@article{article_1457707, title={Osmanlı-Türk Romanında Modernleşmenin Karakterler Üzerindeki Yansımaları}, journal={Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi}, pages={295–317}, year={2024}, DOI={10.51531/korkutataturkiyat.1457707}, author={Dündar Şahin, Hülya}, keywords={Batılılaşma, modernleşme, Osmanlı-Türk romanı, karakter.}, abstract={Bu çalışmada, Osmanlı Devleti’nde Tanzimat’la birlikte başlayan Batılılaşmanın, Osmanlı-Türk romanına nasıl yansıdığı, Batılılaşma olgusunun ve Doğu-Batı sorunsalının romanlarda ne şekilde ele alındığı, seçilen dokuz roman üzerinden değerlendiriliyor. Bu değerlendirme için, öncelikle, “modern”in ne olduğu ve modernleşmenin farklı yorumları üzerinde duruluyor. Ardından seçilen romanlar, Batılılaşmanın bir yansıması olarak karakterler üzerinden inceleniyor. Ele alınan romanlar başlıca üç dönemi temsil ediyor: Tanzimat Dönemi, Servet-i Fünûn Dönemi ve Cumhuriyet Dönemi. Batılılaşmanın, Tanzimat Dönemi’nde nasıl kavrandığı, Ahmet Mithat Efendi’nin Felâtun Bey ve Rakım Efendi (1876), Recaizade Mahmut Ekrem’in Araba Sevdası (1876) ve Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın Şık (1889) adlı yapıtlarında irdeleniyor. Servet-i Fünûn Dönemi’nde, Batılılaşma anlayışında meydana gelen değişim ise Halit Ziya Uşaklıgil’in Aşk-ı Memnu (1900) ve Mehmet Rauf’un Eylül (1900) adlı romanları aracılığıyla ortaya çıkartılıyor. Cumhuriyet Dönemi’nden ise Yakup Kadri Karaosmanoğlu’nun Yaban (1932), Reşat Nuri Güntekin’in Yeşil Gece (1928), Peyami Safa’nın Fatih-Harbiye (1931) ve Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Huzur (1949) adlı romanları ele alınarak Batılılaşmanın, bu romanlarda nasıl ve ne şekilde işlendiği gösteriliyor. Böylece Batılılaşmanın, Osmanlı Devleti’nden başlayıp Cumhuriyet Dönemi’ne kadar olan süreçte kazandığı yeni boyutlar açığa çıkıyor.}, number={15}, publisher={Yunus KAPLAN}