@article{article_1588024, title={Metropol Çeperinde Organik Tarım ve Devamlılığını Etkileyen Faktörler: Bursa Örneği}, journal={Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi}, volume={22}, pages={557–573}, year={2025}, DOI={10.33462/jotaf.1588024}, author={Seçkin, Ebru and Kozaman Aygün, Senem}, keywords={Organik tarım, Bursa, Türkiye, Yerel gıda sistemi}, abstract={Son yıllarda kent nüfusunun artması, tarım alanlarının yapılaşmaya açılması, kırsal alanlarda yaşayanların kente göç etmesi gıda güvenliğiyle ilgili endişeleri beraberinde getirmiştir. Bu noktada tarım topraklarının sürdürülebilirliği ve yerel gıda sistemleri kentsel politikaların gündeminde yer almaya başlamıştır. Özellikle üretimin kısıtlı olduğu büyük şehirlerde, sağlıklı gıdaya erişim başat konulardan biri haline gelmiş, yerel yönetimler bu konularda çözüm arayışlarına girmiştir. Bu bağlamda, makalede büyük şehirlerin çeperinde organik tarım faaliyetlerinin gelişimi, kentsel nüfusun yoğun olduğu Bursa Metropolü üzerinden ele alınmıştır. Çalışma kapsamında Bursa’da organik üretimin mekânsal özellikleri tespit edilmiş, üreticilerle anket çalışması yapılarak organik tarımın devamlılığını etkileyen üretici ve üretime dair mikro ölçekli yapısal faktörler karar ağacı modeliyle belirlenmiştir. Sonuç olarak, Bursa’da organik üretimin dağınık, küçük ölçekli olduğu ve Uludağ yakın çevresinde bulunan kırsal yerleşmelerde yoğunlaştığı görülmektedir. İlde organik üretime devam etme eğilimini en çok etkileyen faktörün yaş olduğu tespit edilmiştir. Organik üretim yapısına bakıldığında, geleneksel tarım geçmişine sahip deneyimli köylü çiftçilerin alıcı firmanın talebiyle faaliyeti gerçekleştirdiği izlenmektedir. Bu ilişki modeli küçük üreticilerin organik tarımı sürdürmelerinde olumlu gibi görünmekle beraber, gelirlerinde ve becerilerinde büyük bir değişiklik yaratmamaktadır. Diğer taraftan alıcı bağımlı bir ilişki ortaya çıkmakta, çiftçi tek başına kaldığında organik tarımın gereklerini yerine getirememektedir. Sonuçta bu üreticiler organik üretimden konvansiyonel üretime geri dönebilmektedir. Bursa’da tarladan tüketiciye kadar olan sürecin kontrolünü elinde bulunduran az sayıda organik üretici bulunmaktadır. Bunların sektördeki dayanıklılığı ve organik tarıma devam etme eğilimleri sözleşmeli üreticilere göre daha yüksektir. Dolayısıyla küçük ölçekli işletmelerin yoğunlaştığı bölgede kısıtlı sosyal ve finansal kaynakların yarattığı kırılganlığı gidermek ve organik tarımı genç üreticilerin dahil olduğu toplumsal bir pratik haline dönüştürmek için beşeri ve sosyal sermayenin güçlendirilmesi gerektiği, tarımsal desteklerin değerli olduğu anlaşılmaktadır.}, number={2}, publisher={Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi}, organization={TÜBİTAK}