@article{article_1624962, title={TASAVVUFUN ŞİİRSEL DİLİ: ALİ EMÎRÎ DİVANI ÜZERİNE BİR İNCELEME}, journal={Cihanşümul Akademi Sosyal Bilimler Dergisi}, volume={6}, pages={132–144}, year={2025}, DOI={10.62356/cihansumul.1624962}, author={Cereyan, Sinan}, keywords={Ali Emîrî Efendi, Divan, Tasavvuf ve Şiir.}, abstract={Osmanlı Devleti’nin son dönemlerinde (1857-1924) yetişmiş en önemli şahsiyetlerden biri olan Ali Emîrî Efendi Diyarbakır’da (1857) tarihinde kültürlü bir ailenin son çocuğu olarak dünyaya gelmiştir. Ali Emîrî Efendi şair olmasının yanında iyi bir edebiyat tarihçisi, kütüphaneci ve gazeteci vasıflarıyla tanınmaktadır. Şiirlerinde dedesi Mehmet Emîrî gibi kendisi de “Emîrî” mahlasını kullanmıştır. Daha çocuk denilebilecek yaşlarda şiirle meşgul olan Ali Emîrî Efendi bir divan sahibidir. Divân’ı incelendiğinde şairin anne ve baba tarafından oldukça kültürlü ve edebiyatla yakından ilgilenen bir aileden geldiği anlaşılmaktadır. Diyarbakırlı Divân sahibi şairler söz konusu olduğunda ilk akla gelen isimlerden biri Ali Emîrî Efendi’dir. İrfan yolculuğuna Diyarbakır’dan başlayan şair bu yolculuk sürecinde çeşitli müderrislerden dersler alarak Arapça ve Farsça öğrendi. Klasik Türk şiiri geleneğine bağlı kalan Ali Emîrî Efendi, Divânı’nda tasavvufî terimleri oldukça yaygın kullanmıştır. Divânı incelendiğinde kendisinin tasavvuf kültürüne âşinâ olduğu ve tasavvuf geleneğine uzak biri olmadığı anlaşılmaktadır. Daha sonra yazmış olduğu yazılarında da tasavvuf ehli olan şahsiyetlerden hürmet ve saygıyla bahsetmektedir. Bu çalışmada Ali Emîrî Efendi’nin şiirlerinde yer vermiş olduğu tasavvufî terimler ve sanatkârın bu bağlamda şiirlerine yansıyan tasavvufî özellikler incelenecektir.}, number={10}, publisher={Güneydoğu Araştırmaları Derneği}