@article{article_1397257, title={Bir Cerrahi Kliniğin, Klinik Eğitim ve Sağlık Bakım Deneyimlerini Metaforlar Üzerinden Anlamak}, journal={Türkiye Biyoetik Dergisi}, volume={10}, pages={124–136}, year={2023}, author={Saraçoğlu, Merve and Yıldız İnanıcı, Sinem and Gülpınar, Mehmet Ali}, keywords={Nitel araştırma, etnografi, anlatısallık, bağlamsal tema analizi, profesyonellik}, abstract={Giriş: Klinik deneyimler kendi kurumsal, yerel ve toplumsal bağlamları içinde yaşanır ve anlam kazanırlar.
Öğrenenler ve sağlık çalışanları bu deneyimlere ilişkin anlatılar üzerinden kendi profesyonel kimliklerini inşa ederler.
Anlatılar, metafor kullanımıyla daha zengin, derin ve çok katmanlı bir nitelik kazanırlar. Bu nedenle sağlık
alanında anlatısallık, son dönemde, farklı bir sağlık bakım, eğitim ve etik yaklaşım olarak önem kazanmıştır.
Amaç: Bir cerrahi ekibin, anlatılarında kullandıkları metaforlar üzerinden yaşadıkları klinik eğitim ve sağlık
bakım süreçlerini bağlamlarıyla birlikte derinlemesine anlamaktır. Yöntem: Etnografik yöntemle tasarlanan
anlatı desenli nitel bir araştırmadır. Çalışma Doğu Anadolu Bölgesi’nde bir üniversite hastanesinin cerrahi kliniğinde
yapılmıştır. Katılımcı grubunu klinikte çalışan öğretim üyeleri, asistanlar, hemşireler ve intörnler oluşturmuştur.
Cerrahi kliniğindeki deneyimlere altı ay boyunca katılımcı gözlemci olarak eşlik edilmiş ve nitel veriler katılımlı
gözlem notları ve derinlemesine görüşmelerden elde edilmiştir. Veriler, üç araştırıcı tarafından “Çoklu/katmanlı
bağlamsal okuma ve analiz çerçevesi” kullanılarak analiz edilmiştir. Bu çalışmada, üç katmanlı okumadan birine,
metaforlar üzerinden gerçekleştirilen okuma/analiz bulgularına yer verilmiştir. Bulgular: Analizler sonucunda
“cerrahi alan, habitus ve söylem”, “klinik ortam, iklim ve kültür” ve “yerel, toplumsal ve ulusal ortam, iklim ve
kültür” olmak üzere üç bağlam ortaya çıkmıştır. İlk bağlamlar altında, “Hekimlik/cerrahlık algısı ve baskın,
davranış, söylem” ve “Klinikte yaşam ve cerrah olmayı öğrenme”; ikinci bağlamda “Klinik işleyiş, iş yapma tarzı ve
sonuçları”, “Klinik eğitim ortamı” ve “Kliniğin duygusal, sosyal ortamı ve ilişkiler”; üçüncü bağlamda ise “Cerrahi
kliniğe ilişkin algılar” ve “Hasta, hasta yakını: algılar, yerel, toplumsal davranışlar” olmak üzere toplam yedi tema
belirlenmiştir. Bu temalara ilişkin anlatılarda “aile”, “baba şefkati”, “köy ağası”, “askeri hiyerarşi”, “çizgiyi
aşmama”, “araba tamir etme”, “baş döndürücü yoğunluk”, “hayatını bırakma/götürme”, “robotlaşma”, okyanusta
yüzmeyi öğrenme/boğulma” gibi çok sayıda metaforun yaşanan deneyimlere zenginlik ve derinlik kattığı görülmüştür.
Sonuç: Sağlık bakım ve eğitim süreçlerinde genel olarak anlatıları, daha özelde metaforik anlatıları odağa almak,
bu süreçleri duygusal, değersel ve anlamsal boyutlarıyla derinlikli olarak anlamak açısından önemlidir. Bu çerçevede
anlatısallık, sağlık bakımı, eğitimi ve etik alanlarına farklı bir yaklaşım ve perspektif sunabilecektir.}, number={4}, publisher={Türkiye Biyoetik Derneği}