HEMŞİRELİKTE DUYUŞSAL ALAN EĞİTİMİNİN ORLANDO’NUN ETKİLEŞİM KURAMI PERSPEKTİFİNDEN İNCELENMESİ

Yıl 2020, Cilt: 13 Sayı: 1, 32 - 36, 30.04.2020

Gülsüm Çonoğlu , Yasemin Yıldırım , Fisun Şenuzun Aykar , Zehra Çiçek Fadıloğlu

Öz

Amaç:
Bu
derlemenin amacı, hemşirelikte önemli bir yere sahip olan duyuşsal alan
eğitimini Orlando’nun Etkileşim Kuramı perspektifinden incelemektir. Kuramsal
Çerçeve: Derlemenin kuramsal çerçevesi, Orlando’nun Kuramı’nda yer
alan “hastanın davranışı”, “hemşirenin tepkisi” ve “hemşirenin aktiviteleri”
kavramlarına dayanmaktadır. Sonuç: Sonuç
olarak, duyuşsal alana yönelik eğitim alan hemşirelerin; hasta davranışlarını
fark etme, bu davranışlara tepki verme ve davranışlara yönelik planlanan
hemşirelik aktivitelerini hasta yararı için savunma konusunda daha duyarlı ve
bilinçli olabilecekleri düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

duyuşsal alan, hemşirelik eğitimi, Orlando’nun Etkileşim Kuramı

Kaynakça

• Akyüz E, Uğurlu Z, Çevik B, Yaman Ç, Ayhan A. Leiomyosarkom tanılı bir gebenin Ida Jean Orlando’nun Etkileşim Modeline göre incelenmesi: Vaka sunumu. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi 2017; 2(1): 73-78.
• Aydoğan S. Hemşirelik öğrencilerinin klinik beceri kazanmaları sırasında karşılaştıkları etik problemler. Türkiye Biyoetik Dergisi 2016; 3(2): 120-123.
• Cowan DT, Norman I, Coopamah VP. Competence in nursing practice: a controversial concept–a focused review of literature. Nurse Education Today 2005; 25(5): 355-362.
• Bacanlı H. Duyuşsal davranış eğitimi. (3. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım; 2006.
• Basavanthappa BT. Nursing education. (2nd ed.). New Delhi: Jaypee Brothers Medical Publishers; 2009.
• Bastable SB, Doody JA. Behavioral objectives. In: Bastable SB. (Editor). Nurse as Educator Principles of Teaching and Learning for Nursing Practice. 3rd Edition, Massachusetts: Jones and Bartlett Publishers, 2008: 383-427.
• Demirel Ö. Öğretimde planlama ve değerlendirme öğretme sanatı. (6. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık; 2003.
• Demirel Ö. Eğitimde program geliştirme kuramdan uygulamaya. (24. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık; 2015.
• Doğan N. Davranışların ölçülmesi. İçinde: Atılgan H. (Editör). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. 9.Baskı, Ankara: Anı Yayıncılık, 2016: 81-118.
• Duman B, Yakar A. Öğretime yönelik duyuşsal farkındalık ölçeği. Cumhuriyet International Journal of Education 2017; 6(1): 200-229.
• Kablan Z. Hedef belirleme: bilişsel, duyuşsal ve devinişsel alanlar. İçinde: Şeker H. (Editör). Eğitimde Program Geliştirme Kavramlar ve Yaklaşımlar. 3.Baskı, Ankara: Anı Yayıncılık, 2014: 127-161.
• Karagözoğlu Ş, Özden D, Tok Yıldız F. Entegre program hemşirelik öğrencilerinin klinik stres düzeyi ve etkileyen faktörler. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi 2013; 16(2): 89-95.
• Laurent CL. A nursing theory for nursing leadership. Journal of Nursing Management 2000; 8(2): 83–87.
• Morgan R. Using clinical skills laboratories to promote theory–practice integration during first practice placement: an Irish perspective. Journal of Clinical Nursing 2006; 15(2): 155–161.
• Oermann MH. Thinking about teaching in nursing. Nurse Educator 2016; 41(5): 217-218.
• Olson J, Hanchett E. Nurse‐expressed empathy, patient outcomes, and development of a middle‐range theory. Journal of Nursing Scholarship 1997; 29(1): 71-76.
• Özçelik DA. Eğitim programları ve öğretim. (4. Baskı). Ankara: ÖSYM Yayınları; 1998.
• Pektekin Ç. Hemşirelik felsefesi kuramlar-bakım modelleri ve politik yaklaşımlar. İstanbul: İstanbul Tıp Kitabevi; 2013.
• Potter ML, Vitale-Nolen R, Dawson AM. Implementation of safety agreements in an acute psychiatric facility. Journal of the American Psychiatric Nurses Association 2005; 11(3): 144-155.
• Rittman M, Gullett DL. Ida Jean Orlando’s dynamic nurse–patient relationship. In: Smith MC, Parker ME. (Editors). Nursing Theories & Nursing Practice. 4th Edition, Philadelphia: F. A. Davis Company, 2015: 82-86.
• Rosenthal BC. An interactionist’s approach to perioperative nursing. AORN Journal 1996; 64(2): 254-260.
• Russell-Babin KA. Lessons learned from a theory of planned behavior-derived study on educational interventions inspired by the affective domain. The Journal of Continuing Education in Nursing 2017; 48(12): 543-551.
• Schmieding NJ. Putting Orlando's Theory into Practice. American Journal of Nursing 1994; 84(6): 759-761.
• Sheldon LK, Ellington L. Application of a model of social information processing to nursing theory: how nurses respond to patients. Journal of Advanced Nursing 2008; 64(4): 388-398.
• Sönmez V. Program geliştirmede öğretmen el kitabı. (18.Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık; 2015.
• Uslu N, Bayat M, Variyenli N, Arıcan F, Hatipoğlu N. Orlando’nun etkileşim teorisinin uygulamada kullanımına bir örnek: Tip 1 diyabetes mellitus. Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Hemşirelik E-Dergisi 2016; 3(1): 64-70.
• Van Hoozer HL. The teaching role of the professional nurse. In: Van Hoozer HL, Bratton BD, Ostmoe PM, Weinholtz D, Craft MJ et al. (Editors). The Teaching Process Theory and Practice in Nursing. USA Norwalk, Connecticut: Appleton-Century-Crofts, 1987: 22-23.
• Yekefallah L, Ashktorab T, Ghorbani A, Pazokian M, Azimian J et al. Orlando’s nursing process application on anxiety levels of patients undergoing endoscopy examination. International Journal of Epidemiologic Research 2017; 4(1): 53-60.