Çin’in Kitle İletişim Sistemi ve Kitle İletişim Araçlarının Gelişim Süreci

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 1, 33 - 45, 29.06.2019

Mehmet Emin Begtimur Nurşen Mazıcı

Öz

Ekonomi, nüfus, insan
kaynakları, üretim ve ihracat açısından önemli bir konuma sahip olan Çin, gerek
diplomatik ilişkilerde olsun gerekse iktisadi konularda olsun mevcut küresel denklemin
en önemli değişkenlerindendir. Özellikle 2000’lı yıllardan itibaren ülke
ekonomisinin gelişmesiyle beraber kitle iletişim araçları da hızla gelişmekte
ve büyümektedir. Bu büyüme ve gelişme, yazılı basın (gazete, dergi, kitap),
görsel-işitsel medya, internet yayıncılığı özellikle de Çin Ulusal Haber Ajansı
Xinhua’da daha çok kendini göstermektedir. Bu çalışmamızda, önce sistem ve
kitle iletişim araçlarının ilişkisinden yola çıkarak Çin’in kitle iletişim
sistemi anlatılmaya çalışılmıştır. Ardından yarı sosyalist-yarı kapitalist bir
anlayışla inşa edilen ve başkanlık sistemiyle yönetilen bu karmaşık yapıda,
iktidarın kitle iletişim araçlarını ne amaçla ve nasıl kullandıklarını, kitle
iletişim araçlarının sahiplik yapısını, kitlelerin bu araçlardan ne ölçüde yararlanabildiğini,
batıda iktidarı denetlemek için kullanılan bu dördüncü kuvvetin bu coğrafyada
kimler için ne amaçla kullanıldığını gözler önüne sererek bu ülkenin daha iyi
anlaşılmasına ufak da olsa bir ışık tutmaya  çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kitle İletişim Araçları, Sistem, Çin, Enformasyon

Kaynakça

• Bektaş, T. (2004). Yeni Bir İletişim Teknolojisi Olarak İnternet ve Bilgi Açığı. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler Ana Bilim Dalı Doktora Tezi. Konya.
• Bülbül, R. (2000). Uluslar arası İletişim. Konya: Damla Ofset Yayınları.
• Chen, X. (2009). Yurtiçi Görsel Medya Sisteminin Değişim ve Deneyimleri Üzerine Araştırma. Jiangxi Yayınevi.
• Easton, D. (1965). A Framework For Political Analysis: Englewood Cliffs, Pentice Hall. New Jersey.
• Fang, H. (2009). Çin Gazetecilik Tarihi. Pekin: Çin Halk Üniversitesi Yayınevi.Gaillard, P. (1991). Gazetecilik. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Girgin, A. (2000). Haber Ajansları ve Ajans Haberciliği. Basılmamış Ders Notları. Yeditepe Üniversitesi İletişim Fakültesi.
• Girgin, A. (2002). Uluslar Arası İletişim: Haber Ajansları ve A.A. İstanbul: Der Yayınları.
• Güngör, N. (2013). İletişim: Kuram ve Yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Karaduman, M. (2002). Değişen İletişim Ortamı: Yeni Medya ve İnternet Gazeteciliği. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi.
• Kaya, R. (1985). Kitle İletişim Sistemleri. İstanbul: Teori Yayınları.
• Koloğlu, O. (1992). Osmanlıdan Günümüze Türkiye’de Basın. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Maimaitimin, B. (2014), Çin Ulusal Haber Ajansı Xinhua ve Güncel Çin Medyası. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul.
• Qiao, Y. (2007). Çin Radyo Televizyon Tarihi. Pekin: Çin Radyo Televizyon yayınları.
• Wang, W. (2010). Ulusal ve Uluslar Arası İletişim Tarihi. Pekin: Normal Üniversitesi Yayınevi.
• Yang, S. (2007). Çin İletişim Tarihi. Pekin: Pekin Üniversitesi Yayınevi.