HALKLA İLİŞKİLER PERSPEKTİFİNDEN KURUMSAL SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK İLETİŞİMİ VE BİR ÖRNEK OLAY İNCELEMESİ

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 1, 39 - 71, 04.04.2019

Zuhal Akbayır

Öz

Sürdürülebilirlik
kavramı, insanoğlunun dünyanın  sonunu
getirecek tüketme hırsına karşı bir çözüm olarak bugünkü anlamıyla ilk kez 1987
yılında önerilmiş, zamanla kurumların içselleştirmesi gereken bir yaklaşım
olarak kurumsal yönetim süreçleri içinde yerini almıştır. Kurumsal
sürdürülebilirlik olarak adlandırılan bu stratejinin hem ortak toplumsal
beklentileri karşılaması, hem de kendi sürekliliğini sağlayabilmesi için
toplumsal işbirliğine gereksinimi vardır. Toplumsal işbirliğini sağlamanın
yegane unsurunu ise kurumsal sürdürülebilirlik stratejilerine entegre edilen
sürdürülebilirlik iletişimi uygulamaları oluşturmaktadır.

Bu çalışma, kurumsal
sürdürülebilirlik stratejileri kapsamında sürdürülebilirlik iletişimi
faaliyetlerinin teori ve uygulamadaki çerçevesini halkla ilişkiler bakış
açısıyla analiz etmeyi amaçlamaktadır. Bu amaçtan yola çıkılarak
sürdürülebilirlik iletişiminde yararlanılan iletişim araç ve yöntemleri,
kuramsal temeller ekseninde ele alınmakta ve bir örnek olay incelemesi olarak
Anadolu Efes sürdürülebilirlik iletişimi özelinde değerlendirilmektedir. Çalışmada,
kurumsal sürdürülebilirlik uygulamaları kapsamında  halkla
ilişkiler çabalarıyla yürütülen
paydaş iletişiminin projenin devamlılığının sağlanmasında, paydaşların çevresel
ve toplumsal dönüşümün etkin  aktörleri
haline getirilmesinde ve belirlenen sürdürülebilirlik hedeflerine ulaşılmasında
kilit rol oynadığı ortaya konulmuştur. İletişimden beslenen sürdürülebilirlik
faaliyetlerinin paydaşlarını gönüllü elçilere dönüştürerek sosyal, ekonomik ve
çevresel yaşamdaki iyileştirici etkisini toplumun tüm katmanlarında
hissettirmesi beklenen etkidir.

Anahtar Kelimeler

Sürdürülebilirlik İletişimi, Kurumsal Sürdürülebilirlik, Halkla İlişkiler

Kaynakça

• Ahuvia, A. (2001). Traditional, interpretive, and reception based content analyses: improving the ability of content analysis to address issues of pragmatic and theoretical concern. Social Indicators Research, 54(2), 139-172.
• Adomßent, M. ve Godemann, J. (2011). Sustainability Communication: an integrative approach, J. Godemann and G. Michelsen (Ed.) Sustainability Communication: İçinde 27-38. London:Springer
• Ağca, B. (2002). Dünya sürdürülebilir kalkınma zirvesi (Johannesburg -26 Ağustos- 4 Eylül 2002), http://www.mfa.gov.tr/dunya-surdurulebilir-kalkinma-zirvesi_johannesburg_-26-agustos---4-eylul-2002_.tr.mfa, 11-11-2016
• Anadolu Efes. (2016). Anadolu Efes sürdürülebilirlik raporu 2015. http://www.anadoluefes.com/surdurulebilirlik/raporlar, (05-01-2017)
• Barney, J. (1991). Firm resources and sustained competitive advantage. Journal of Management, 17(1): 99-120.
• blog.gelecekturizmde.com/, (27-12-2016)
• Brundtland Raporu (1987). Report of the World Commission on Environment and Development: “Our Common Future”. http://www.un-documents.net/our-common-future.pdf, (5-11-2016)
• Cox, M. J. (2008). Sustainable communication: a study of green advertising and audience reception within the growing arena of corporate social responsibility, Case Study: British Petroleum. Earth & E-nvironment, 3, 32-51.
• Drisko, J. W., & Maschi, T. (2016). Content analysis. Oxford University Press.
• Engin, E., Akgöz, B. E. (2013). Sürdürülebilir kalkınma ve kurumsal sürdürülebilirlik çerçevesinde kurumsal sosyal sorumluluk kavramının değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 8(1): 85-94
• Escobar, A. (1995). Encountering Development: The Making and Unmaking of the Third World. Princeton, NJ: Princeton University Press.
• Gelecek Turizmde Blog, http://blog.gelecekturizmde.com, 28-12-2016
• Giarelli, E. and Tulman, L. (2003). Methodological issues in the use of published cartoons as data. Qualitative Health Research, 13(7), 945-956.
• Global Report Initiative, https://www.globalreporting.org/information/sustainability-reporting/Pages/default.aspx, (18-12-2016)
• Grunwald, A. (2002). Technikfolgenabschätzung – eine Einführung. Berlin: Edition Sigma
• Gürlük, S. (2010). Sürdürülebilir kalkınma gelişmekte olan ülkelerde uygulanabilir mi?. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(2): 85-99
• Grunig, J. (2005). Halkla ilişkiler ve iletişim yönetiminde mükemmellik, İstanbul: Rota Yay.
• Harris, J. M. (1996). World agricultural futures: regional sustainability and ecological limits. Ecological Economics, 17(2), 95-115.
• Heinrichs, H. (2011). participation: empowerment for sustainable development, J. Godemann and G. Michelsen (Ed.) Sustainability Communication: İçinde 187-198. London: Springer
• Henriques, A. (2001). Sustainability: A Manager’s Guide–Developing Sustainability Management, London: Business Information
• Hızlan, D. (2017, 18 Mart). A’dan Z’ye anadoluyu keşfetmek. Hürriyet Gazetesi Cumartesi Eki. s.6http://www.anadoluefes.com.tr/, (01-02-2017)
• http://www.anadoluefes.com.tr/hakkimizda/anadolu-efes, (01-02-2017)
• http://www.anadoluefes.com.tr/hakkimizda/odullerimiz#2015, (05-02-2017)
• http://www.anadoluefes.com/, (01-02-2017)
• http://www.anadoluefes.com/index.php?gdil=tr&gsayfa=sr&galtsayfa=ykl-detay-4&gicsayfa=&gislem=&gbilgi=ykl-4, 27-12-2016
• http://www.anadoluefes.com/surdurulebilirlik/yonetim, (01-01-2017)
• http://www.anadoluefes.com.tr/toplumsal-sorumluluk/gelecek-turizmde, (05-11-2018)
• Hult, G. T. M. (2011). Market-focused sustainability: market orientation plus!. Journal of The Academy of Marketing Science, 39(1): 1-6.
• Institude for Sustainable Communication (2016). “Mission and vision”, http://www.sustainablecommunication.org/about-us, 01-11-2016
• Kilbourne, W. E. (2004). Sustainable communication and the dominant social paradigm: Can they be integrated?. Marketing Theory, 4(3), 187-208.
• Kruse, L. (2011). Psychological aspects of sustainability communication, J. Godemann and G.
• Michelsen (Ed.) Sustainability Communication: İçinde 69-78. London:Springer
• McDonagh, P. (1998). Towards a theory of sustainable communication in risk society: Relating issues of sustainability to marketing communications. Journal of Marketing Management, 14(6), 591-622.
• Our Common Future: Report of the World Commission on Environment and Development (1987), http://www.un-documents.net/our-common-future.pdf, erişim tarihi: 02-12-2016
• Pal, M., ve Jenkins, J. J. (2014). Reimagining sustainability: An interrogation of the Corporate Knights' Global 100. Environmental Communication, 8(3): 388-405.
• Paydaşlar ve İşbirlikleri, http://www.anadoluefes.com/index.php?gdil=tr&gsayfa=sr&galtsayfa=ykl-detay-4&gicsayfa=&gislem=&gbilgi=ykl-4, (27-12-2016)
• Peltekoğlu, F.B. (2012). Halkla İlişkiler Nedir?, İstanbul: Beta Yay.
• Petts, J. I. (2000). Sustainable communication: implications for industry. Process Safety and Environmental Protection, 78(4), 270-278.
• Sancar, A. (2013). Kurumsal sürdürülebilirlik bağlamında kurumsal yönetişim: kavramın doğuşu, gelişimi ve değerlendirilmesi, Selçuk İletişim dergisi, 8(1): 71-84
• Saydam, A. (2016). Sürdürülebilirlik-İletişimin Derin Mavisi, İstanbul: Boyut Yay.
• Seyfi, M. ve Güven, D. (2016). Influence of new media on intercultural communication: an Example of an Erasmus Student, Information Sciences, 75: 24-37
• Signitzer, B., & Prexl, A. (2007). Corporate sustainability communications: Aspects of theory and professionalization. Journal of Public Relations Research, 20(1): 1-19.
• Türkiye Cumhuriyeti Dışişleri Bakanlığı (2002). “Dünya Sürdürülebilir Kalkınma Zirvesi”, http://www.mfa.gov.tr/dunya-surdurulebilir-kalkinma-zirvesi_johannesburg_-26-agustos---4-eylul-2002_.tr.mfa, (11-11-2017)
• Watson, M. (2011). Doing well by doing good: Ray C. Anderson as evangelist for corporate sustainability. Business Communication Quarterly, 74(1): 63
• Wester, F., Pleijter, A., & Renckstorf, K. (2004). Exploring newspapers' portrayals: A logic for interpretive content analysis. Communications (29): 495-513
• Wilson M (2003) Corporate sustainability: What ıs ıt and where does ıt come from? Ivey Business Journal, March/April, www.ivey/businessjournal.com, (02-12-2016)
• Witt, C. (2011). Media theory and sustainability communication, J. Godemann and G. Michelsen (Ed.) Sustainability Communication: İçinde 79-88. London: Springer