Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

JINN, ANGEL AND DEMON IN HOLY KORAN

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 1, 9 - 21, 30.06.2018

Öz

A comprehensive ontological theory should encompass all the entities. The approach of Koran to entities is holistic rather than fragmented. Koran does not limit entity only to material
entity level, but refers to the ones beyond senses; Koran mentions about them and verifies them. Instead of making a distinction between natural and supernatural, human world and intangible world, Koran brings together both in its holistic ontology. Holy Koran approaches the ontology on holistic grounds and in this holistic ontology, metaphysical entities also have their place beside factual entity world. The entity hierarchy of Koran embraces both observable and unobservable, human and intangible worlds in which angels, jinns and demons exist. Therefore, based on holy Koran, we can speak about jinns, angels and demons in the same vein as we speak about humans and universe. These are the intangible entities whose qualities are known and appreciated by Allah. In this study, jinns, angels and demons assertively notified in Koran will be of concern and their features will be elaborated. 

Kaynakça

  • Cebeci, Lutfullah, Kur’an-ı Kerime Göre Melekler, Kayseri: İstişare Yayınları. 1989.
  • Fazlur Rahman, Ana Konularıyla Kur’an, 6. Baskı. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2000.
  • Halefullah, M. Ahmed, Kur’an’da Anlatım Sanatı, Çev. Şaban Karataş, Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2002.
  • İbn Hanbel, Ebû Abdillah Ahmed b. Muhammed (v.241/855), el-Müsned, IVI, İstanbul 1992.
  • İbn Kesîr, Mecdüddîn Ebu’l-Fidâ İsmâîl b. Kesîr (v.774/1372), Tefsîru’lKur’âni’l-Azîm, I-VIII, İstanbul 1992.
  • İbn Mâce, Ebû Abdillâh Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî (v.275/888), Sünen, I-II, İstanbul 1992.
  • Macdonald, D. B., M.E.B. İslâm Ansiklopedisi “Melek” Maddesi, VII/661- 664, İstanbul 1977.
  • Şibay, H. Sabit, MEB.İslâm Ansiklopedisi, “Azrâîl” Maddesi, II, 155-158, İstanbul 1970.
  • ----------, MEB. İslâm Ansiklopedisi, “Cebrâîl” Maddesi, III, 41-42, İstanbul 1977.
  • Wensinck, A. J., M.E.B.İslâm Ansiklopedisi, “İsrâfîl” Maddesi, V/ II. Cild, İstanbul 1968.
  • ----------, M.E.B. İslâm Ansiklopedisi, “Mîkâîl” Maddesi, VIII.Cild, 2. baskı,İstanbul 1971.
  • Yavuz, Yûsuf Şevki-Ünal, Zeki, T.D.V. İslâm Ansiklopedisi, “Cebrâîl”Maddesi, VIII, 202-204, İstanbul 1993.
  • Yazır, Elmalılı Muhammed Hamdi, Hak Dini Kur’an Dili, 8:360.

KUR’AN’DA CİN, MELEK, ŞEYTAN

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 1, 9 - 21, 30.06.2018

Öz

Kapsamlı bir varlık/ontoloji kuramının varlığın bütününü konu edinmesi gerekir. Sadece duyular yoluyla bilinen varlıkları değil duyular yoluyla algılanamayan varlıkları da kuşatmalıdır. Kur’an’ın varlık/ontoloji konusuna yaklaşımı parçacı değil bütüncüldür. Kur’an varlığı yalnızca bir tek varlık düzlemiyle sınırlamaz; duyular üstü bir varlık düzlemine de göndermede bulunur, ondan söz eder ve onu doğrular. Kur’an doğal olan ile doğaüstü arasında veya beşeri dünya ile tabii dünya arasında bir ayrım yapmak yerine, her iki varlık alanını da ortaya koyduğu bütüncül ontolojide birleştirir. Kur’an ontolojiyi oldukça bütüncül bir temelde ele alır ve bu bütüncül ontolojide olgusal varlık dünyası kadar metafizik varlıklar da kendilerine yer bulurlar. Kur’an’ın varlık hiyerarşisi gözlemlenebilir dünyayı içerdiği kadar, gözlenemez
olanı da; beşeri olan kadar, beşer üstünü, yani melekleri, cinleri ve şeytanları da kuşatır. Bu nedenle Kur’an’a dayalı olarak, evrenden, insanlardan söz edebildiğimiz tutarlılıkta, meleklerden, cinlerden ve şeytanlar da söz edebiliriz. Bunlar gerçek niteliklerini Allah’ın bilip takdir ettiği manevî ve soyut varlıklardır. Bu çalışmada Kur’an’da varlığı kesin olarak bildirilmiş olan cin, melek ve şeytan konu edilmiş olup bu bağlamda özellikleri incelenmiştir

Kaynakça

  • Cebeci, Lutfullah, Kur’an-ı Kerime Göre Melekler, Kayseri: İstişare Yayınları. 1989.
  • Fazlur Rahman, Ana Konularıyla Kur’an, 6. Baskı. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2000.
  • Halefullah, M. Ahmed, Kur’an’da Anlatım Sanatı, Çev. Şaban Karataş, Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 2002.
  • İbn Hanbel, Ebû Abdillah Ahmed b. Muhammed (v.241/855), el-Müsned, IVI, İstanbul 1992.
  • İbn Kesîr, Mecdüddîn Ebu’l-Fidâ İsmâîl b. Kesîr (v.774/1372), Tefsîru’lKur’âni’l-Azîm, I-VIII, İstanbul 1992.
  • İbn Mâce, Ebû Abdillâh Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî (v.275/888), Sünen, I-II, İstanbul 1992.
  • Macdonald, D. B., M.E.B. İslâm Ansiklopedisi “Melek” Maddesi, VII/661- 664, İstanbul 1977.
  • Şibay, H. Sabit, MEB.İslâm Ansiklopedisi, “Azrâîl” Maddesi, II, 155-158, İstanbul 1970.
  • ----------, MEB. İslâm Ansiklopedisi, “Cebrâîl” Maddesi, III, 41-42, İstanbul 1977.
  • Wensinck, A. J., M.E.B.İslâm Ansiklopedisi, “İsrâfîl” Maddesi, V/ II. Cild, İstanbul 1968.
  • ----------, M.E.B. İslâm Ansiklopedisi, “Mîkâîl” Maddesi, VIII.Cild, 2. baskı,İstanbul 1971.
  • Yavuz, Yûsuf Şevki-Ünal, Zeki, T.D.V. İslâm Ansiklopedisi, “Cebrâîl”Maddesi, VIII, 202-204, İstanbul 1993.
  • Yazır, Elmalılı Muhammed Hamdi, Hak Dini Kur’an Dili, 8:360.
Toplam 13 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Din Araştırmaları
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Temel Yeşilyurt 0000-0003-1129-5206

Yayımlanma Tarihi 30 Haziran 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 1

Kaynak Göster

ISNAD Yeşilyurt, Temel. “KUR’AN’DA CİN, MELEK, ŞEYTAN”. Kastamonu Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 2/1 (Haziran 2018), 9-21.

                                

                                    Kastamonu İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf 4.0 International License (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.