Girişimci Öğretim Elemanlarının Psikolojik Sermaye ve Bireysel Yaratıcılıklarının İncelenmesi

Yıl 2018, Cilt: 2018 Sayı: 2, 50 - 64, 26.10.2018

Sezen Güngör Nihan Tomris Küçün Melike Sezgin

Öz

Bu çalışmada, psikolojik sermaye yapısının bireysel
yaratıcı performans ve girişimcilik eğilimleri üzerindeki etkisi
araştırılmıştır. Ayrıca, öğretim elemanlarının girişimcilik düzeylerinde
belirleyici olacağı düşünüldüğünden finansal risk toleransı düzenleyici
değişken olarak kabul edilmiştir. Çalışmada katılımcılara internet aracılığıyla
bir anket formu gönderilmiştir. Ana kütle, herhangi bir teknoparkta işletmesi
bulunan ve bulunmayan tüm akademisyenler olarak tespit edilmiştir. Bu sayede
girişimci olan ve olmayan öğretim elemanları karşılaştırmalı olarak analiz edilecektir.
Elde edilen bulgulara göre çalışmaya katılan 276 katılımcıdan 114 akademisyenin
herhangi bir teknoparkta şirketi olduğu, 116’sının şirketi olmadığı ve 46’sının
şirket kurmayı düşündüğü gözlenmiştir. Araştırma modelinin analizi için
regresyon yöntemi kullanılmıştır. Çalışmanın en temel sonucu olarak finansal
risk toleransı ve psikolojik sermaye değişkenlerinin bireysel yaratıcılığı
açıklama düzeyi %90 olarak bulunmuştur.  

Anahtar Kelimeler

Akademik girişimcilik

Examination of Psychological Capital and Individual Creativity of Entrepreneurial Academicians

Öz

In this study, the effect of psychological capital
structure on individual creative performance and entrepreneurship tendencies
were investigated in accordance with the previous literature. It has been
envisaged that financial risk tolerance may have an effect on the level of
entrepreneurship tendencies of the participants and is included in the research
model as a moderator variable. Data were collected in collaboration with Turkey
Association of Technology Development Zones with an online survey. All
academicians with or without a company in any technopark were identified as the
universe of the study. In this way it was thus possible to make a comparison
between entrepreneurial and non-entrepreneurial academics. Our study has been
included 276 participants which is an amount of 114 academicians who already
have companies in any technopark, 116 academicians who do not have any
companies and finally 46 academicians who have been thinking about having a
company. The regression method was used for the analysis of the research model.
Financial risk tolerance was assumed as a mediator variable and relationship
scores have been observed with regression results. 

Anahtar Kelimeler

academic entrepreneurship

Kaynakça

• Ardehali, P. H., Joseph C. P. & Mette A. (2005). Assessing Financial Risk Tolerance of Portfolio Investors Using Data Envelopment Analysis. International Journal of Information Technology & Decision Making, Vol. 4, Issue 3, pp. 491–519.
• Arslantaş, C.C. (2001). Girişimcilikte Yaratıcılık ve Yenilik. İstanbul Üniversitesi. İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi, Yıl:12 Sayı: 38 s.s.17-23.
• Baker, S. (1996). Reklamcılıkta Yaratıcılık. (Çev: Dilek Şendil), İstanbul: Yayınevi Yayıncılık.
• Basım, N. & Çetin, F. (2013). Örgütsel Psikolojik Sermayenin Tükenmişlik Sürecine Etkileri: Kamu Sektöründe Bir Araştırma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt/Vol.: 13 - Sayı/No: 3 (95-108).
• Bentley, T; (1996). Takımınızın Yeteneklerini Geliştirmede Yaratıcılık. (Çev: Onur Yıldırım, 1999), İstanbul. Hayat Yayıncılık.
• Compton, W.C. (2005). Introduction to Positive Psychology. Wadswarth Thomson Learning.
• Çavuş, M. F. & Akgemci, T. (2008). İşletmelerde Personel Güçlendirmenin Örgütsel Yaratıcılık Ve Yenilikçiliğe Etkisi: İmalat Sanayiinde Bir Araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:20 s.229-244.
• Çetin, F. & Basım, N. (2012). Örgütsel Psikolojik Sermaye: Bir Ölçek Uyarlama Çalışması. Amme İdaresi Dergisi, Cilt 45, Sayı 1, s.121-137.
• Çoban, S. (1999). Yöneticilerin Yaratıcılık Düzeyleri ile Liderlik Tarzları Arasındaki İlişki. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Das, T.K. & Teng, B.S. (1998). “Time and Entrepreneurial Risk Behavior,” Entrepreneurship Theory & Practice Journal, 22/1: 69-88.
• Erdem, H., Gökmen, Y. & Türen U. (2015). Psikolojik Sermayenin Örgütsel Özdeşleşme Üzerine Etkisinde Algılanan Örgütsel Desteğin Aracılık Rolü. Journal of Business Research Turk, 7/2, 38-62.
• Grable, J., & Lytton, R. H. (1999). Financial risk tolerance revisited: The development of a risk assessment instrument. Financial Sendees Review, 8, 163-181.
• Korkmaz, T. & Ceylan A. (2007). Sermaye Piyasası ve Menkul Değer Analizi. Bursa: Ekin Kitabevi.
• Kwasniewska, J & Necka, E. (2004). Perception of the Climate for Creativity in the Workplace: The Role of the Level in the Organization and Gender. Creativity and Innovation Management, 13(3), 187-196.
• Luthans, F., Youssef, C.M. & Avolio, B.J. (2007). Psychological Capital. Oxford: Oxford University Press.
• Nelson, D. & Cooper, C.L. (2007). Positive Organizational Behavior. London: Sage Publication.
• Özyer, Y. & Gözükara, E. (2014). Yenilikçi Kültürün Örgütsel Yaratıcılık Öğrenme Çabaları Üzerindeki Etkisi. İstanbul Sosyal Bilimler Dergisi (Istanbul Journal of Social Sciences), Sayı: 8 s.23-33.
• Polatçı, S. (2014). Psikolojik Sermayenin Görev ve Bağlamsal Performans Üzerindeki Etkileri: Polis Teşkilatında Bir Araştırma. Ege Akademik Bakış, Cilt: 14, Sayı: 1, ss. 115-124.
• Sachau, D.A. (2007). Resurrecting the Motivation Hygiene Theory: Herzberg and the Positive Psychology Movement. Human Resource Development Review. 6:377-393.
• Samen, S. (2008). İşletmelerde Yaratıcılığın Önemi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 17. Sayı 2. Ss.363-378.
• Seligman, M. (1998). Learned Optimism: How to Change Your Mind and Your Life. New York: Pocket Books
• Seligman, M.E. & Csikzentmihaly, M. (2000). Pozitive Psychology: An Introduction. American Psychologist, 555: 5-14.
• Sungur, N. (1997) Yaratıcı Düşünce. İstanbul:Evrim Yay Yönetim Dizisi: 6.
• Taştan, S.B. (2016). Psychological Capital: A Positive Psychological Resource and Its Relationship with Creative Performance Behavior. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt/Vol.: 16 - Sayı/No: 2 (101-118).
• Tiger, Lionel (1971). Optimism: The Biology of Hope. New York: Simon -Schuster.
• Woodman, R.W., Sawyer, J.E. & Griffin, R.W. (1993), Toward a Theory of Organizational Creativity, Academy of Management Review, Vol:8, No:2, s. 293-321.
• Yahyagil, M.Y. (2001). Örgütsel Yaratıcılık ve Yenilikçilik. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi, Yıl:12 Sayı: 38 s.s.7-16.
• Yalçıntaş, M. (2007). KOBİ’ler ve Girişimcilik. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 2(2):145 148.
• Yılmaz, H. & Karahan, A. (2010). Liderlik Davranışı, Örgütsel Yaratıcılık ve İş gören Performansı Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi: Uşak’ta Bir Araştırma. Celal Bayar Üniversitesi İ.İ.B.F. Yönetim ve Ekonomi, Yıl:2010 Cilt:17 Sayı:2.