@article{article_1218720, title={COVİD-19 pandemisinin mide kanser cerrahisi üzerine olumsuz etkisi: gerçek yaşam verileri}, journal={Turkish Journal of Clinics and Laboratory}, volume={14}, pages={444–450}, year={2023}, DOI={10.18663/tjcl.1218720}, author={Çınkıl, Nurhak Cihangir and Yıldırım, Fatma and Başpınar, Abdurrahman and Kaya, İsmail Oskay and Chouseın, Bourak}, keywords={COVID-19 pandemic, gastric cancer, neoadjuvant treatment}, abstract={Amaç: Coronavirüs hastalığı 2019 (COVID-19) salgınında öncelikli amaç, virüsün yayılmasını kontrol altına almak için sosyal izolasyon olmuştur. Bu dönemde hastanelerdeki çalışma koşullarının değişmesi ve elektif ameliyatların ertelenmesi nedeniyle kanser hastalarının ameliyatlarına ara verilmiş olabilir. Bu çalışmada pandeminin mide kanseri nedeniyle ameliyat edilen hastaların klinik ve cerrahi özelliklerine etkisi araştırıldı. Gereç ve Yöntemler: Hastanemiz genel cerrahi kliniğinde 1 Haziran 2019-15 Ocak 2021 tarihleri arasında mide kanseri nedeniyle ameliyat edilen ve ameliyat sonrası dönemde yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) takip edilen hastalar çalışmaya dahil edildi. Mide kanseri nedeniyle, pandeminin ilk 9 ayında ameliyat olan hastalar (AP), eğilim skoru eşleşme analizi yapılarak pandemiden önceki 9 ayda ameliyat edilen hastalarla (BP) karşılaştırıldı. Klinik özellikler, tanı yöntemleri, cerrahi özellikler, neoadjuvan tedavi alıp almadıkları, operasyon anındaki patolojik evreleri, tümör lenf nodu metastazı (TNM) evresi, semptom başlangıcından tanıya kadar geçen süre, tanıdan operasyona kadar geçen süre, operasyon sonrası komplikasyonlar, hastanede kalış süresi ve maliyetler karşılaştırıldı. Bulgular: Yaş ortalaması 65,1±10,7 yıl ve Amerikan Anestezistler Derneği (ASA) skoru ortalaması 2,5±0,5 olan 21 (%38,2) kadın ve 34 (%61,8) erkek olmak üzere toplam 55 hasta çalışmaya dahil edildi. Bunlardan 28’i (%50,9) pandemi öncesi, 27’si (%49,1) pandemi içerisinde ile ameliyat edildi. Başvuru semptomları olarak karın ağrısı (%89,3 vs %44,4; p=0,005) ve bulantı-kusma (%57,1 vs. %18,5; p=0,010) BP grubunda daha sık görüldü. Semptom başlangıcından kanser tanısına kadar geçen süre AP grubunda daha uzundu (87,5±78,2 vs 175,9±71,2 gün; p <0,005). AP grubunda neoadjuvan tedavi alan hasta sayısı daha fazlaydı (%44,4 vs %10,7; p= 0,015); ancak neoadjuvan tedaviden operasyona kadar geçen süre benzerdi (57,3±34,8 vs 62,8±55,5 gün; p=0,441). Patolojik TNM evreleri dikkate alındığında evre 3B hasta sayısı AP grubunda daha fazlaydı (%33,3 vs %7,1; p=0,04). Çalışma grubunun tamamının hastanede kalış süresi ortalama 11,4±4,7 gündü; Yoğun bakımda kalış süresi 4,7±2,0 gün; ortalama toplam maliyet 11.244,0 TL(Türk Lirası) [9.443-15.202 TL]; gruplar arasında fark yoktu (p>0,05). Sonuç: Kohortumuzda COVİD-19 salgını tanı yöntemleri, ameliyat türleri, cerrahi komplikasyonlar, hastanede kalış süresi ve mide kanseri ameliyatı maliyeti gibi faktörlerde herhangi bir farklılık yaratmadı. Pandemi sırasında daha fazla hasta neoadjuvan tedaviye yönlendirildi. Pandemi, semptomların başlangıcından tanıya kadar geçen süreyi uzattığı için hastalığın ilerlemesine yol açmış olabilir.}, number={3}, publisher={DNT Ortadoğu Yayıncılık A.Ş.}, organization={YOK}