The Examination of Primary School Students’ Social Problem-Solving Skills in Terms of Several Variables

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 4, 351 - 363, 29.12.2018

Ebru Uzunkol Elif Özdemir Yılmaz

https://doi.org/10.19126/suje.449597

Öz

The aim of the study is to examine the divergence of the primary school students’ social problem solving skills according to the variables of gender, class level, and the location of the school where they receive education. The population of the study consists of primary school students who are studying in 3rd and 4rd year during the fall semester of 2016-2017 in Province İzmit Central District and Körfez District. The sample is composed of 469 students. Descriptive survey model has been used in the study. The study data was collected with “Social Problem Solving Skills Scale”. Mann-Whitney U and Kruskal-Wallis H tests were used in data analysis. According to the findings while there was no significant difference in the children's social problem-solving skills compared to the gender variable, there was a significant difference according to class level and the location of the school where they receive education.

Anahtar Kelimeler

Primary school, primary school student, social problem solving

İlkokul Öğrencilerinin Sosyal Problem Çözme Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi

Öz

Bu araştırmada, ilkokul
öğrencilerinin sosyal problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından
incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, ilkokul öğrencilerinin sosyal problem
çözme becerilerinin cinsiyet, sınıf düzeyi ve öğrenim gördükleri okulların
konumuna göre farklılaşıp farklılaşmadığı incelenmiştir. Araştırmanın evrenini
2016-2017 eğitim-öğretim yılında Kocaeli İline bağlı İzmit Merkez İlçesi ve
Körfez İlçesindeki okullarda öğrenim görmekte olan ilkokul 3. ve 4. sınıf
öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise oransız tabakalı
örnekleme yolu ile tesadüfî olarak seçilen 469 öğrenci oluşturmaktadır.
Araştırmada betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Veriler "Sosyal Problem
Çözme Becerileri Ölçeği" (Uzunkol ve Yel, 2016) aracılığı ile
toplanmıştır. Veriler normal dağılım göstermediği için verilerin analizinde
non-parametrik testlerden Mann-Whitney U ve Kruskal-Wallis H testleri
kullanılmıştır. Yürütülen veri analizi çalışmaları sonucunda, ilkokul 3. ve 4.
Sınıf öğrencilerinin sosyal problem çözme becerilerinin sınıf düzeyine ve
öğrenim gördükleri okulun konumuna göre anlamlı bir farklılık gösterdiği; fakat
cinsiyete göre anlamlı bir farklılık göstermediği bulgusu elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

İlkokul, ilkokul öğrencisi, sosyal problem çözme

Kaynakça

• Anlıak, Ş., ve Dinçer, Ç. (2005). Farklı Eğitim Yaklaşımları Uygulayan Okul Öncesi Eğitim Kurumlarına Devam Eden Çocukların Kişiler Arası Problem Çözme Becerilerinin Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38 (1), 149-166.
• Anooshian, L. J., Pascal, V. U. and McCreath, H.(1984). Problem mapping before problem solving: Young children’s cognitive maps and search strategies in large scale environments. Child Development, 55. DOI: 10.2307/1129929.
• Arı, M., ve Yaban, H. (2012). 9-11 yaşındaki çocukların sosyal problem çözme becerilerinde cinsiyet ve yaş farklılıkları. Eğitim ve Bilim, 37 (164), 188-203.
• Arı, R., ve Şahin Seçer, Z. (2003). Farklı Ana Baba Tutumlarının Çocukların Psikososyal Temelli Problem Çözme Becerilerine Etkisinin İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 10, 451-464.
• Bal, Ö., ve Temel, Z. F. (2014). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 4-6 yaş çocuklarının kişiler arası problem çözme ve bakış açısı alma becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1).
• Basun, B. (2017). 48-66 Ay Arası Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerileri Ve Yaratıcılıklarının Yaşadıkları Bağlam (Kentte Ve Kırsal Bölgede) Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Berk, L. E. (2013). Bebekler ve Çocuklar: Doğum Öncesinden Orta Çocukluğa. (Çev. N. Işıkoğlu Erdoğan). Ankara: Nobel Yayınevi. (Eserin orijinali 2010’da yayımlandı).
• Bozkurt Yükçü, Ş., ve Demircioğlu, H. (2017) Okul öncesi dönemdeki çocukların sosyal problem çözme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi Cilt 1 (2), s.216-238
• Çam, S., ve Tümkaya, S. (2006). Üniversite öğrencilerinde kişilerarası problem çözme. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(2), 119-132.Dereli, E. (2008). Çocuklar İçin Sosyal Beceri Eğitim Programının 6 Yaş Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerilerine Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Dereli İman, E. (2013). Çocuklar için sosyal problem çözme ölçeğinin 6 yaş grubu için Türkiye uyarlaması ve okul öncesi davranış problemleri ile sosyal problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13 (1), 479-498.
• D’Zurilla, T.J. and Goldfried, M.R. (1971). Problem solving and behavior modification. Journal of Abnormal Psychology, 78, 107-126.
• D’Zurilla, T. J. and Nezu, A. (1982). Social problem-solving in adults. In P. C. Kendall(Eds). Advances in cognitive-behavioral research and therapy (pp. 201-274). New York: Academic Press.
• Hamarta, S. (2007). İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin Sosyal Problem Çözme Becerilerinin Algılanan Anne-Baba Tutumları Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Karakuş, N. (2017). 60-72 Ay Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerilerinin Anne Tutumları Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
• Karasar, N. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler ve Teknikler. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kayılı, G., ve Arı, R. (2015). Wally Sosyal Problem Çözme Testi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 3, 51-60.
• Kayılı, G. (2015). Sosyal Beceri Eğitimi Programı ile Desteklenmiş Montessori Yönteminin Anaokulu Çocuklarının Duyguları Anlama ve Sosyal Problem Çözme Becerilerine Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.
• Korkut, F. (2002). Lise Öğrencilerinin problem çözme becerileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 22, 177-184
• Levendosky, A. A., Okun, A., and Parker, J. G. (1995). Depression and maltreatment as predictor of social competence and social problem-solving skills in school-age children. Journal of Child Abuse and Neglect, 19, 1183-1195.
• Lochman, J. E., Lampron, L. B. and Rabiner, D. L. (1989). Format differences and salience effects in assessment of social problem-solving skills of aggressive and nonaggressive boys. Journal of Clinical Child Psychology, 18, 230-236.
• Öğülmüş, S. (2006). Kişilerarası Sorun Çözme Becerileri ve Eğitimi (3. Basım). Ankara: Nobel Yayınları.
• Özaydın, L. (2006). Arkadaşlık becerilerini geliştirme programının özel gereksinimi olan ve olmayan okul öncesi çocuklarının sosyal etkileşimlerine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi.
• Stevens, A. D. (2009). Social problem-solving and cognitive flexibility: Relations to social skills and problem behavior of at-risk young children. Unpublished Doctoral Thesis. Seattle Pacific University.
• Şahin, Z. (1999). Çocukların Psiko-Sosyal Temelli Problem Çözme Becerisinin Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Takahashi, F., Koseki, S., and Shimada, H. (2009). Developmental trends in children’s aggression and social problem-solving. Journal of Applied Developmental Psychology, 30(3), 265-272. Doi:10.1016/j.appdev.2008.12.007
• Topçu Kabasakal, Z., Sağkal, A. S., ve Türnüklü, A. (2015). Barış Eğitimi Programının Öğrencilerin Şiddet Eğilimleri ve Sosyal Sorun Çözme Becerileri Üzerindeki Etkileri. Eğitim ve Bilim, 40 (182), 43-62.
• Uzunkol, E. (2014). Hayat bilgisi öğretiminde uygulanan değerler eğitimi programının öğrencilerin özsaygı düzeyleri, sosyal problem çözme becerileri ve empati düzeylerine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimler Enstitüsü.
• Uzunkol, E. ve Yel, S. (2016). Hayat Bilgisi Dersinde Uygulanan Değer Eğitimi Programının Özsaygı, Sosyal Problem Çözme Becerisi ve Empati Üzerine Etkisi. Eğitim ve Bilim, 41 (183), 267-292.
• Walker , S., Irving, K., and Berthelsen, D. (2002). Gender influences on preschool children's social problem-solving strategies. The Journal of Genetic Psychology, 163 (2), 197-209, DOI: 10.1080/00221320209598677.
• Warden, D. and Mackinnon, S. (2003). Prosocial children, bullies and victims: An investigation of their sociometric status, empathy and social problem-solving strategies. British Journal of Developmental Psychology, 21, 367-385.
• Yaban, E. H., ve Yükselen, A. (2007). Korunmaya muhtaç yedi-on bir yaş grubundaki çocukların sosyal problem çözme becerilerinin incelenmesi. Journal of Society & Social Work, 18(1), 49-67.
• Yaralı, K. T., ve Özkan, H. K. (2016). Çocukların (60-72 Aylık) sosyal problem çözme becerileri ile sosyal yetkinlik ve davranış durumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, (2), 345-361.
• Yılmaz, E. (2012). 60-72 Aylık Çocukların Duyguları Anlama Becerilerinin Sosyal Problem Çözme Becerilerine Etkisinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yılmaz, E., ve Tepeli, K. (2013). 60-72 Aylık Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerilerinin Duyguları Anlama Becerileri Açısından İncelenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 172(172), 117-130.