Cezayir, 1830 yılında Fransızlar tarafından işgal edildikten sonra halka yönelik olarak anadili olan Arapçadan ve dini olan İslam’dan uzaklaştırma politikası uygulanmaya başlanmıştır. Bu minvalde de eğitimden yoksun bir Cezayir toplumu oluşturmak amaçlanmıştır. Bu amaçları için uğraşan Fransızlar ülkede 1900-1960 yılları arasında ambargo uygulamış ve Cezayirli müellifler ve yazarlar çalışmalarını yayımlayamamışlardır. Bu nedenle ürettikleri çalışmaları Tunus gazete ve dergilerine göndermişler ve oradan Cezayir topraklarına dağıtılan gazete ve dergiler üzerinden yapılan çalışmalar okunur olmuştur. Fransızların uyguladıkları yasaklar ve politikalar yüzünden edebiyat gelişmemiş ve Mısır’da başlayan “Nahda” hareketine geç kalınmıştır. Fransızlar nedeniyle ülkede 1950 yılına dek sayısal bakımdan az olsa bile Fransızca bir edebiyatın varlığı görülür. Özellikle 1945-1960 yılları arasında Fransızca edebiyat gelişme kaydetmiş ve Frankofon Cezayir edebiyatı kapsamında günümüzde de varlığını devam ettirmiştir. Arapça romanlar ise özellikle 1970’li yıllarda sanatsal bağlamda görülmüş ve günümüze dek gelişme kaydederek gelebilmiştir. İlgili bu çalışmada iki dilli bir edebiyata sahip olan Cezayir’de hem Fransızca hem de Arapça roman türünün ilk örneklerinin neler olduğu, roman türünün tarih boyunca izlediği seyir, en önemli müellifler ve müelliflerin ürünlerine dair detaylı bir şekilde bilgi vermek amaçlanmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Doğu Dilleri |
Authors | |
Early Pub Date | June 28, 2022 |
Publication Date | June 28, 2022 |
Submission Date | May 16, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 1 Issue: 1 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.