13. Yüzyılın Latin Ortaçağ’da Aristotelesçi Akıl Öğretisi ve Latin İbn Rüşdcülüğü Üzerine Felsefî Bir Değerlendirme

Yıl 2019, Sayı: 1, 23 - 34, 30.04.2019

Süleyman Dönmez

Öz

Bu makalede 13. Yüzyıl Latin Ortaçağda Aristotelesçi Akıl öğretisi İbn
Rüşd esasında bir değerlendirilmeye tabii tutulmuştur. Bu çerçevede özellikle
Latin İbn Rüşdcülüğü olarak bilinen felsefî akım ele alınmıştır. Filozof İbn
Rüşd’ün Aristoteles’in eserleri üzerine yaptığı şerhlerin Latin Ortaçağ’da
tanınmasıyla din-felsefe çatışması mecrasına kayarak tartışılmaya başlanan
“akıl” kavramı, farklılaşan okumalarla teolojik ve politik bir veçhe kazanmış
görünmektedir.

Anahtar Kelimeler

Akıl, Aristoteles, İbn Rüşd, Latin İbn Rüşdcülüğü; Thomas Aquinas

Aristotelian Reasoning in the 13th Century Latin Medieval Age and a Philosophical Assessment on Latin Avicenousness

Öz

In this
article, Aristotelian Intelligence in the 13th Century Latin Medieval Era was
evaluated on the basis of Ibn Rushd. In this context, the philosophical
movement which is known as Latin Averroism is discussed. The concept of reason,
which has begun to be discussed by the philosopher Ibn Rushd in the Middle
Middle Age through the recognition of the annotations he wrote on Aristotle's
works in the Middle Ages, seems to have gained a theological and political
aspect with differentiated readings.

Anahtar Kelimeler

Intellect, Aristotle, Ibn Rushd, Latin Averroism; Thomas Aquinas, Siger de Barabant

Kaynakça

• Alighieri, D. (1963). La vita nuova; La divina commedia = Das neue leben; Die göttliche komödie. Darmstadt : Der Tempel Verlag Gmbh.
• Arnulfus. (1988). Divisio Scientiarum. Içinde C. Lafleur (Ed.), Quatre introductions a la philosophie au XIIIe siecle: textes critiques et etude historique.
• Averroes. (1560). Metaphysik XII (XI) (Venedig, ed.).
• Çüçen, A. K. (2001). Ortaçağ Felsefesi Tarihi. İnkılap Kitabevi.
• Dönmez, S. (2009). Aklın Birlikten Çokluğa Yolculuğu. Birleşik Dağıtım Kitabevi.
• Gauthier, R. A. (1982). Notes Sur Les Débuts (1225-1240) Du Premıer “Averroïsme”. Revue des Sciences philosophiques et théologiques, 66(3), 321-374.
• Gauthier, René A. (1982). Le Traıté “De Anıma Et De Potencııs Eıus” D’un Maître Ès Arts (Vers 1225): Introductıon Et Texte Crıtıque. Revue des Sciences philosophiques et théologiques, 66(1), 3-55.
• Gauthier, René Antoine. (1984). Notes Sur Sıger De Brabant: Iı. Sıger En 1272-1275 Aubry De Reıms Et La Scıssıon Des Normands. Revue des Sciences philosophiques et théologiques, 68(1), 3-49.
• Grabmann, M. (1966). Kaiser Friedrich II. und sein Verhältnis zur aristotelischen und arabischen Philosophie. Içinde S. Mundi (Ed.), Zur Geschichte Friedrichs II. von Hohenstaufen.
• Darmstadt. Hasse, D. N. (2007). What did the Latin translator do with Averroes’ Long commentary on the Metaphysics? Içinde XII. International Congress of Medieval Philosophy. Palermo. http://www.bbkl.de/t/tempier_e.shtml. (t.y.). Isidore, of S., Saint,-636. (1486). De summo bono. Louvain: Johannes de Westfalia.
• Kurt, F. (1989). Einführung in die Philosophie des Mittelalters (2. bs). Darmstadt.
• Küken, A. G. (1996). İbn Rüşd ve Saint Thomas Aquinas felsefelerinin karşılaştırılması : Doğu-Batı felsefi etkileşiminde. İstanbul: Alfa Basım Yayım.
• Lafleur, C., & Université de Montréal. (1988). Quatre introductions a la philosophie au XIIIe siecle: textes critiques et etude historique.
• Magnus. (1962). Liber de animalibus: von Falken, Hunden und Pferden. Içinde Deutsche Albertus-Magnus-Übersetzung aus der 1. Hälfte des 15. Jahrhunderts. Eingeleitet und herausgegeben von Kurt Lindner. Quellen und Studien zur Geschichte der Jagd, Band 7 & 8. Teil 1: 231 s., Teil 2: 210 s. de Gruyter. Berlin.
• McInerny, R. (1993). Aquinas against the Averroist. On there Being only one Intellect. Indiana: West Lafayette.