Determination of Self-Leadership Level in Public Organizations

Yıl 2019, Cilt: 10 Sayı: 17, 1002 - 1029, 31.03.2019

Ercan Yavuz Batuhan Ayan

https://doi.org/10.26466/opus.513433

Cited By: 2

Öz

In this study,
we aimed to determine the self-leadership level of personnel in public
organizations in Ankara. For this purpose, Self Leadership Scale which is
developed by Houghton and Neck (2002) and adapted to Turkish by Tabak (2009)
was used. This scale consists of 3 strategies which are behavior-oriented
strategies, natural reward strategies and constructive thinking model
strategies and 8 dimensions which are self-rewarding, self-punishment,
self-observation, self-reminders, focusing on thoughts for natural awards,
imagining successful performance by setting goals for oneself, talking to
himself and evaluating thoughts and ideas. In the study, 486 personnel were
reached and 405 valid questionnaires were obtained. The data obtained from the
study were analyzed by using SPSS 24.0 package program. In the analysis, a
significant relationship was found between the gender of the staff and the
self-talk dimention, between working time of staff and self-punishment dimention,
between age of staff and self-rewarding and self-observing dimensions and
between education status of the staff and self-observation dimentions. In
addition, a significant relationship was found between the demographic
characteristics of the personnel and behavior oriented strategies.

Anahtar Kelimeler

Self-leadership, Self-leadership Dimensions, Employee

Kamu Örgütlerinde Öz Liderlik Düzeyinin Belirlenmesi

Öz

Bu araştırmada
Ankara’da faaliyet gösteren kamu kurumlarındaki personelin öz liderlik
düzeyinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla Houghton ve Neck (2002)
tarafından geliştirilen ve Tabak vd. (2009) tarafından Türkçeye uyarlaması
yapılan öz liderlik ölçeği kullanılmıştır. Bu ölçek; davranış odaklı
stratejiler, doğal ödül stratejileri ve yapıcı düşünce modeli stratejileri
olmak üzere 3 strateji ile kendini ödüllendirme, kendini cezalandırma, kendini
gözlemleme, kendine hatırlatıcılar belirleme, doğal ödüllere düşünceyi
odaklama, kendine hedef belirleyerek başarılı performans hayal etme, kendi
kendine konuşma ve düşünce ve fikirleri değerlendirme olmak üzere 8 boyuttan
oluşmaktadır. Araştırma kapsamında toplam 486 personele ulaşılmış ve 405
geçerli anket elde edilmiştir. Çalışmada elde edilen verilerin analizleri SPSS
24.0 paket programı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Yapılan analizlerde
personelin cinsiyeti ile kendi kendine konuşma boyutu, toplam çalışma süresi
ile kendini cezalandırma boyutu, yaşı ile kendini ödüllendirme ve kendini
gözlemleme boyutları ve öğrenim durumu ile kendini gözlemleme boyutu arasında
anlamlı bir ilişki bulunmuştur.  Kısaca
personelin demografik özellikleri ile daha çok davranış odaklı stratejiler
arasında anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Öz liderlik, Öz liderlik Boyutları, İşgören

Kaynakça

• Akkuş, M. (2018). İlkokul ve ortaokul öğretmenlerinin öz-liderlikleri ile sınıf yönetimi öz yeterlik algıları arasındaki ilişki. (Yüksek Lisans Tezi), Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
• Arlı, Ö. (2011). Bazı öncül ve ardıllarıyla öz liderlik: Ilköğretim öğretmenleri üzerine bir araştırma. (Yüksek Lisans Tezi), Kara Harp Okul, Ankara.
• Ay, G. (2017). Yönetici ve yönetici asistanlarının öz liderlik düzeylerinin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(52), 929-940.
• Carmeli, A., Meitar, R. ve Weisberg, J. (2006). Self-leadership skills and innovative behavior at work. International Journal of Manpower, 27(1), 75-90.
• D’Intino, R. S., Goldsby, M. G., Houghton, J. D. ve Neck, C. P. (2007). Self-Leadership: A Process for Entrepreneurial Success. Journal of Leadership and Organizational Studies, 13(4), 105-120.
• Deci, E. ve Ryan, R. (1985). The support of autonomy and control of behavior. Journal of Personality and Social Psychology, 53, 1024-1037.
• Demiröz, K. C. (2015). Genç çalışanların öz liderlik algılarıyla yöneticilerinin çatışma yönetimi tarzı arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Doktora Tezi), Okan Üniversitesi, İstanbul.
• Dilidüzgün, Ş. ve Emir, S. (2016). Özliderlik becerilerinin Türkçe öğretmen adaylarının metin dilbilim dersindeki başarılarına etkisi . Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(45), 545-554.
• DiLiello, T. C. ve Houghton, J. D. (2006). Maximizing organizational leadership capacity for the future: Toward a model of self‐leadership, innovation and creativity. Journal of Managerial Psy-chology, 21(4), 319-337.
• Georgianna, S. (2007). Self-leadership: A cross-cultural perspective. Journal of Managerial Psychology, 22(6), 569 - 589.
• Georgianna, S. (2015). Assessing and developing entrepreneurs’ self-leadership and super-leadership. Journal of Entrepreneurship and Organization Management, 4(3), DOI: 10.4172/2169-026X.1000146
• Godwin, J. L., Neck, C. P. ve Houghton, J. D. (1999). The impact of thought self-leadership on individual goal performance: A cognitive perspective. Journal of Management Development, 18(2), 153 - 170.
• Hauschildt, K. ve Konradt, U. (2012). Self-leadership and team members' work role performance. Journal of Managerial Psychology, 27(5), 497 - 517.
• Houghton, J. D. ve Neck, C. P. (2002). The revised self-leadership questionnaire. Journal of Managerial Psychology, 17(8), 672-691.
• Houghton, J. D., Bonham, T., Neck, C. P. ve Singh, K. (2004). The relationship between self-leadership and personality A comparison of hierarchical factor structures. Journal of Managerial Psychology, 19(4), 427-441.
• İraz, R., Çakıcı, A. B. ve Tekin, İ. Ç. (2014). Yenilik yönetimi açısından kobilerde dış kaynak kullanımının araştırılması: Konya İli Örneği. Global Journal of Economics and Business Studies, 3(6), 51-68.
• Jensen, J., 2, C. N. ve Beaulieu, R. (2016). The self-action leadership model: a qualitative, nomological expansion of self-leadership theory rooted in action research theory. Dissertation, 2016070070 .
• Malmir, A. ve Azizzadeh, F. (2013). Evaluating and Providing solutions for self-leadership. International Public Management Review, 14(2), 66-86 .
• Manz, C. C. ve Neck, C. P. (2004). Mastering self-leadership: Empowering yourself for personal excellence (Third edition). Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall.
• Manz, C. C. ve Sims, H. P. (2001). The new Superleadership: Leading others to lead. Berrett-Koehler: San Francisco, CA.
• Mert, Gülnur (2015). Sağlık çalışanlarının öz liderlik algıları ve çatışma yönetim stilleri arasındaki ilişki. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(20), 69-78
• Müller, T. ve Cornelia Niessen. (2018). Self-leadership and self-control strength in the work context. Journal of Managerial Psychology, 33(1), 74-92.
• Neck, C. P. ve Houghton, J. D. (2006). Two decades of self-leadership theory and research: Past developments, present trends, and future possibilities. Journal of Managerial Psychology, 21(4), 270 - 295.
• Norris, S. E. (2008). An examination of self-leadership. Emerging Leadership Journeys, 1(2), 43-61.
• Özgür Arlı, A. A. (2017). Öz kendilik değerlendirmesinin öz liderlik davranışları üzerinde etkisi: Ilköğretim öğretmenleri üzerine bir araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler En-stitüsü Dergisi, 9(22), 455-468.
• Özsoy, İ. (2012). Örgüt iklimi, öz liderlik ve iş tatmininin Ar-Ge performansına etkisi: Savunma sanayiinde bir araştırma. (Yüksek Lisans Tezi). Kara Harp Okulu, Ankara.
• Phillips, J. I., Kern, D., Tewari, J., Jones, K. E., Beemraj, E. P. ve Ettigi, C. A. (2017). Self-leadership change project: the continuation of an ongoing experiential program. Education + Training, 59(3), 323-334.
• Ricketts, K. G., Carter, H. S., Place, N. T. ve McCoy, T. (2012). A look inside: Self-leadership perceptions of extension educators. Jour-nal of Extension, 50(5), . https://joe.org/joe/2012october/a3.php adresinden 26.02.2018 tarihinde erişildi.
• Sejeli, D. S. ve Mansor, N. A. (2015). Leadership derailment: Does self-leadership matters? International Journal of Economics and Financial Issues, 5, 22 - 26.
• Sesen, H., Tabak, A. ve Arli, O. (2017). Consequences of Self-leadership: A study on primary school teachers. Educational Sci-ences: Theory and Practice, 17(3), 945–968.
• Shek, D. T., Ma, C. M., Liu, T. T. ve Siu, A. M. (2015). The role of self-leadership in service leadership. International Journal on Disabil-ity and Human Development, 14(4),343–350.
• Sydänmaanlakka, P. (2004, 05 02). https://www.pertec.fi/pertec_front_page_fi: https://www.pertec.fi/userfile/files/files/-Artikeli%20What%20is%20Self-Leadership.pdf adresinden alındı
• Tabak, A., Sığrı, Ü. ve Türköz, T. (2013). Öz liderlik ölçeğinin Türkçeye uyarlanması çalışması. Bilig, 67, 213-246.
• Topper, E. F. (2009). Self-leadership: Road to Personal Excellence. New Library World, 110(11/12), 561 - 563.