The Relationship Between Candidate Teachers’ Organizational Socialization And Their Self-Monitoring Skill

Yıl 2016, Cilt: 24 Sayı: 1, 163 - 182, 15.07.2016

Zeynep Umur Hasan Demirtaş

Öz

The purpose of this study is to determine the level of the teachers’ organizational socialization and self-monitoring skills and to determine the relationship between those two concepts. Both the correlational and survey model was used in this research. The sample of the research consists of 517 teachers chosen randomly from 1513 candidate teachers who have assigned to Şehitkamil and Şahinbey central districts in Gaziantep in 2013-2014 educational year. “Organizational Socialization Scale” developed by Erdoğan (2012) and “Revised Self-Monitoring Scale” developed by Lennox and Wolfe (1984) was used to gather the necessary data. For data analysis Mann Whitney U- test for independent samples, Kruskal Wallis H-test for independent samples and Spearman Correlation was used. According to analysis results, candidate teachers’ organizational socialization level and self-monitoring skills are “high”. Also, it has been revealed that there is a “low”, meaningful relationship in positive direction between the candidate teachers’ organizational socialization and self monitoring skills. Therefore, it can be said that selfmonitoring skill should taken into consideration for their organizational socialization process

Anahtar Kelimeler

Organizational socialization, self- monitoring skill, candidate teacher

ADAY ÖĞRETMENLERİN ÖRGÜTSEL SOSYALLEŞMELERİ İLE KENDİNİ AYARLAMA BECERİLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ

Öz

Bu araştırmanın temel amacı aday öğretmenlerin örgütsel sosyalleşmeleri ile kendini ayarlama becerilerinin düzeyini ve ikisi arasındaki ilişkiyi belirlemektir. Betimsel ve ilişkisel desenlerin kullanıldığı bu araştırmanın örneklemini 2013-2014 eğitim-öğretim yılında Gaziantep ili Şehitkamil ve Şahinbey merkez ilçelerine atanan 1503 aday öğretmen arasından basit seçkisiz örnekleme yoluyla seçilen 517 kişi oluşturmaktadır. Veri toplamak üzere Erdoğan (2012) tarafından geliştirilen örgütsel sosyalleşme ölçeği ile Lennox ve Wolfe (1984) tarafından geliştirilen revize edilmiş kendini ayarlama ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen veriler üzerinde bağımsız örneklemler için t testi, tek yönlü varyans analizi (anova) ve korelasyon testi (pearson) yapılmıştır. Buna göre aday öğretmenlerin örgütsel sosyalleşme düzeyleri ve kendini ayarlama becerileri yüksektir. Aday öğretmenlerin örgütsel sosyalleşmeleri ile kendini ayarlama becerileri arasında ise düşük düzeyde, pozitif yönde, anlamlı bir ilişkinin olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel sosyalleşme, kendini ayarlama becerisi, aday öğretmen

Kaynakça

• Açıkalın, A. (1998). Teknik ve toplumsal yönleriyle okul yöneticiliği. Ankara: Pegem.
• Anderson, L. R. (1988). Correlates of self-monitoring, sex role typing, and social skills in New Zealand and the United States. Journal of Social Psychology, 127, 677 679.
• Anderson, L.R., & Randlet, L. (1993). Self-monitoring and life satisfaction of individuals with traditi- onal and nontraditional sexual orientations. Basic and Applied Social Psychology, 14(3), 345-361.
• Bacanlı, H. (1990a). Kendini ayarlama becerisinin çeşitli değişkenlerle ilişkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Bacanlı, H. (1990b). Kendini ayarlaması yüksek ve düşük bireylerin kişilik özellikleri. Eğitim Bilimleri I. Ulusal Kongresi, Bildiriler IV: Eğitimde Psikolojik Hizmetler,Ankara Üniversitesi, 459-466.
• Bacanlı, H. (1997). Sosyal ilişkilerde benlik kendini ayarlamanın psikolojisi. Ankara: MEB Yayınları
• Balcı, A. (2003). Örgütsel sosyalleşme. (2.baskı). Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Bastian, M. (1987). Potency of self-monıtorıng to influence teacher behavior, instructional impro- vement and student learning. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Brigham Young University, The Department of Curriculum and Instructional
• Baumeister, R.F. (1987). How the self became a problem: A psychological review of historical research. Journal of Personality and Social Psychology, 52, 163- 176.
• Blase, J.J. (1986). Socialization as humanization: one side of becoming a teacher. American Socio- logical Association. 59 (2), 100-113.
• Brynildson, K.S. (1990). The effects of audiotape self-monitoring on direct instruction teacher presentation techniques. Yayımlanmamış eğitim uzmanlığı tezi. Western Michigan University, Department of Psychology, Michigan.
• Bursalıoğlu, Z. (2005). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. (13. baskı). Ankara: Pegem.
• Can, H. (2002). Organizasyon ve yönetim. (6.baskı). Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Cooper-Thomas, H.D. ve Anderson, N. (2006). Organizational socialization: a new theoretical mo- del and recommendations for future research and HRM practices in organizations. Journal of Managerial Psychology. 21(5), 492-516.
• Cüceloğlu, D. (2012). İnsan ve davranışı. (23. basım).İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Çalık, C. (2006). Örgütsel sosyalleşme sürecinde eğitimin değişen rolü ve önemi. Kastamonu Eği- tim Dergisi. 14 (1), 1-10.
• Çalışkan, İ.G. (2009). Öğretmenlerin örgütsel sosyalleşmelerinin okul yöneticilerinin liderlik tarz- larına ilişkin algılarına göre incelenmesi.Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Maltepe Üniver- sitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Demir, K. (2003). Türkiye’deki resmi ve özel lise öğretmenlerinin izlenim yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 33, 82-107.
• Dönmez, A. (1994). Hitler isteseydi. Gündoğan Yayınları: Ankara.
• Düzgün, G. (2009). Evli kişilerde depresyon, ilişkiye ilişkin inanç, kendini ayarlama düzeyinin ev- lilik uyumu ile ilişkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Elci, D. (2008). İlköğretim okulu öğretmenlerinin örgütsel sosyalleşme düzeylerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Feldman, D. C. (1976). A contingency theory of socialization. Administrative Science Quarterly. 21, 433–452.
• Feldman, D. C. (1980). A Socialization Process That Help New Recruits Suceed. In J.R. Hackman, E.E. Lawler, L.W. Porter (Eds), Perspectives On Behaviour İn Organization. Mc Graw-Hill Book Company.
• Feldman, D.C. (1981). The multiple socialization of organization members. Academy of Manage- ment Review. 6 (2), 309-319.
• Flynn, F.J., & Ames, D.R. (2006). What’s good for the goose may not be as good for the gander: The benefits of self-monitoring for men and women in task groups and dyadic conflicts. Jour- nal of Applied Psychology, 91(2), 272-281.
• Frame, R.S. (1993). Relationship of self-monitoring to stedents’ and teachers’ preference for coope- rative learning. Yayımlanmamış doktora tezi. Celeveland State University.
• Furnham, A., & Capon, M. (1983). Social skills and self-monitoring processes. Personality and Individual Differences, 4, 171-178.
• Gangestad, S. ve Snyder, M. (2000). Self-monitoring: Appraisal and reappraisal. Psychological Bul- leting, 126 (4), 530-555.
• Güçlü, N. (2004).Öğretmenlik Mesleğine Başlarken Yeni Öğretmenlerin Örgütsel Sosyalleşmeleri. İlk günden başöğretmenliğe. (Ed. Erçetin, Ş.): 17 - 39. Ankara: Asil Dağıtım.
• Hartley, K.C. (1992). Socialization by way of symbolic ınteractionism and culture theory:a commu- nication perspective. perspective”.Paper presented at theannual meeting of the Speech Com- mununication Assocation (78th, Chicago,IL, October 29-November 1,1992) CS 508 083.
• Hoy, W.K. ve Woolfolk, A.E. (1990). Socialization of student teachers. American Educational Re- search Journal 27(2), 279-300.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (2005). Yeni insan ve insanlar. (10. baskı). İstanbul: Evrim Basım Yayın Dağıtım.
• Kapıkıran, N. (2007). Üniversite öğrencilerinde ahlaki davranışın empatik eğilim ve kendini ayarla- ma açısından incelenmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3 (28), 33-47.
• Kartal, S. (2003). İlköğretim okulu yönetici ve öğretmenlerinin sosyalleşme düzeyi. Yayımlanma- mış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kartal, S. (2009). Organizational socialization of secondary school principals in turkish public scho- ols. Eurasian Journal of Educational Research, 37, 128-143.
• Kutlu, M., Balcı, S. ve Yılmaz, M. (2004). İletişim becerileri eğitiminin öğrencilerin kendini ayarla- ma ve iyimserlik düzeylerine etkisi. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya.
• Lennox, R. (1884). Self-Monitoring, shyness, and sociability. Social Behavior and Personality. 12 (2), 199-201.
• Lennox, R. (1986). Use of the dramaturgical metaphor in the measurement of self-monitoring. So- cial Behaviour and Personality. 14 (2), 145-148.
• Lorio, S.H. (1990). The use of a systematic observation instrument for self-monitoring of teacher verbal behavior. Yayımlanmamış Doktora Tezi. The Graduate School Department of Curricu- lum and Instruction, The Pennsylvania State University.
• McCurdy, B.L. (1990). A comparison of teacher-,peer- and self-monitoring progress on student academic achievement. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Lehigh University, Department of School Psychology.
• MEB. (1983). Aday memurların yetiştirilmesine ilişkin genel yönetmelik. Resmi Gazete 27.6.1983 / 18090
• Mutlu, B. (2008). İstanbul ortaöğretim okullarında okul kültürü ve öğretmenlerin örgütsel sosyalleşme- leri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Norris, S.L., & Zweigenhaft, R.L. (1999). Self-monitoring, trust and commitment in romantic rela- tionships. The Journal of Social Psychology, 139(2), 215-220.
• Oskay, G. (1998). Davranışı kontrol altına alma ile kimlik gelişimi arasındaki ilişki. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 10 (2), 13-22.
• Ostroff, C. ve Kozlowski, S. W. J. (1992). Organizational socialization as a learning process: The role of information acquisition. Personnel Psychology. 45, 849–874.
• Özdemir, A. (2007). Eğitim Yöneticisi Adaylarının Sosyal Becerilerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 50, 269-296.
• Özkan, Y. (2005). Örgütsel sosyalleşme sürecinin öğretmenlerin örgüte bağlılıklarına etkisi. Ya- yımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Öztemel, K. (2000). Kendini ayarlama becerilerini algılamaları farklı öğretmenlerin rehberlik an- layışlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Hacet- tepe Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Peterson, K. J. D. (2001). Suprise and sensemaking: The organizational socialization of first years teachers in intermediate grades four through six. Yayımlanmamış Doktora Tezi , Omaha: Uni- vesity of Nebraska
• Polat, Z. S. ve Umay A. (2002). Kendini gösterim özelliğinin öğretmenlik mesleği ile ilişkisi. Ha- cettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 198-204.
• Porter, L.W., Lawler, E.E. & Hackman, J.R. (1975). Behavior in organizations. New York:McGraw-Hill.
• Pysher, E. (1998). The effect of self monitoring homework processes and teacher assessments on academic achievement among beginning algebra students. Yayımlanmamış doktora tezi. Edu- cational Psychology, The City University of New York.
• Saks, A. M. ve Ashforth, B. E. (1997). Organizational socialization: Making sense of the past and present as a prologue for the future. Journal of Vocational Behavior, 51, 234–279.
• Schein, E. H., (1975). Örgütsel sosyalleşme ve yönetim mesleği (Çev. Halil Can). Amme İdare Dergisi. 8(2), 167-183. (Eserin orijinali 1968’de yayımlandı).
• Snyder, M. (1994). İzlenim ayarlamacılığı (Çev. Ali Dönmez). Hitler isteseydi. Gündoğan Yayınla- rı: Ankara, 152-162. (Eserin orijinali 1972’de yayınlandı).
• Tunçelli, B. (2008). Sınır kişilik bozukluğu tanısı almış ve almamış kadınların benlik saygısı, öfke, kendini ayarlama ve kaygı değişkenleri bakımından karşılaştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Türetgen, İ.Ö. (2006). Kendini ayarlama, öz etkinlik ve dominantlık özellikleriyle birlikte cinsiyet değişkenlerinin lider olarak algılanmadaki etkisinin deneysel ve alan çalışmalarında incelen- mesi. Yayımlanmamış doktora tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Ündal, A. (1996). Kendini ayarlama becerisinin Holland’ın mesleki kişilik tiplerine göre çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Van Maanen, J. ve Schein, E. H. (1979). Toward a theory of organizational socialization. In B.M. Staw (ed.), Research in organizational behavior (Vol. 1, 209–264). Greenwich, CT: JAI Press.
• Yıldırım, K. ve Bozdoğan, A.E. (2009). Öğretmen adaylarının kendini ayarlama psikolojilerinin belirlenmesine yönelik bir durum çalışması. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (3), 129-134.
• Yüksel, Ö. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. (3. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.