As a concrete indicator of social cooperation in Ottoman society, philanthropists established waqfs for the benefit of society. Waqfs, whose main purpose is to serve the public in religious and social fields, also functioned in the Balkans. Beyond establishing a waqf, it is understood that philanthropists prefer to make donations to waqfs or individuals through testaments to be spent on charitable causes. Those who did not have the opportunity to establish a waqf while they were alive displayed a charitable attitude by testamenting a certain percentage of their assets to be spent on charity. In this study, Bitola sharia registers from the first half of the eighteenth century were examined as the main source. In the heritage records identified in the sharia registers existing beray-ı vasiyyet records were discussed. Individuals who made a testament to be spent on charitable causes have been determined. The wealth of the people who made the testament was evaluated and the areas in which charity was requested were emphasized. Thus, in the first half of the eighteenth century, people's tendency to do charity in Bitola was determined and the relationship between social status and wealth distribution and tendency to charity was tried to be revealed.
Osmanlı toplumunda sosyal yardımlaşmanın somut göstergesi olarak hayırsever kimseler tarafından toplum yararına vakıflar kurulmuştur. Temel gayesi, dini ve sosyal alanlarda halka hizmet vermek olan vakıfların, Balkanlarda da faaliyet gösterdiği görülmektedir. Vakıf kurmanın ötesinde hayırseverlerin hayır işlerine sarf edilmek üzere vasiyet yoluyla vakıflara ya da şahıslara bağışlarda bulunmayı tercih ettikleri anlaşılmaktadır. Hayattayken vakıf kurma ya da bir vakfa bağışta bulunma imkânı olmayanlar, mal varlıklarının belli oranını ölümleri sonrasında hayır işlerine harcanmasını vasiyet ederek hayırsever bir tavır sergilemekteydiler. Bu çalışmanın ana kaynağı, XVIII. yüzyılın ilk yarısına ait Manastır şer’iyye sicilleridir. Sicillerde tespit edilen terekelerin “minhâ’l-ihrâcât” kısmında yer alan berây-ı vasiyyet kayıtları ele alınmıştır. Bu suretle hayır işlerine sarf edilmek üzere vasiyette bulunan kişiler belirlenip, servetleri değerlendirilmiş ve söz konusu vasiyetlerde hayır yapılması istenilen alanlar tespit edilmiştir. Böylece XVIII. yüzyılın ilk yarısında Manastır’da insanların hayır yapma eğilimleri belirlenip sosyal statü ve servet dağılımı ile hayırseverlik eğilimi arasındaki ilişki ortaya konmaya çalışılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Early Modern History (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Early Pub Date | December 26, 2024 |
Publication Date | December 27, 2024 |
Submission Date | August 15, 2024 |
Acceptance Date | November 14, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 16 |