"Sanatın Sonu" ve Andy Warhol'un Sanatı

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 1, 37 - 47, 25.03.2019

Engin Ümer

Öz

Amerikalı eleştirmen, sanat teorisyeni ve felsefeci Arthur Danto
seksenli yıllarda sanatın sonu tezi ile tanınmıştır. Danto'nun sanatın sonu
tezi sadece sanatın veya belli türden bir sanat stilinin bitişini
söylememektedir. Danto, teziyle sanatı anlamlandıracak bir anlatının imkansız
olduğunu söylemektedir. Böylece sanat özgür ve özerklik isteğini kazanmıştır.
Sanat, çoğulcu bir kültürde çoğul bir stiller halini almıştır. Danto, Amerikan
sanatında altmışlı yıllarda görülen değişimi esas alarak, sanatın sonu tezi
düşüncesini kurmuştur. Sanatın sonu tezi yirminci yüzyıl batı sanatındaki
değişimlerin ele alındığı sanatın yeni bir evreye girmesidir. Danto, özellikle
Amerikalı sanatçı Andy Warhol'un sanatına odaklanmıştır. Warhol'un sanatı
sanatın sonu düşüncesine ilham vermiş ve yeni sanatın tavrı sayılmıştır. Sanat
teorisi açısından geçen yüzyılın batı sanat tartışmalarında önemi olan
Danto'nun teorileri estetik ve ontolojiyi karşılaştırma konusunda önemli
fikirler verebilmesiyle önemli sayılmaktadır. Bu çalışmada Danto'nun sanatın
sonu düşüncesi, sanat nedir sorusuna verdiği cevapları ve estetik konusunda
dışlayıcı denilebilecek tavrı ele alınacaktır. Estetik hususunda tavrı
eleştirilecek olan Danto'nun Warhol üzerine düşünceleri sanat nedir sorusuna
verilen cevap açısından odaklanılacaktır

Anahtar Kelimeler

Anahtar kelimeler: Arthur Danto, Sanatın Sonu, Andy Warhol, Estetik, Modern Sanat

Kaynakça

• KaynakçaAntmen, A. (2009). 20. Yüzyıl Batı Sanatında Akımlar. İstanbul: Sel Yayınları. Artun, A. (2011). Sanat Manifestoları. İstanbul: İletişim Yayınları. Artun, A. (2006). Sanat Müzeleri 1. İstanbul: İletişim Yayınları.Artun, A. (2011). Çağdaş Sanatın Örgütlenmesi. İstanbul: İletişim Yayınları. Beykal, C. (2000). Büyük Cam Üzerine Yazı. Sanat Dünyamız sayı: 75. İstanbul: Yapı kredi Yayınları, 127-135.Breton, A. (2009: 31).Sürrealist Manifestolar. İstanbul: Altıkırkbeş Yayınları. Burger, P. (2017). Avangard Kuramı. İstanbul: İletişim Yayınları.Clair, J. (2000). Marcel Duchamp ya da Büyük Kurgu. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. Danto, A. (2010). Sanatın Sonundan Sonra. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.Danto, A. (2012). Sıradan Olanın Başkalaşımı. İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Danto, A. (2014). Sanat Nedir?. İstanbul: Sel Yayınları. Danto, A. (2016). Brillo Kutusu Post-Tarihsel Perspektiften Görsel Sanatlar. İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Danto, A. (2018). Andy Warhol. İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Duchamp, M. (2009). Marcel Duchamp ve Ready Made. Modernizmin Serüveni. İstanbul: Alkım Yayınları, 322-324.Duchamp, M. (1975). The Creative Art. The Essential Wrtinigs of Marcel Duchamp. England: Thames and Hudson, 138-140.Elliot, G. (2009). Tarihin Sonları. İstanbul: Versus Yayınları. Harvey, D. (1999). Postmodernliğin Durumu. İstanbul: Metis Yayınları. Huizinga, J. (2005). Rönesans Sorunu. Rönesansın Serüveni. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 24-60.Gablik, S. (2000). Kaygı Nesneleri: Kültürel Muhalefet Tarzları. Sanat Dünyamız. Sayı: 75. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 203-219.Greenberg, C. (2009). Modernist Resim. Modernizmin Serüveni. İstanbul: Alkım Yayınları, 357-364.Kuspit, D. (2006) Sanatın Sonu. İstanbul: Metis Yayınları.Lichte, E. F. (2016). Performatif Estetik. İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Megill, A. (1998). Aşırılığın Peygamberleri. İstanbul: Bilim Sanat Yayınları.Ranciere, J. (2012). Estetiğin Huzursuzluğu. İstanbul: İletişim Yayınları. Rollins, M. (2009). Arthur C. Danto.Yirminci Yüzyılda Sanatı Okuyanlar. İstanbul: Sel Yayınları, 111-118.Schaper, E. (2005). Beğen, Yücelik ve Deha: Doğa ve Sanat Estetiği. Cogito: Kant Özel Sayı. Sayı:41-42. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları,154-182.Ümer, E. (2013). Bilinçdışının ve Sanatın Sonuna Ait Bir Anlatının Eleştirisi. Sanat ve Tasarım Dergisi. 1. (4). İstanbul: Marmara Üniversitesi, 51-58.Yılmaz. M. (2006). Modernizmden Postmodernizme Sanat. Ankara: Ütopya Yayınları. Wu, C. (2014). Kültürün Özelleştirilmesi. İstanbul: İletişim Yayınları.