Türkçenin
söz dizimi ile ilgili çalışmalarda cümle unsurları; özne, yüklem, zarf tümleci,
nesne, yer tamlayıcısı ve cümle dışı unsurlar / ögeler olarak kabul
edilmektedir. Cümle dışı unsurlar da / ögeler de araştırmacılar tarafından, yardımcı öge, cümle dışı öge(ler) /
unsur(lar), cümle dışı öge / yüklem dışı öge, cümle başı tümleci, bağımsız
tümleç(ler), dolaylı tamlayıcılar, cümle/lere bağlanan ögeler vb. gibi
terimlerle karşılanmaktadır.
Cümle
dışı unsur ya da bu tür ifadelerin / yapıların nasıl isimlendirileceği yani
terim meselesi, üzerinde düşünülmesi gereken bir konudur. Pek çok araştırmacı
tarafından bugüne kadar bu yapılar sadece cümle dışı unsur terimi ile
karşılanmamış yukarıda da ifade edildiği gibi bunun yanında daha birçok terim
de kullanılmıştır. Bu yapılar örneğin ünlemler, cümle başı bağlaçları vb.
cümlenin anlamına mutlak surette etki etmektedirler; ancak bunlar bir öge, bir
tümleç olamazlar. Yani bunlar özne gibi, nesne gibi, zarf ya da yer tamlayıcısı
gibi bir tümleç değillerdir. Bunlar cümlenin yüklemine sorulacak sorularla
belirlenemeyen, ancak cümlenin anlamını bir şekilde etkileyen, cümlenin
anlamına katkı yapan unsurlardır.
Yapılan
çalışmalarda cümle dışı unsur / ögenin neler olduğu, bunların içine nelerin /
hangi yapıların alınıp alınmayacağı konusunda yeterli bilginin verilmemesi de
dikkat çekicidir.
Şimdiye
kadar yapılan çalışmaların bazılarında yalnızca seslenme ünlemleri ile
oluşturulan ünlem gruplarını bu kapsama dahil edenler var, bunların yanı sıra
cümle başı bağlaçlarını buna dahil eden araştırmacılar var, ara söz / cümleleri
buna dahil eden araştırmacılar var.
Bu
çalışmada cümle dışı unsur ya da bu tür ifadelerin / yapıların nasıl
isimlendirileceği yani terim meselesi üzerinde durularak, hangi yapıların /
ifade şekillerinin vb. cümle dışı unsur sayılıp sayılmayacağı sorgulanacaktır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 19, 2016 |
Published in Issue | Year 2016 Volume: 1 Issue: 8 |