İŞYERİ HEKİMLERİNİN İLERİ MESLEKİ EĞİTİM İHTİYAÇLARI

Yıl 2019, Cilt: 28 Sayı: 2, 77 - 86, 27.03.2019

Güven Gökgöz Raziye Ertuğrul Uyar Ali Naci Yıldız

https://doi.org/10.17942/sted.460824

Cited By: 2

Öz

Giriş-Amaç: İş sağlığı ve
güvenliği alanındaki bilimsel gelişmeler, mevzuat ve standartlarda
güncellemeler ülkemizde yenileme eğitimlerinin zorunluluğunu tekrar gündeme
getirmektedir. Araştırma, işyeri hekimlerinin ihtiyaç duydukları eğitim
konularının saptanması amacıyla yapılmıştır.

Gereç-Yöntem: Araştırma
tanımlayıcı tiptedir, e-anket yöntemi ile Nisan-Temmuz
2018 tarihlerinde yapılmıştır. Yanıtlayan 561 kişi araştırma grubunu
oluşturmaktadır. İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü’nden izin alınmıştır.

Bulgular: Katılımcıların %36,5’i 20-29 yıl önce mezun
olmuştur, %54,6’sı Türk Tabipleri Birliği’nden sertifika eğitimi almıştır.
%94,1’i halen, %56,2’si ortak sağlık ve güvenlik birimi bünyesinde
çalışmaktadır. %28,4’ü “sertifika eğitimi içerik bakımından yeterlidir”,
%47,4’ü “sertifika eğitimi, sahada çalışırken ihtiyaç duyulan bilgi ve
beceriler bakımından yeterlidir” önermelerine katılmadığını ya da hiç
katılmadığını belirtmiştir.

İleri
mesleki eğitim için önerilen ilk 5 konu (kişi ve yanıt sayısına göre sırası ile)
şunlardır: Görev yetki, sorumluluklarının hukuksal boyutu (%37,3-%12,5), Sağlık
gözetimi (%30,7-%10,3), Sektörlere özel konular (%29,9-%10,0), İşle ilişkili
hastalıklar, risk faktörleri, tanı ve izlem çalışmaları, elektrokardiyografi
yorumlama (%27,6-%9,3), solunum fonksiyon testi temel değerlendirme
(%25,8-%8,8).

Tartışma-Sonuç: İşyeri
hekimlerinin ileri mesleki eğitimleri planlanmalı,
eğitim
kapsam ve süresinin belirlenmesinde işyeri hekimlerinin ihtiyaç ve talepleri
dikkate alınmalıdır. Pratik uygulamalara yönelik beceri eğitimleri ve sektörel
konular önemsenmelidir.

Anahtar Kelimeler

İşyeri hekimi, ileri mesleki eğitim, yenileme eğitimi

Kaynakça

• Choudhry NK, Fletcher RH, Soumerai SB. Systematic review: the relationship between clinical experience and quality of health care. Annals of Internal medicine 2005; 142(4):260-273.
• Hugenholtz NI, De Croon EM, Smits PB, Van Dijk FJ, Nieuwenhuijsen K. Effectiveness of e-learning in continuing medical education for occupational physicians. Occupational Medicine 2008; 58(5):370-372.
• Rest KM, Cordes DH, Hake JC. Teaching occupational health to medical students. The Journal of family practice 1983; 16(5):979-983.
• Çımrın A, Albayrak S, Tabak L. Türkiye’de tıp eğitiminde iş sağlığı konusunun ağırlığı. Tüberküloz ve Toraks Dergisi 2010; 58(2):142-146.
• Bilir N, Yıldız AN İş Sağlığı ve Güvenliği. Üçüncü baskı. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayını; 2014.
• Önal B. (ILO Türkiye Ofisi işbirliği ile). İSG Profesyonellerinin Eğitim Programlarının Gözden Geçirilmesi, Final Raporu. Ankara: 2017.
• Bilir N. İş Sağlığı ve Güvenliği Profili: Türkiye. Ankara: ILO Türkiye Ofisi Yayını; 2016.
• Mevzuat Bilgi Sistemi: e-Mevzuat. Erişim: 10.07.2018 www.mevzuat.gov.tr
• İş Sağlığı ve Güvenliği Kayıt, Takip ve İzleme Programı. T.C. Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü. Erişim: 26.06.2018 https://isgkatip.csgb.gov.tr/Logout.aspx
• Zodpey SP, Negandhi HN, Tiwari RR. Online resources for occupational health physicians. Indian journal of occupational and environmental medicine 2011; 15(1):3.
• Densen P. Challenges and opportunities facing medical education. Transactions of the American Clinical and Climatological Association 2011; 122:48.
• Bailey K. The use of evidence-based clinical tools in occupational medicine. Occupational medicine 2008; 58(8):556-560.
• Macdonald EB, Ritchie KA, Murray KJ, Gilmour WH. Requirements for occupational medicine training in Europe: a Delphi study. Occupational and environmental medicine 2000; 57(2):98-105.
• Reetoo KN, Harrington JM, Macdonald EB. Required competencies of occupational physicians: a Delphi survey of UK customers. Occupational and environmental medicine 2005; 62(6):406-413.
• Berk M, Önal B, Güven R. (T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı). Meslek Hastalıkları Rehberi. Ankara: Matsa Basımevi; 2011.
• Morris L, Taitsman JK. The agenda for continuing medical education-limiting industry's influence. The New England journal of medicine 2009; 361(25):2478.