Soil properties of some fruit gardens in the western parts of Avutmuş Creek located in the Şebinkarahisar district of the Giresun province

Yıl 2018, Cilt: 6 Sayı: 2, 111 - 121, 28.12.2018

Bahadır Atmaca Hafize Nalbant

Öz

This study was carried out to determine some properties of surface soil (0–30 cm) samples taken from different fruit orchards in the west of Avutmuş Creek, located in the Şebinkarahisar district of the Giresun province. While the great majority of the texture classes of the soil samples were identified as sandy clay loam and clay loam, most of the soils found to exhibit neutral soil reactions and all samples were classified as nonsaline. Furthermore, lime content ranged from 0 to 14.83%, and organic matter content ranged from 0.76% to 3.87%. Although some of the soils were found to be unsufficient in phosphorus, it was observed that the soils were generally sufficient in terms of their total nitrogen and potassium contents. All samples contained large amounts of calcium and have sufficient magnesium content, and the copper content of all soil samples were also sufficient. While the majority of soils had high iron content, some deficiencies in zinc and manganese were determined. It was thought that it would be useful to use organic fertilizers, particularly barnyard manure, compost and green manure to reach the adequate levels of the soil properties determined to be insufficient in the study.

Anahtar Kelimeler

Avutmuş Creek, fruit gardens, soil analyses, soil fertility, Giresun, Şebinkarahisar

Giresun ilinin Şebinkarahisar ilçesinde yer alan Avutmuş Çayı'nın batı kesimlerindeki bazı meyve bahçelerinin toprak özellikleri

Öz

Bu çalışma, Giresun ilinin Şebinkarahisar ilçesinde yer alan Avutmuş Çayının batı kesimlerindeki farklı meyve bahçelerinden alınan yüzey toprağı (0-30 cm) örneklerinin bazı özelliklerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Toprakların tekstür sınıflarının büyük çoğunluğu kumlu killi tın ve killi tın olarak belirlenmiştir. Çoğunluğu nötr toprak reaksiyonunda belirlenen toprakların tümü tuzsuz olarak sınıflandırılmıştır. Kireç içerikleri 0 ile %14.83, organik madde kapsamları da % 0.76 ve % 3.87 arasında değişmektedir. Fosfor bakımından bazı topraklarda eksiklikler saptanırken, toplam azot ve potasyum bakımından topraklar genellikle yeterlidir. Tüm örneklerin fazla miktarda kalsiyum içerdikleri ve magnezyum kapsamlarının yeterli olduğu belirlenmiştir. Toprak örneklerinin tümünün bakır içerikleri yeterlidir. Toprakların çoğunluğu fazla miktarda demir içeriğine sahipken, çinko ve mangan bakımından bazı eksiklikler tespit edilmiştir. Araştırmada eksiklik belirlenen toprakların yeterli düzeye gelebilmesi için özellikle ahır gübresi, kompost, yeşil gübre vb. organik gübrelerin kullanılmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Avutmuş Çayı, meyve bahçeleri, toprak analizleri, toprak verimliliği, Giresun, Şebinkarahisar

Kaynakça

• Ağaoğlu YS, Çelik H, Çelik M, Fidan Y, Gülşen Y, Günay A, Halloran N, Köksal Aİ, Yanmaz R, 1995. Genel bahçe bitkileri. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Eğitim, Araştırma ve Geliştirme Vakfı Yayınları No: 4, Ankara, 369 s.
• Altan Z, 2010. Şebinkarahisar (Giresun) ve çevresinin erozyon riskinin coğrafi bilgi sistemleri kullanılarak incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon, 77 s.
• Andrianarisoa KS, Dufour L, Bienaimé S, Zeller B, Dupraz C, 2016. The introduction of hybrid walnut trees (Juglans nigra x regia cv. NG23) into cropland reduces soil mineral N content in autumn in southern France. Agroforestry Systems. 90 (2): 193-205.
• Anonim, 1988. Türkiye gübreler ve gübreleme rehberi. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, Genel Yayın No: 151, Teknik Yayınlar No: T-59. Anonim, 2017. T.C. Giresun Valiliği. Giresun ili haritası. http://www.giresun.gov.tr/ilimizin-haritasi (Erişim tarihi: 17.12.2017).
• Anonim, 2018. T.C. Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Meteoroloji Genel Müdürlüğü, Giresun Meteoroloji İstasyon Müdürlüğü verileri, Giresun / Türkiye.
• Anonymous, 1990. Micronutrient assessment at the country level: An international study. FAO Soils Bulletin (FAO) by Mikko Sillanpää, No: 63, Rome.
• Anonymous, 1993. Soil survey manual. Soil Survey Division Staff, Soil Conservation Service, U.S. Department of Agriculture Handbook No: 18, Washington D.C., USA.
• Atmaca B, Erdem DB, 2016. Tekirdağ Merkez ilçesindeki bazı akarsu yataklarındaki toprakların özellikleri. Toprak Su Dergisi. 5 (1): 1-7.
• Bouyoucos GJ, 1951. A recalibration of the hydrometer method for making mechanical analysis of soils. Agronomy Journal. 43: 434-438.
• Bozkurt MA, Yarılgaç T, Çimrin KM, 2001. Çeşitli meyve ağaçlarında beslenme durumlarının belirlenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi (Yyu J Agr Sci). 11 (1): 39-45.
• Chen F, Lu J, Liu D, 2007. Investigation of soil fertility in citrus orchards of Southern China (Southeast China). Better Crops with Plant Food. 91 (3): 24-25.
• Dengiz O, Göl C, Başkan O, 2007. Büyükçay havzası (Çankırı) toprak özellikleri ve haritalanması. Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi. 8 (1): 46-58.
• Follett RH, 1969. Zn, Fe, Mn, and Cu in Colorado soils. Ph.D. Dissertation, Colorado State University, USA, p. 133.
• Gül M, Akpınar MG, 2006. Dünya ve Türkiye meyve üretimindeki gelişmelerin incelenmesi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 19 (1): 15-27.
• Gürgen G, 1997. Şebinkarahisar-Alucra çevresinde volkanik şekiller. Ankara Üniversitesi Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi. 6: 149-161.
• Kacar B, 2009. Toprak analizleri (Genişletilmiş 2. Basım). Nobel Yayın Dağıtım Ltd. Şti., Nobel Yayın No: 1387, Ankara, 467 s.
• Karaca C, Birdal AC, Türk T, 2016. Taşkın risk alanlarının coğrafi bilgi sistemleri ile incelenmesi. VI. Uzaktan Algılama ve Coğrafi Bilgi Sistemleri Sempozyumu (Uzal-Cbs 2016), Bildiriler: 118-125, 5-7 Ekim, Adana.
• Karadeniz T, Şişman T, 2015. Giresun Şebinkarahisar cevizleri. Editör: Seyit Mehmet Şen, ÜÇM Yayınları, Ankara, 151 s.
• Karlıdağ H, Pehluvan M, Turan M, 2017. Yukarı Çoruh Vadisi’nde dut bahçelerinin (Morus alba L.) beslenme durumlarının belirlenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi (Yyu J Agr Sci). 27 (1): 82-87. Kellogg CE, 1952. Our garden soils. New York: The Macmillan Company, p. 232.
• Keskin İ, 2006. Şebinkarahisar (Giresun) yöresindeki kaya şevlerinin duraylılığının kinematik analizi ve yapısal yaklaşım. Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Sivas, 80 s.
• Ketin İ, 1966. Anadolu’nun tektonik birlikleri. Maden Tetkik ve Arama Dergisi. 66: 20-34.
• Kılıç K, Durak A, 2001. Kazova ve Niksar Ovasında yer alan Yeşilırmak ve Kelkit Çayı teras topraklarının toprak gelişim oranları. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 18 (1): 125-132.
• Lindsay WL, Norvell WA, 1978. Development of a DTPA soil test for zinc, iron, manganese and copper. Soil Science Society of America Journal. 42 (3): 421-428.
• Müftüoğlu NM, Türkmen C, Çıkılı Y, 2014. Toprak ve bitkide verimlilik analizleri (2.Basım). Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık Tic. Ltd. Şti., Yayın No: 994, Gıda, Tarım ve Hayvancılık No: 009, Ankara, 218 s.
• Okur N, Başar H, Göçmez S, 2002. Bursa Ovasında Nilüfer Çayı ile sulanan şeftali bahçesi topraklarında mikrobiyel aktivite ve ağır metal içerikleri arasındaki ilişkiler. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 39 (2): 103-110.
• Özdemir B, 2015. Binaların deprem risklerinin birinci kademe değerlendirme yöntemiyle belirlenmesi üzerine bir saha çalışması: Giresun ili Şebinkarahisar ilçesi örneği. Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon, 101 s.
• Özkan CF, Arpacıoğlu AE, Arı N, Demirtaş EI, Asri FÖ, 2009. Antalya bölgesi̇nde elma yetiştirilen toprakların verimlilik durumlarının incelenmesi. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi. 2 (2): 95-99.
• Özşahin E, 2013. Gönen Çayı Deltası’nın toprak özelliklerinin coğrafi açıdan değerlendirilmesi. Ekev Akademi Dergisi. Yıl:17, 57: 233-246.
• Richards LA, 1954. Diagnosis and improvement of saline and alkali soils. United States Department of Agriculture Handbook No: 60, U.S. Government Printing Office, Washington D.C., p. 160.
• Sağlam MT, 2008. Toprak ve suyun kimyasal analiz yöntemleri (Dördüncü Baskı). Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayın No: 2, Ders Kitabı No: 2, Tekirdağ, 154 s.
• Sánchez EE, Giayetto A, Cichón L, Fernández D, Aruani MC, Curetti M, 2007. Cover crops influence soil properties and tree performance in an organic apple (Malus domestica Borkh) orchard in northern Patagonia. Plant and Soil. 292 (1-2): 193-203.
• Saygılı R, 2015. Türkiye dilsiz mülki idare haritası. http://cografyaharita.com/haritalarim/4jturkiye-dilsiz-siyasi-haritasi.png (Erişim tarihi: 11.01.2018).
• Soyergin S, Moltay İ, Samancı H, 2003. Doğu Marmara Bölgesinde kivi bahçelerinin (Actinidia deliciosa Chev.) makro besin elementleri açısından beslenme durumu. Anadolu (J. of AARI). 13 (1): 107-123.
• Sönmez S, Orman Ş, Çıtak S, Oğuz IK, Kalkan H, Uras DS, Ok H, Çıtak SO, Yılmaz E, Sönmez NK, Kaplan M, 2014. Kumluca ve Finike yöreleri turunçgil bahçelerinin beslenme durumlarının belirlenmesi. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 27 (1): 51-59.
• Tarakçıoğlu C, Yalçın SR, Bayrak A, Küçük M, Karabacak H, 2003. Ordu yöresinde yetiştirilen fındık bitkisinin (Corylus avellana L.) beslenme durumunun toprak ve yaprak analizleriyle belirlenmesi. Tarım Bilimleri Dergisi. 9 (1): 13-22.
• Uysal E, Katkat AV, 2005. Bursa ve çevresinde yetiştirilen kiraz ağaçlarının demir, çinko, mangan ve bakır ile beslenme durumları. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 19 (2): 47-59.
• Ülgen N, Yurtsever N, 1995. Türkiye gübre ve gübreleme rehberi. Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü Yayınları, Genel Yayın No: 209, Teknik Yayınlar No: T.66, Ankara.
• Yağmur B, Okur B, 2011. İzmir Kemalpaşa ilçesi kiraz bahçelerinin verimlilik durumları ve ağır metal içerikleri. Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü Derim Dergisi. 28 (2): 1-13.
• Yağmur B, Okur B, 2015. Salihli (Manisa) yöresindeki şeftali (Prunus persica L.) bahçelerinin beslenme ve kirlilik durumları. Meyve Bilimi / Fruit Science. 2 (1): 16-26.
• Yıldız E, Uygur V, 2016. Uşak ili ceviz bahçelerinin mineral beslenme durumları. Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 11 (2): 70-78.
• Yılmaz G, 2006. Şehir coğrafyası açısından Şebinkarahisar. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul, 145 s.
• Yürüdür E, 1998. Şebinkarahisar ve çevresinin coğrafi etüdü. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayınlanmamış), Erzurum, 438 s.
• Zengin M, Gökmen F, Gezgin S, 2007. Karaman yöresi elma bahçelerinin mikro besin elementleri bakımından beslenme durumları. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi (Selçuk Tarım ve Gıda Bilimleri Dergisi). 21 (42): 96-109.