BibTex RIS Kaynak Göster

Eğitim Yönetimi ve Denetimi Tezsiz Yüksek Lisans Programındaki Derslerin İçeriği ve Öğrenme Öğretme Sürecine İlişkin Öğrenci ve Öğretim Üyelerinin Görüşleri

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 1, 90 - 102, 01.04.2018

Öz

Bu araştırmanın amacı eğitim yönetimi ve denetimi tezsiz yüksek lisans programındaki derslerin içeriğine ve öğrenme öğretme sürecine ilişkin öğrenci ve öğretim üyelerinin görüşlerini belirlemektir. Araştırmanın deseni durum çalışmasıdır. Çalışma grubunu 23 tezsiz yüksek lisans öğrencisi ve 5 öğretim üyesi oluşturmaktadır. Veriler yarı yapılandırılmış görüşme formu yardımıyla görüşme tekniğiyle toplanmıştır. Verileri analiz etmek için içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Sonuç olarak, katılımcıların çoğunluğu ders içerikleriyle ilgili olumlu görüş bildirmiş olmakla birlikte ders içeriklerinin amaçlarla tutarlı ve yeterli olmadığını da dile getirmişlerdir. Katılımcılar ayrıca ders içeriklerinin amaçlara uygun olarak yeniden düzenlenmesini ve bu süreçte öğrencilerin de fikirlerinin alınması gerektiğini ifade etmişlerdir. Katılımcıların çoğunluğu tezsiz yüksek lisans programının daha çok uygulamaya dönük olmasını; tartışma, örnek olay, yönetim ve denetim uygulaması gibi uygulamalı yöntemlerle ders yapılmasını arzu ederken katılımcıların bazıları da öğrenciler zaten uygulamanın içinden geldikleri için buna gerek olmadığını ifade etmişlerdir.

Kaynakça

  • Ada, S. ve Baysel, N. (2010). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Pegem.
  • Akın, U. (2012). Okul yöneticilerinin seçimi ve yetiştirilmesi: Türkiye ve seçilmiş ülkelerden farklı uygulamalar, karşılaştırmalar. AİBÜ Sosyal Bi- limler Enstitüsü Dergisi, 12(2), 1–30.
  • Alhas, A. (2006). Lisansüstü eğitim yapmakta olan Milli Eğitim Bakanlığı öğ- retmenlerinin lisansüstü eğitime bakış açıları (Ankara ili örneği). Yayınlan- mamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
  • Anderson, M. E. (1991). Principals: How to train, recruit, select, induct and evaluate leaders for America’s schools. Eugene, OR: Eric Clearing House on Educational Management, College of Education, University of Oregon.
  • Aslan, G. (2014). Eğitim bilimleri yüksek lisans programlarına yönelik tale- be ilişkin bir çözümleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(5), 1777–1805.
  • Aydın, A., Sarıer, Y., Uysal, Ş., Aydoğdu-Özoğlu, E. ve Özer, F. (2014). Türkiye’de öğretmen istihdamı politikalarının değerlendirilmesi. Ku- ram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 20(4), 397–420.
  • Balcı, A. (2008). Eğitim yönetiminin bilimleşme düzeyi. Kuram ve Uygula- mada Eğitim Yönetimi, 14(2), 181–209.
  • Balyer, A. ve Gündüz, Y. (2011). Değişik ülkelerde okul yöneticilerinin ye- tiştirilmesi: Türk eğitim sistemi için bir model önerisi. Kuramsal Eği- timbilim, 4(2), 182–192.
  • Beycioğlu, K. ve Dönmez, B. (2006). Eğitim yönetiminde kuramsal bilginin üretimi ve uygulamasına ilişkin bir değerlendirme. Kuram ve Uygulama- da Eğitim Yönetimi, 14(3), 317–342.
  • Bursalıoğlu, Z. (2014). Eğitim yönetiminde teori ve uygulama (12. baskı). An- kara: Pegem.
  • Bush, T. (1998). The national professional qualification for headship: The key to effective school leadership? School Leadership & Management, 18(3), 321–333.
  • Bush, T. (2013). Preparing headteachers in england professional certifica- tion, not academic learning. Educational Management Administration & Leadership, 41(4), 453–465.
  • Bülbül, T. (2003). Ankara üniversitesi eğitim bilimleri fakültesinde görev yapan öğretim üyelerinin lisansüstü eğitime öğrenci seçme sürecine ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36(1–2), 167–174.
  • Creswell, J. W. (2015). Nitel araştırma yöntemleri: Beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni (M. Bütün ve S. B. Demir, Çev. Ed.). Ankara: Siyasal Kitabevi.
  • Çelik, V. (2002). Eğitim yöneticisi yetiştirilmesi politikasına yön veren te- mel eğilimler. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyu- mu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
  • Demir, K. (2009). Fransa’da lisansüstü öğretim sistemi, K. Karakütük (Ed.). Lisansüstü öğretim sistemleri (s. 161–185). Ankara: Pegem.
  • Demirtaş, H. (2010). Okul örgütü ve yönetimi, R. Sarpkaya (Ed.). Türk eği- tim sistemi ve okul yönetimi (s. 89–140) (2. baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Doğusan, F. (2003). İlköğretim okulu yönetici ve öğretmenlerinin öğretmenlerin lisansüstü öğrenimi konusundaki tutumları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
  • Güven, İ. (2009). Almanya’da lisansüstü öğretimde gelişmeler, K. Karakütük (Ed.). Lisansüstü öğretim sistemleri (s. 1–28). Ankara: Pegem.
  • Hoy, W. K. ve Miskel, C. G. (2010). Eğitim yönetimi (S. Turan, Çev.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Işık, H. (2002). Okul müdürleri için formasyon programı ve okul müdür- lerinin yetiştirilmesi. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
  • İnönü Üniversitesi (2016). Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü, Eğitim Yönetimi Anabilim Dalı. 1 Temmuz 2016 tarihinde <https://cms.inonu. edu.tr/tr/cms/eyd> adresinden erişildi.
  • Kahraman, Ü. ve Tok, T. N. (2016). Eğitim yönetimi denetimi planlaması ve ekonomisi lisansüstü öğrencilerinin aldıkları eğitim hakkındaki görüşleri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 147–164.
  • Karakütük, K. (2000). Öğretmenlerin lisansüstü öğretimi konusunda yönetici ve öğretmenlerin görüşleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (12), 193–209.
  • Karakütük, K. (2002). Öğretim üyesi ve bilim insanı yetiştirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Karataş, İ. H. (2014). EYTPE tezli ve tezsiz yüksek lisans programlarında açılan derslerin karşılaştırmalı analizi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1),15–34.
  • Kaya, Y. (1991). Eğitim yönetimi. Ankara: Bilim Yayıncılık.
  • Kepenekçi, Y. K. (2009). Amerika Birleşik Devletleri’nde lisansüstü öğretim sistemi, K. Karakütük (Ed.). Lisansüstü öğretim sistemleri (s. 29–47). Ankara: Pegem.
  • Lisansüstü Eğitim ve Öğretim Yönetmeliği (LEÖY) (2016). T. C. Resmi Gazete, 29690, 20 Nisan 2016.
  • Milli Eğitim Bakanlığı. (2000). Milli Eğitim Bakanlığına Bağlı Öğretim Kurumlarına Öğretmen Olarak Atanacakların Atamalarına Esas Olan Alanlar ile Mezun Oldukları Yükseköğretim Programları ve Aylık Karşılığı Okutacakları Derslere İlişkin Çizelge. 12 Temmuz 2016 tari- hinde <http://mevzuat.meb.gov.tr/html/23.html> adresinden erişildi.
  • Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma: Desen ve uygulama için bir rehber (S. Turan, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Örücü, D. ve Şimşek, H. (2011). Akademisyenlerin gözünden Türkiye’de eğitim yönetiminin akademik durumu: Nitel bir analiz. Kuram ve Uy- gulamada Eğitim Yönetimi, 17(2), 167–197.
  • ÖSYM (2015). Yükseköğretim İstatistikleri (Farklı yıllar). 1 Şubat 2015 tari- hinde <http://www.osym.gov.tr/belge/1-128/sureli yayinlar.html> ad- resinden erişildi.
  • Özdem, G., Bülbül, T. ve Güngör, S. (2002). Eğitim yönetimi planlaması teftişi ve ekonomisi tezsiz yüksek lisans programına devam eden öğret- men ve okul yöneticilerinin programa ilişkin görüşlerinin değerlendiril- mesi. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
  • Özdemir, S., Köse, M. F. ve Kavgacı, H. (2014). Türkiye’de eğitim yöneti- mi alanındaki yüksek lisans programlarının okul liderliği standartları çer- çevesinde değerlendirilmesi. Mardin Artuklu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Mukaddime Dergisi, 5(1), 1–26.
  • Patton, M. (2002). Qualitative research & evaluation methods (3rd ed.). London: Sage Publications.
  • Richard, L., and Morse, J. (2007). User’s guide to qualitative methods (2nd ed.). London: Sage Publications.
  • Sevinç, B. (2001). Türkiye’de lisansüstü eğitim uygulamaları, sorunlar ve öneriler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 34(1), 139–148.
  • Sezgin, F., Kavgacı, H. ve Kılınç, A. (2011). Türkiye’de eğitim yönetimi ve denetimi lisansüstü öğrencilerinin öz değerlendirmeleri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(3), 161–169.
  • Şimşek, H. (2004). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi: Karşılaştırmalı ör- nekler ve Türkiye için öneriler. Çağdaş Eğitim, 29(307), 13–21.
  • Şişman, M. ve Turan, S. (2002). Dünyada eğitim yöneticilerinin yetiştiril- mesine ilişkin başlıca yönelimler ve Türkiye için çıkarılabilecek bazı so- nuçlar. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. Anka- ra: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
  • Tambağ, H. (2007). Ortaöğretim alan öğretmenliği tezsiz yüksek lisans progra- mına devam eden öğrencilerin bu programa ilişkin görüşleri nelerdir? Yayım- lanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilim- ler Enstitüsü, İstanbul.
  • Taymaz, H. (2003). İlköğretim ve ortaöğretim müdürleri için okul yöneticiliği. Ankara: Pegem yayıncılık.
  • Tosun, İ. (1997). Bilim adamı yetiştirme: Lisansüstü eğitim. Ankara: TÜBA Yayınları.
  • Umur, Z. ve Demirtaş, H. (2016). Eğitim yönetimi ve denetimi tezsiz yük- sek lisans programına ilişkin öğrenci ve öğretim üyelerinin görüşleri. E- Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 7(3), 31–48.
  • Üstüner, M. ve Cömert, M. (2008). Eğitim yönetimi, denetimi, teftişi, planlaması ve ekonomisi anabilim dalı lisansüstü dersleri ve tezlerine ilişkin bir inceleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 14(3), 497– 515.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.

The views of students and academic staff regarding course contents and teaching-learning process in educational administration and supervision non-thesis master's program

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 1, 90 - 102, 01.04.2018

Öz

The aim of this study is to determine the views of students and academic staff regarding the course contents and teaching learning process in Educational Administration and Supervision non-thesis master's program. The research design of this article is a case study. The study group consists of 23 non-thesis master's program students and 5 academic staff. The data of this study was collected by the way of semi-structured interview technique. To analyse the data, content analysis was used. To conclude, a great majority of the participants have the positive views about the course contents whereas the courses' contents are not consistent/adequate with their objectives. Participants expressed that the course contents should be revised and in this process, the students' views should be taken into consideration. Most of the participants also state that the non-thesis master's program should focus on practice more and the courses should include mostly practical methods such as discussions, case study, administration and supervision while others believe that there is no need for such practices since the students work actively in the field as teachers or administrators.

Kaynakça

  • Ada, S. ve Baysel, N. (2010). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Pegem.
  • Akın, U. (2012). Okul yöneticilerinin seçimi ve yetiştirilmesi: Türkiye ve seçilmiş ülkelerden farklı uygulamalar, karşılaştırmalar. AİBÜ Sosyal Bi- limler Enstitüsü Dergisi, 12(2), 1–30.
  • Alhas, A. (2006). Lisansüstü eğitim yapmakta olan Milli Eğitim Bakanlığı öğ- retmenlerinin lisansüstü eğitime bakış açıları (Ankara ili örneği). Yayınlan- mamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
  • Anderson, M. E. (1991). Principals: How to train, recruit, select, induct and evaluate leaders for America’s schools. Eugene, OR: Eric Clearing House on Educational Management, College of Education, University of Oregon.
  • Aslan, G. (2014). Eğitim bilimleri yüksek lisans programlarına yönelik tale- be ilişkin bir çözümleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(5), 1777–1805.
  • Aydın, A., Sarıer, Y., Uysal, Ş., Aydoğdu-Özoğlu, E. ve Özer, F. (2014). Türkiye’de öğretmen istihdamı politikalarının değerlendirilmesi. Ku- ram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 20(4), 397–420.
  • Balcı, A. (2008). Eğitim yönetiminin bilimleşme düzeyi. Kuram ve Uygula- mada Eğitim Yönetimi, 14(2), 181–209.
  • Balyer, A. ve Gündüz, Y. (2011). Değişik ülkelerde okul yöneticilerinin ye- tiştirilmesi: Türk eğitim sistemi için bir model önerisi. Kuramsal Eği- timbilim, 4(2), 182–192.
  • Beycioğlu, K. ve Dönmez, B. (2006). Eğitim yönetiminde kuramsal bilginin üretimi ve uygulamasına ilişkin bir değerlendirme. Kuram ve Uygulama- da Eğitim Yönetimi, 14(3), 317–342.
  • Bursalıoğlu, Z. (2014). Eğitim yönetiminde teori ve uygulama (12. baskı). An- kara: Pegem.
  • Bush, T. (1998). The national professional qualification for headship: The key to effective school leadership? School Leadership & Management, 18(3), 321–333.
  • Bush, T. (2013). Preparing headteachers in england professional certifica- tion, not academic learning. Educational Management Administration & Leadership, 41(4), 453–465.
  • Bülbül, T. (2003). Ankara üniversitesi eğitim bilimleri fakültesinde görev yapan öğretim üyelerinin lisansüstü eğitime öğrenci seçme sürecine ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36(1–2), 167–174.
  • Creswell, J. W. (2015). Nitel araştırma yöntemleri: Beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma deseni (M. Bütün ve S. B. Demir, Çev. Ed.). Ankara: Siyasal Kitabevi.
  • Çelik, V. (2002). Eğitim yöneticisi yetiştirilmesi politikasına yön veren te- mel eğilimler. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyu- mu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
  • Demir, K. (2009). Fransa’da lisansüstü öğretim sistemi, K. Karakütük (Ed.). Lisansüstü öğretim sistemleri (s. 161–185). Ankara: Pegem.
  • Demirtaş, H. (2010). Okul örgütü ve yönetimi, R. Sarpkaya (Ed.). Türk eği- tim sistemi ve okul yönetimi (s. 89–140) (2. baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Doğusan, F. (2003). İlköğretim okulu yönetici ve öğretmenlerinin öğretmenlerin lisansüstü öğrenimi konusundaki tutumları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırıkkale.
  • Güven, İ. (2009). Almanya’da lisansüstü öğretimde gelişmeler, K. Karakütük (Ed.). Lisansüstü öğretim sistemleri (s. 1–28). Ankara: Pegem.
  • Hoy, W. K. ve Miskel, C. G. (2010). Eğitim yönetimi (S. Turan, Çev.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Işık, H. (2002). Okul müdürleri için formasyon programı ve okul müdür- lerinin yetiştirilmesi. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
  • İnönü Üniversitesi (2016). Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü, Eğitim Yönetimi Anabilim Dalı. 1 Temmuz 2016 tarihinde <https://cms.inonu. edu.tr/tr/cms/eyd> adresinden erişildi.
  • Kahraman, Ü. ve Tok, T. N. (2016). Eğitim yönetimi denetimi planlaması ve ekonomisi lisansüstü öğrencilerinin aldıkları eğitim hakkındaki görüşleri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 147–164.
  • Karakütük, K. (2000). Öğretmenlerin lisansüstü öğretimi konusunda yönetici ve öğretmenlerin görüşleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (12), 193–209.
  • Karakütük, K. (2002). Öğretim üyesi ve bilim insanı yetiştirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Karataş, İ. H. (2014). EYTPE tezli ve tezsiz yüksek lisans programlarında açılan derslerin karşılaştırmalı analizi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1),15–34.
  • Kaya, Y. (1991). Eğitim yönetimi. Ankara: Bilim Yayıncılık.
  • Kepenekçi, Y. K. (2009). Amerika Birleşik Devletleri’nde lisansüstü öğretim sistemi, K. Karakütük (Ed.). Lisansüstü öğretim sistemleri (s. 29–47). Ankara: Pegem.
  • Lisansüstü Eğitim ve Öğretim Yönetmeliği (LEÖY) (2016). T. C. Resmi Gazete, 29690, 20 Nisan 2016.
  • Milli Eğitim Bakanlığı. (2000). Milli Eğitim Bakanlığına Bağlı Öğretim Kurumlarına Öğretmen Olarak Atanacakların Atamalarına Esas Olan Alanlar ile Mezun Oldukları Yükseköğretim Programları ve Aylık Karşılığı Okutacakları Derslere İlişkin Çizelge. 12 Temmuz 2016 tari- hinde <http://mevzuat.meb.gov.tr/html/23.html> adresinden erişildi.
  • Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma: Desen ve uygulama için bir rehber (S. Turan, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Örücü, D. ve Şimşek, H. (2011). Akademisyenlerin gözünden Türkiye’de eğitim yönetiminin akademik durumu: Nitel bir analiz. Kuram ve Uy- gulamada Eğitim Yönetimi, 17(2), 167–197.
  • ÖSYM (2015). Yükseköğretim İstatistikleri (Farklı yıllar). 1 Şubat 2015 tari- hinde <http://www.osym.gov.tr/belge/1-128/sureli yayinlar.html> ad- resinden erişildi.
  • Özdem, G., Bülbül, T. ve Güngör, S. (2002). Eğitim yönetimi planlaması teftişi ve ekonomisi tezsiz yüksek lisans programına devam eden öğret- men ve okul yöneticilerinin programa ilişkin görüşlerinin değerlendiril- mesi. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
  • Özdemir, S., Köse, M. F. ve Kavgacı, H. (2014). Türkiye’de eğitim yöneti- mi alanındaki yüksek lisans programlarının okul liderliği standartları çer- çevesinde değerlendirilmesi. Mardin Artuklu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Mukaddime Dergisi, 5(1), 1–26.
  • Patton, M. (2002). Qualitative research & evaluation methods (3rd ed.). London: Sage Publications.
  • Richard, L., and Morse, J. (2007). User’s guide to qualitative methods (2nd ed.). London: Sage Publications.
  • Sevinç, B. (2001). Türkiye’de lisansüstü eğitim uygulamaları, sorunlar ve öneriler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 34(1), 139–148.
  • Sezgin, F., Kavgacı, H. ve Kılınç, A. (2011). Türkiye’de eğitim yönetimi ve denetimi lisansüstü öğrencilerinin öz değerlendirmeleri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(3), 161–169.
  • Şimşek, H. (2004). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi: Karşılaştırmalı ör- nekler ve Türkiye için öneriler. Çağdaş Eğitim, 29(307), 13–21.
  • Şişman, M. ve Turan, S. (2002). Dünyada eğitim yöneticilerinin yetiştiril- mesine ilişkin başlıca yönelimler ve Türkiye için çıkarılabilecek bazı so- nuçlar. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. Anka- ra: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
  • Tambağ, H. (2007). Ortaöğretim alan öğretmenliği tezsiz yüksek lisans progra- mına devam eden öğrencilerin bu programa ilişkin görüşleri nelerdir? Yayım- lanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilim- ler Enstitüsü, İstanbul.
  • Taymaz, H. (2003). İlköğretim ve ortaöğretim müdürleri için okul yöneticiliği. Ankara: Pegem yayıncılık.
  • Tosun, İ. (1997). Bilim adamı yetiştirme: Lisansüstü eğitim. Ankara: TÜBA Yayınları.
  • Umur, Z. ve Demirtaş, H. (2016). Eğitim yönetimi ve denetimi tezsiz yük- sek lisans programına ilişkin öğrenci ve öğretim üyelerinin görüşleri. E- Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 7(3), 31–48.
  • Üstüner, M. ve Cömert, M. (2008). Eğitim yönetimi, denetimi, teftişi, planlaması ve ekonomisi anabilim dalı lisansüstü dersleri ve tezlerine ilişkin bir inceleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 14(3), 497– 515.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Toplam 47 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA33PS49SB
Bölüm Ampirik Araştırma
Yazarlar

Zeynep Umur Bu kişi benim

Hasan Demirtaş Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Nisan 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 8 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Umur, Z., & Demirtaş, H. (2018). Eğitim Yönetimi ve Denetimi Tezsiz Yüksek Lisans Programındaki Derslerin İçeriği ve Öğrenme Öğretme Sürecine İlişkin Öğrenci ve Öğretim Üyelerinin Görüşleri. Yükseköğretim Dergisi, 8(1), 90-102.

Yükseköğretim Dergisi, bünyesinde yayınlanan yazıların fikirlerine resmen katılmaz, basılı ve çevrimiçi sürümlerinde yayınladığı hiçbir ürün veya servis reklamı için güvence vermez. Yayınlanan yazıların bilimsel ve yasal sorumlulukları yazarlarına aittir. Yazılarla birlikte gönderilen resim, şekil, tablo vb. unsurların özgün olması ya da daha önce yayınlanmış iseler derginin hem basılı hem de elektronik sürümünde yayınlanabilmesi için telif hakkı sahibinin yazılı onayının bulunması gerekir. Yazarlar yazılarının bütün yayın haklarını derginin yayıncısı Türkiye Bilimler Akademisi'ne (TÜBA) devrettiklerini kabul ederler. Yayınlanan içeriğin (yazı ve görsel unsurlar) telif hakları dergiye ait olur. Dergide yayınlanması uygun görülen yazılar için telif ya da başka adlar altında hiçbir ücret ödenmez ve baskı masrafı alınmaz; ancak ayrı baskı talepleri ücret karşılığı yerine getirilir.

TÜBA, yazarlardan devraldığı ve derginin çevrimiçi (online) sürümünde yayımladığı içerikle ilgili telif haklarından, bilimsel içeriğe evrensel açık erişimin (open access) desteklenmesi ve geliştirilmesine katkıda bulunmak amacıyla, bilinen standartlarda kaynak olarak gösterilmesi koşuluyla, ticari kullanım amacı ve içerik değişikliği dışında kalan tüm kullanım (çevrimiçi bağlantı verme, kopyalama, baskı alma, herhangi bir fiziksel ortamda çoğaltma ve dağıtma vb.) haklarını (ilgili içerikte tersi belirtilmediği sürece) Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 Unported (CC BY-NC-ND4.0) Lisansı aracılığıyla bedelsiz kullanıma sunmaktadır. İçeriğin ticari amaçlı kullanımı için TÜBA'dan yazılı izin alınması gereklidir.