Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Features of Islamic Inheritance Law

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 2, 203 - 224, 31.12.2018
https://doi.org/10.20486/imad.475629

Öz

Abstract

Islamic law is the totality of the rules governing the connection of the
Creator, himself, with other people and things, while the person is alive and
after his death.
These rules are intended
to protect his rights and to report his responsibilities.
Some of the rules that take into account the
physical characteristics and needs of man from creation, provide justice and
balance,  prevent hostility, are for in
life while others are after death.
How much of the property will be given to the
people after the death of the deceased is determined under the provisions of
the nheritance. The provisions of the inheritance have been included in Islamic
heritage law mostly under the headings “kitabu'l-feraiz” or “kitabu'l-mawaris”
as well as “wills” and “Kismet”.
The subject of this article is the property
of Islamic heritage law
based on the provisions given about the property of the
person.
Although every legal system has common points
such as rights, justice and balancing, it has its characteristic features that
are different from the other legal systems because of the different sources and
interlocutors of the Islamic heritage law.
These features, regardless of time
and space, contain many
compassion and
wisdom for every society and individual.

Summary

Islamic law is the totality of the rules governing the
connection of the Creator, himself, with other people and things, while the
person is alive and after his death. These rules are intended to protect his
rights and to report his responsibilities. Some of the rules that take into
account the physical characteristics and needs of man from creation, provide
justice and balance,
  prevent hostility,
are for in life while others are after death. How much of the property will be
given to the people after the death of the deceased is determined under the
provisions of the nheritance. The provisions of the inheritance have been
included in Islamic heritage law mostly under the headings “kitabu'l-feraiz” or
“kitabu'l-mawaris” as well as “wills” and “Kismet”. The subject of this article
is the property of Islamic heritage law based on the provisions given about the
property of the person. Although every legal system has common points such as
rights, justice and balancing, it has its characteristic features that are
different from the other legal systems because of the different sources and
interlocutors of the Islamic heritage law.

With this study, it has been determined that there are
many features that distinguish Islamic Heritage Law from other legal systems.
The most important feature that separates Islamic Heritage Law from other legal
systems is its divine purpose. İn other words, the provisions of inheritance
are not formed by human beings but by divine will. This increased his
sanctioning power.

It has been observed that the law of Islamic heritage has
been taken into account separately, how and to whom the shares will be given,
the power to save the inheritance, the creation of the human being, the
principles appropriate to its nature, the need for justice and justice, the
reduction of the burden and the potential to prevent the animosity among
people. The provisions of the inheritance of Islamic law have been reported as
gradual, not at a time with the verses and hadiths, as in the other provisions.

In life, it was determined that the rights of relatives
against each other and the right to receivables from each other after death
were proportional. There must be reason to be a heiress. In order to inherit
one's inheritance, a relationship has been sought from the deceased due to
blood relatives, marriage or custody. Justice and need were taken into
consideration in Islamic Heritage Law. In the distribution of inheritance, the
shares were determined by taking into consideration the fact that the heir was
closer to the inheritor, and that he was a woman or a man (difference according
to gender).

In Islamic Heritage Law, heritage is not shared within the
core family of parents and children (a narrow framework). The inheritance is
wider and far away from each degree many relatives (parents, grandparents,
grandparents, children, grandchildren, brothers, uncles, aunts, etc.) is shared
between. In this way, balance is maintained in the distribution of wealth in
the individual, family and society. A person may grant or sell his / her
property to his / her heir, to someone else or to any other institution all of
his / her property but after death, he/she must leave two thirds of his
property to his/her heirs. In Islamic heritage law, there is no will to inherit,
but the Will is valid for anyone other than the heir. Because to make a will in
favor of one of the heirs may disrupt justice between the heirs and may lead to
incompatibility and hostility among the heirs. In Islamic Heritage Law, there
is no obstacle to the existing heir, nor can the desired heir be made. In
Islamic heritage law, the heir has no right to refuse his legacy. Even if he
does not wish to inherit, he will still inherit, but there will be no debts.
The heirs can also share the heritage through mutual agreement

Inheritance and inheritance were not left to the choice,
it was compulsory. The law of Islamic inheritance has taken a middle course,
nor has it given full authority to the inheritance of his possessions.after the
funeral expenses, debts and will of the deceased were removed from the property
of the deceased, the inheritance was left to the heirs.















These characteristics/principles of Islamic heritage law
have become a system that performs many benefits for every individual and every
society, regardless of time and place and Islamic heritage law has been applied
and will be applied by many Muslim communities for centuries. Because the
provisions of the Islamic heritage have been determined with certain evidences,
it is not in our opinion to change them.

Kaynakça

  • Abdülaziz b. Abdullah b. Baz, vdğ. Camiu ahkami'l-mevâris. Kahire: Daru İbn Hazm, 1328/2007.
  • Ahmed b. Şeyh Muhammed Zerkâ (ö.1357/938). Şerhu'l-kavâidi'l-fıkhiyye. Thk. Mustafa Ahmed Zerkâ. Dımeşk: Daru’l-kalem, 1409/1989.
  • Aktan, Hamza. “Miras”. DİA. 30: 143-145. Ankara: TDV, 2005.
  • Aktan, Hamza. Mukayeseli İslâm Miras Hukuku. İstanbul 1991.
  • Berki, Ali Himmet. Ferâiz İlmi ve İntikali. Ankara 1986.
  • Berki, Şakir. “İslâm Hukukunun Ana Hatları II”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 19 (1973): 29-40.
  • Bilmen, Ömer Nasuhi (ö.1390/1971). Hukuk-ı İslâmiyye ve Istılâhat-ı Fıkhıyye Kamusu. İstanbul 2013.
  • Büyük Haydar Efendi (1320/1903). Usul-i Fıkıh Dersleri. Nşr. M. Çevik, K. Meral. İstanbul: Üçdal Neşriyat, 1966.
  • Cerah, Zeynep. Gözetilen Hikmetler Açısından Fıkıhta Kadınların Mirası (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi). Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Rize 2012.
  • Cürcanî, Ebu’l Hasan Seyyîd Şerîf Ali b. Muhammed b. Ali. Şerhu’s-sirâciyye. Mısır: Mektebetü’l-Mustafa. 1944.
  • Döndüren, Hamdi. Delilleriyle İslâm Hukuku. Şahıs, Âile ve Çözümlü Miras. Konya 1977.
  • el-Fetâva’l-Hindiyye (Ebû’l-Muzaffer Muhyiddîn Muhammed Bahadır Alemgir (ö.1118/1706) tarafından, Şeyh Nizam başkanlığında bir komisyona hazırlattırılmıştır). Beyrut: Dâru’l-fikr, 1411/1991.
  • el-Mardinî, Ebu Abdullah Muhammed b. Muhammed Sıbt. er-Rahabiyye fi ilmi'l-ferâiz. Dımaşk: Darü'l-Kalem, 2013.
  • Erdoğan, Mehmet. İslâm Hukukunda Ahkâmın Değişmesi. İstanbul: İFAV. 2000.
  • Hattâb, Ebû Abdillah Muhammed b. Abdirrahman (ö.954/1547). Mevâhibü'l-Celîl şerhu muhtasari’l-İmâm Halîl. Beyrut: Dâru’l-fikr. 1398/1978.
  • İbn Âbidîn, Muhammed b. Ömer el-Hanefî (ö. 1252/1836). Hâşiye ‘alâ Reddi’l-muhtâr. İstanbul 1984. [1-6; 6:1-731’e kadar “Hâşiyetü Kurreti’l-uyûni’l-ahyâr tekmiletü Reddi’l-muhtâr”, İbn Âbidînzâde (ö.1306/1889). 6: 731-7, 8 ciltler Takrîrâtü’r-Râfi‘î, Abdulkadîr b. Mustafa er-Rafiî (ö.1323/1905)].
  • İbn Cüzeyy, Ebû’l-Kasım Muhammed b. Ahmed (ö.741/1340). el-Kavânînü’l-fıkhiyye. b.y., ts.
  • İbn Kudâme el-Makdisî, İbn Kudâme Şemsüddîn Ebû’l-Ferec Abdurrahmân b. Ebî Ömer Muhammed (ö.682/1283). eş-Şerhu’l-kebîr alâ metni’l-Muknî. b.y., ts.
  • İbn Rüşd, Ebû’l Velîd Muhammed b. Ahmed el-Hafîd el-Kurtubî (ö.595/1198). Bidâyetü’l-müctehid ve nihâyetü’l-muktesid. Beyrut: Dârû’l-ma‘rife, 1402/1982.
  • Yusuf Karadâvî. İslâm Hukuku Evrensellik Süreklilik. Trc. Yusuf Işıcık, Ahmet Yaman. İstanbul: Marifet Yayınları, 1999.
  • Karaman, Hayrettin. Mukayeseli İslâm Hukuku. İstanbul: Nesil Yayınevi. 1996.
  • Küçük Ali Haydar Efendi (1354/1935). Teshîlu’l-ferâiz (İslâm Miras Hukuku). Sad. Orhan Çeker. Konya: Tekin Kitabevi. 1984.
  • Muhammed Seyyid Bey. Fıkıh Usûlüne Giriş. Trc. Hasan Karayiğit. İstanbul: Düğün Yayıncılık, 2010.
  • Sâbûnî, Muhammed Ali. el-Mevâris fi-ş şeriati’l İslâmiye fi dav’i-l kitab ve’s sünne. Beyrut: mektebetu-l asriyye. 2011.
  • Serahsî, Şemsü’l-Eimme Ebû Bekir Muhammed el-Hanefî (ö.483/1091). el-Mebsût. Beyrut: Dâru’l-ma‘rife, ts.
  • Serahsî, Şemsü’l-Eimme Ebû Bekir Muhammed el-Hanefî (ö.483/1091). Usûlü’s-Serâhsî. Beyrut: Dâru’l-ma‘rife, ts.
  • Seydişehrî, Mahmud Esad b. Emin. Feraidu'-ferâiz (Delilleriyle İslâm Mîras Hukuku). Trc. İsmail Hakkı Uca. İstanbul: Esra Yayınları, 1994.
  • Şirbînî, Muhammed b. Ahmed el-Hatib (ö.977/1570). Muğni'l-muhtâc ilâ ma’rifeti me’anî elfâzi’l-Minhâc. Beyrut: Dâru’l-fikr, ts.
  • Uzunpostalcı, Mustafa. Hukuk ve İslâm Hukuku II. Konya 1996.
  • Vehbe, Zuhaylî. el-Fıkhu’l-İslâmî ve edilletüh. Dımaşk: Dâru’l-fikr, 1404/1984.
  • Yıldırım, Celal. Kaynaklarıyla İslâm fıkhı: İbâdât-muamelat-ferâiz. Konya: Uysal Kitabevi, ts.

İSLAM MİRAS HUKUKUNUN ÖZELLİKLERİ

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 2, 203 - 224, 31.12.2018
https://doi.org/10.20486/imad.475629

Öz

İslâm hukuku insanın hayattayken ve
öldükten sonra Yaratıcısı, kendisi, diğer insanlar ve eşya ile irtibatını
düzenleyen kurallar bütünüdür. Bu kurallar onun haklarını korumaya ve
sorumluluklarını bildirmeye yöneliktir. İnsanın
yaratılıştan gelen fıtrî özelliklerini ve
ihtiyaçlarını göz önünde bulunduran aralarında adalet ve dengeyi sağlayan,
husumeti engelleyen kurallardan bir kısmı hayatta iken bir kısmı da ölümden
sonrası içindir.
İnsanın
ölümünden sonra malının ne oranda kimlere verileceği miras hükümleri kapsamında
belirlenmiştir. Miras hükümleri, İslâm miras hukukunda daha çok
“kitabu’l-ferâiz” veya “kitabu’l-mevâris” ayrıca “vasiyetler” ve “kısmet”
başlıkları altında yer almıştır. Bu makalenin konusu insanın sahip olduğu mal
hakkında verilen hükümlerden hareketle İslâm miras hukukunun özellikleridir.
Her hukuk sisteminin hak, adalet ve denge gibi ortak noktaları mevcut olsa da
İslâm miras hukukunun, kaynak ve muhatabının farklı olması nedeniyle diğer
hukukların miras sistemlerinden farklı, kendine has karakteristik özellikleri
vardır. Bu özellikler
zamana ve mekana bağlı olmaksızın her
toplum ve her birey için pek çok hikmet ve maslahatı içermektedir.

Kaynakça

  • Abdülaziz b. Abdullah b. Baz, vdğ. Camiu ahkami'l-mevâris. Kahire: Daru İbn Hazm, 1328/2007.
  • Ahmed b. Şeyh Muhammed Zerkâ (ö.1357/938). Şerhu'l-kavâidi'l-fıkhiyye. Thk. Mustafa Ahmed Zerkâ. Dımeşk: Daru’l-kalem, 1409/1989.
  • Aktan, Hamza. “Miras”. DİA. 30: 143-145. Ankara: TDV, 2005.
  • Aktan, Hamza. Mukayeseli İslâm Miras Hukuku. İstanbul 1991.
  • Berki, Ali Himmet. Ferâiz İlmi ve İntikali. Ankara 1986.
  • Berki, Şakir. “İslâm Hukukunun Ana Hatları II”. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 19 (1973): 29-40.
  • Bilmen, Ömer Nasuhi (ö.1390/1971). Hukuk-ı İslâmiyye ve Istılâhat-ı Fıkhıyye Kamusu. İstanbul 2013.
  • Büyük Haydar Efendi (1320/1903). Usul-i Fıkıh Dersleri. Nşr. M. Çevik, K. Meral. İstanbul: Üçdal Neşriyat, 1966.
  • Cerah, Zeynep. Gözetilen Hikmetler Açısından Fıkıhta Kadınların Mirası (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi). Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Rize 2012.
  • Cürcanî, Ebu’l Hasan Seyyîd Şerîf Ali b. Muhammed b. Ali. Şerhu’s-sirâciyye. Mısır: Mektebetü’l-Mustafa. 1944.
  • Döndüren, Hamdi. Delilleriyle İslâm Hukuku. Şahıs, Âile ve Çözümlü Miras. Konya 1977.
  • el-Fetâva’l-Hindiyye (Ebû’l-Muzaffer Muhyiddîn Muhammed Bahadır Alemgir (ö.1118/1706) tarafından, Şeyh Nizam başkanlığında bir komisyona hazırlattırılmıştır). Beyrut: Dâru’l-fikr, 1411/1991.
  • el-Mardinî, Ebu Abdullah Muhammed b. Muhammed Sıbt. er-Rahabiyye fi ilmi'l-ferâiz. Dımaşk: Darü'l-Kalem, 2013.
  • Erdoğan, Mehmet. İslâm Hukukunda Ahkâmın Değişmesi. İstanbul: İFAV. 2000.
  • Hattâb, Ebû Abdillah Muhammed b. Abdirrahman (ö.954/1547). Mevâhibü'l-Celîl şerhu muhtasari’l-İmâm Halîl. Beyrut: Dâru’l-fikr. 1398/1978.
  • İbn Âbidîn, Muhammed b. Ömer el-Hanefî (ö. 1252/1836). Hâşiye ‘alâ Reddi’l-muhtâr. İstanbul 1984. [1-6; 6:1-731’e kadar “Hâşiyetü Kurreti’l-uyûni’l-ahyâr tekmiletü Reddi’l-muhtâr”, İbn Âbidînzâde (ö.1306/1889). 6: 731-7, 8 ciltler Takrîrâtü’r-Râfi‘î, Abdulkadîr b. Mustafa er-Rafiî (ö.1323/1905)].
  • İbn Cüzeyy, Ebû’l-Kasım Muhammed b. Ahmed (ö.741/1340). el-Kavânînü’l-fıkhiyye. b.y., ts.
  • İbn Kudâme el-Makdisî, İbn Kudâme Şemsüddîn Ebû’l-Ferec Abdurrahmân b. Ebî Ömer Muhammed (ö.682/1283). eş-Şerhu’l-kebîr alâ metni’l-Muknî. b.y., ts.
  • İbn Rüşd, Ebû’l Velîd Muhammed b. Ahmed el-Hafîd el-Kurtubî (ö.595/1198). Bidâyetü’l-müctehid ve nihâyetü’l-muktesid. Beyrut: Dârû’l-ma‘rife, 1402/1982.
  • Yusuf Karadâvî. İslâm Hukuku Evrensellik Süreklilik. Trc. Yusuf Işıcık, Ahmet Yaman. İstanbul: Marifet Yayınları, 1999.
  • Karaman, Hayrettin. Mukayeseli İslâm Hukuku. İstanbul: Nesil Yayınevi. 1996.
  • Küçük Ali Haydar Efendi (1354/1935). Teshîlu’l-ferâiz (İslâm Miras Hukuku). Sad. Orhan Çeker. Konya: Tekin Kitabevi. 1984.
  • Muhammed Seyyid Bey. Fıkıh Usûlüne Giriş. Trc. Hasan Karayiğit. İstanbul: Düğün Yayıncılık, 2010.
  • Sâbûnî, Muhammed Ali. el-Mevâris fi-ş şeriati’l İslâmiye fi dav’i-l kitab ve’s sünne. Beyrut: mektebetu-l asriyye. 2011.
  • Serahsî, Şemsü’l-Eimme Ebû Bekir Muhammed el-Hanefî (ö.483/1091). el-Mebsût. Beyrut: Dâru’l-ma‘rife, ts.
  • Serahsî, Şemsü’l-Eimme Ebû Bekir Muhammed el-Hanefî (ö.483/1091). Usûlü’s-Serâhsî. Beyrut: Dâru’l-ma‘rife, ts.
  • Seydişehrî, Mahmud Esad b. Emin. Feraidu'-ferâiz (Delilleriyle İslâm Mîras Hukuku). Trc. İsmail Hakkı Uca. İstanbul: Esra Yayınları, 1994.
  • Şirbînî, Muhammed b. Ahmed el-Hatib (ö.977/1570). Muğni'l-muhtâc ilâ ma’rifeti me’anî elfâzi’l-Minhâc. Beyrut: Dâru’l-fikr, ts.
  • Uzunpostalcı, Mustafa. Hukuk ve İslâm Hukuku II. Konya 1996.
  • Vehbe, Zuhaylî. el-Fıkhu’l-İslâmî ve edilletüh. Dımaşk: Dâru’l-fikr, 1404/1984.
  • Yıldırım, Celal. Kaynaklarıyla İslâm fıkhı: İbâdât-muamelat-ferâiz. Konya: Uysal Kitabevi, ts.
Toplam 31 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm MAKALELER
Yazarlar

Hilal Özay 0000-0001-6412-4430

Yayımlanma Tarihi 31 Aralık 2018
Gönderilme Tarihi 29 Ekim 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 3 Sayı: 2

Kaynak Göster

ISNAD Özay, Hilal. “İSLAM MİRAS HUKUKUNUN ÖZELLİKLERİ”. İslam Medeniyeti Araştırmaları Dergisi 3/2 (Aralık 2018), 203-224. https://doi.org/10.20486/imad.475629.


Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.