Konferans Bildirisi
Yıl 2018,
Cilt: 2 Sayı: 1, 382 - 413, 20.06.2018
Öz
Zaman kavramı genel olarak gök cisimlerinin düzenli hareketinden
elde edildiği için çok eski çağlardan beri insanlar gökyüzü gözlemlerine önem
vermişlerdir. Zamanı ölçerken ölçü aracı olarak Ay’ı ve Güneş’i
kullanmışlardır. İnsanoğlunun taş üzerine kazılı Antium Takvimi ile
başlayıp miladi takvime kadar gelen bir takvim süreci vardır. Her medeniyet ay
veya güneş yılını esas alıp bir de kendine göre önemli saydığı bir tarihi
başlangıç noktası kabul ederek takvim sistemlerini çeşitlendirmiştir.
Türkler de her on iki yıla bir hayvanın adı verilerek
oluşturulan on iki hayvanlı Türk takvimi ile başlayıp sonrasında sırasıyla
hicri, Celâli, İlhanlı, Rumi, Takvim-i Garbi ve son olarak da miladi takvim
sistemlerini kullanmışlardır.
Bu yazıda Türklerin tarih boyunca kullandıkları takvim
sistemlerinin özellikleri anlatıldıktan sonra Türkler tarafından kullanılan cep
takvimleri, takvîm-i dâimîler, ruz-nameler, saatli maarif takvimleri, kurum ve
kuruluşlara özgü özel takvimlerle belli konuları işleyen özel amaçlı
takvimlerden söz edilecek, en sonunda da Anadolu’da resmî takvim dışında
kullanılan halk takviminin özellikleri anlatılacaktır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKGÜR, A. Necati. (1995). Celâlî Takvimi. İslâm Ansiklopedisi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C. 7., s. 257-258. AYGÜN, Abdurrahman. (1938). Takvimi Daimî. Haritacılık Dergisi, Ankara: Harita Genel Komutanlığı Yayını, Ocak, S.18, s. 71-79.BALTACI, Cahid. (2010). İslam Medeniyeti Tarihi. İstanbul: MÜ İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.BAŞAR, Fahameddin. (2006). Geçmişten Günümüze Türklerin Takvimleri. Popüler Tarih, Şubat, S. 66, s. 34-36.Başbakanlık Osmanlı Arşivi, Babıali Evrak Odası, İdare no. 125/12.Başbakanlık Osmanlı Arşivi, Dosya Tasnifi, Karton no. 65/4.BİRAY, Nergis. (2009). “2 Hayvanlı Türk Takvimi -Zamana ve İnsana Hükmetmek-. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, Prof. Dr. Hüseyin Ayan Özel Sayısı, S. 39, s. 668-675.CEZAYİRLİOĞLU, Haldun. (2007). Osmanlı İmparatorluğu Dönemi -1452-1923 Yılları Arası- Hazırlanmış Cep Takvimleri Üzerine Bir Araştırma, (18 Nisan 2018). Erişim adresi: (http://www.halduncezayirlioglu.com/2016/02/osmanli-imparatorlugu-donemi-cep-takvimleriCHAVANNES, Édouard. (1906). Le Cycle Turc des Douze Animaux (On İki Hayvanlı Türk Takvimi). E. J. Brill.ÇAĞATAY, Neşet. (1953). Eski Çağlardan Bu Yana Zaman Ölçümü ve Takvim. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, C. 22, s. 105-138.ÇAĞATAY, Saadet-Semih TEZCAN. (1975-1976). Köktürk Tarihinin Çok Önemli Bir Belgesi: Sogutça Bugut Yazıtı. TDA Belleten, s. 245-252.DAĞLI, Yücel-Cumhure ÜÇER. (1997). Tarih Çevirme Kılavuzu, C. I, Ankara: TTK Yayınları.Düstur, 3. tertip, 7, s. 318.EBERHARD, W. (1996). Çin’in Şimal Komşuları. Ankara: TTK Yayınları.ERCAN, Emine Halil. (2006). Balkanlarda Gökyüzü ile İlgili İnanışlar ve Halk Takvimi. Millî Folklor, S. 69, s.77-78.ERCİLASIN, Ahmet Bican-Ziyat AKKOYUNLU. (2014). Kâşgarlı Mahmud Dîvânu Lugati’t-Türk, Ankara: TDK Yayınları.ESİN, Emel. (2001). Türk Kozmolojisine Giriş. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.Firdevsî-i Tavîl. (15. yüzyıl). Tâli-i Mevlûd-i Kebîr, Millî Kütüphane, Adnan Ötüken İl Kütüphanesi Arşivi, No: 06 Hk 3204.ILGIN, Ali. (2017). .Tofa (Karagas) Türkçesinde Zaman Adları Üzerine. Dil Araştırmaları Dergisi, Güz 2017/21, s. 179-187.KAFESOĞLU, İbrahim. (1997). Türk Milli Kültürü, İstanbul: Ötüken Yayınları.KALAYCI, Ünal (2013), “Tarih Boyunca Türklerin Kullandıkları Ay Adları ve Türk Dünyası Ortak Ay Adları Önerisi”, Türkler, Yeni Türkiye Yayınları, s. 598-604.KAZIMOV, İsmayıl. (2010). Müasir Türk Dillerinin Müqayiseli Leksikası, Bakü.KURTOĞLU, Fevzi. (1936). Tarih Yılları, İstanbul: Sebat Basımevi.KÜLCÜ, Recep. (2015). .Türklerin Kültür Mirası olarak 12 Hayvanlı Türk Takvimi. Akademia Disiplinlerarası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 1 (1), s.1-5.MONGUŞ, M. V. (2001). İstoriya Buddizma v Tuve. Novosibirsk.TEMELKURAN, Tevfik. (2000). .Türklerin Kullandıkları Takvimler ve Batı (Miladî) Takvimin Kabulü. Belgelerle Türk Tarihi Dergisi Dün / Bugün /Yarın, Mayıs, S. 40. s. 45-53. ………………………… (2002). .Türklerin Kullandıkları Takvim Çeşitleri. Türkler, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları, s. 436-440.TOPKAN, Refik. (1962). Topkan’ın Sürekli Takvim’i. Ankara: Ankara Neşriyat.TURAN, Osman. (1941). Oniki Hayvanlı Türk Takvimi. İstanbul: Ötüken Yayınları.TÜRKMEN, Fikret. (2012). “.Türk Kültüründe Tarihî Gelişim İçinde Hayvan ve Bitkilerin “Ölçü Birimi” Olarak Kullanılması Hakkında”. Millî Folklor, Sayı 95, s. 95-102.
Yıl 2018,
Cilt: 2 Sayı: 1, 382 - 413, 20.06.2018
Öz
Kaynakça
- AKGÜR, A. Necati. (1995). Celâlî Takvimi. İslâm Ansiklopedisi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, C. 7., s. 257-258. AYGÜN, Abdurrahman. (1938). Takvimi Daimî. Haritacılık Dergisi, Ankara: Harita Genel Komutanlığı Yayını, Ocak, S.18, s. 71-79.BALTACI, Cahid. (2010). İslam Medeniyeti Tarihi. İstanbul: MÜ İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.BAŞAR, Fahameddin. (2006). Geçmişten Günümüze Türklerin Takvimleri. Popüler Tarih, Şubat, S. 66, s. 34-36.Başbakanlık Osmanlı Arşivi, Babıali Evrak Odası, İdare no. 125/12.Başbakanlık Osmanlı Arşivi, Dosya Tasnifi, Karton no. 65/4.BİRAY, Nergis. (2009). “2 Hayvanlı Türk Takvimi -Zamana ve İnsana Hükmetmek-. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, Prof. Dr. Hüseyin Ayan Özel Sayısı, S. 39, s. 668-675.CEZAYİRLİOĞLU, Haldun. (2007). Osmanlı İmparatorluğu Dönemi -1452-1923 Yılları Arası- Hazırlanmış Cep Takvimleri Üzerine Bir Araştırma, (18 Nisan 2018). Erişim adresi: (http://www.halduncezayirlioglu.com/2016/02/osmanli-imparatorlugu-donemi-cep-takvimleriCHAVANNES, Édouard. (1906). Le Cycle Turc des Douze Animaux (On İki Hayvanlı Türk Takvimi). E. J. Brill.ÇAĞATAY, Neşet. (1953). Eski Çağlardan Bu Yana Zaman Ölçümü ve Takvim. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, C. 22, s. 105-138.ÇAĞATAY, Saadet-Semih TEZCAN. (1975-1976). Köktürk Tarihinin Çok Önemli Bir Belgesi: Sogutça Bugut Yazıtı. TDA Belleten, s. 245-252.DAĞLI, Yücel-Cumhure ÜÇER. (1997). Tarih Çevirme Kılavuzu, C. I, Ankara: TTK Yayınları.Düstur, 3. tertip, 7, s. 318.EBERHARD, W. (1996). Çin’in Şimal Komşuları. Ankara: TTK Yayınları.ERCAN, Emine Halil. (2006). Balkanlarda Gökyüzü ile İlgili İnanışlar ve Halk Takvimi. Millî Folklor, S. 69, s.77-78.ERCİLASIN, Ahmet Bican-Ziyat AKKOYUNLU. (2014). Kâşgarlı Mahmud Dîvânu Lugati’t-Türk, Ankara: TDK Yayınları.ESİN, Emel. (2001). Türk Kozmolojisine Giriş. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.Firdevsî-i Tavîl. (15. yüzyıl). Tâli-i Mevlûd-i Kebîr, Millî Kütüphane, Adnan Ötüken İl Kütüphanesi Arşivi, No: 06 Hk 3204.ILGIN, Ali. (2017). .Tofa (Karagas) Türkçesinde Zaman Adları Üzerine. Dil Araştırmaları Dergisi, Güz 2017/21, s. 179-187.KAFESOĞLU, İbrahim. (1997). Türk Milli Kültürü, İstanbul: Ötüken Yayınları.KALAYCI, Ünal (2013), “Tarih Boyunca Türklerin Kullandıkları Ay Adları ve Türk Dünyası Ortak Ay Adları Önerisi”, Türkler, Yeni Türkiye Yayınları, s. 598-604.KAZIMOV, İsmayıl. (2010). Müasir Türk Dillerinin Müqayiseli Leksikası, Bakü.KURTOĞLU, Fevzi. (1936). Tarih Yılları, İstanbul: Sebat Basımevi.KÜLCÜ, Recep. (2015). .Türklerin Kültür Mirası olarak 12 Hayvanlı Türk Takvimi. Akademia Disiplinlerarası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 1 (1), s.1-5.MONGUŞ, M. V. (2001). İstoriya Buddizma v Tuve. Novosibirsk.TEMELKURAN, Tevfik. (2000). .Türklerin Kullandıkları Takvimler ve Batı (Miladî) Takvimin Kabulü. Belgelerle Türk Tarihi Dergisi Dün / Bugün /Yarın, Mayıs, S. 40. s. 45-53. ………………………… (2002). .Türklerin Kullandıkları Takvim Çeşitleri. Türkler, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları, s. 436-440.TOPKAN, Refik. (1962). Topkan’ın Sürekli Takvim’i. Ankara: Ankara Neşriyat.TURAN, Osman. (1941). Oniki Hayvanlı Türk Takvimi. İstanbul: Ötüken Yayınları.TÜRKMEN, Fikret. (2012). “.Türk Kültüründe Tarihî Gelişim İçinde Hayvan ve Bitkilerin “Ölçü Birimi” Olarak Kullanılması Hakkında”. Millî Folklor, Sayı 95, s. 95-102.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Dilbilim |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 20 Haziran 2018 |
| Gönderilme Tarihi | 22 Mayıs 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 1 |
Cited By
Anadolu Taş Tezyinatında ‘‘On İki Hayvanlı Türk Takvimi’’ İle İlişkili Hayvan Tasvirleri: İkonografik Anlamları Üzerine Bir Değerlendirme
ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi (ODÜSOBİAD)
https://doi.org/10.48146/odusobiad.1200161
EDİRNE, The GRAND FIRE and ITS HISTORIOGRAPHICAL CONFUSSION
Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
https://doi.org/10.26468/trakyasobed.791504
LİSANS
TÜRKLAD'ın içeriği Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. E-ISSN: 2587-1293
Fırat Üniversitesi İnsani ve Sosyal Bilimler Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü – Çağdaş Türk Lehçeleri ve Edebiyatları Bölümü, Rektörlük Yerleşkesi ELAZIĞ-TÜRKİYE / Telefon: +90 424 237 00 00 – 3525 / 3637; Belgeç: +90 424 233 00 62; elmek: uluturklad@gmail.com