydı farklı bir sonuç alınabilirdi (2019) Sputniknews, (2019, 31 Mart). 05.04.2019 tarihinde https://tr.sputniknews.com/turkiye/201903271038436275-yildirim-31-mart-referandum-donustu-adaylar-konusulsaydi-farkli-bir-sonuc-dogabilirdi/ adresinden erişilmiştir.