TY  - JOUR
T1  - UN ROMAN AUX FRONTIÈRES DE LA REALITE ET DE LA FICTION : CHANSON DOUCE DE LEILA SLIMANI
TT  - GERÇEKLIK VE KURGU SINIRLARINDA BİR ROMAN : LEÏLA SLIMANI’NİN HOŞ NAĞME’Sİ
AU  - Dinar, Gökhan
AU  - Turğut, Haluk
PY  - 2025
DA  - October
Y2  - 2025
DO  - 10.20304/humanitas.1677393
JF  - HUMANITAS - Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi
JO  - Humanitas
PB  - Tekirdağ Namık Kemal Üniversitesi
WT  - DergiPark
SN  - 2147-088X
SP  - 351
EP  - 369
VL  - 13
IS  - 26
LA  - fr
AB  - Le roman Chanson Douce, 2016, de Leïla Slimani s’impose comme une œuvre majeure de la littérature française contemporaine, intégrant les caractéristiques du récit métafictionnel et autofictionnel. S’inspirant d’un fait divers tragique new-yorkais transposé dans l’espace parisien, l’œuvre illustre parfaitement les modalités de l’exofiction, ce courant littéraire qui réinterprète les biographies de personnages réels sur un plan fictionnel. La structure narrative postmoderne se déploie à travers la technique in medias res, créant des anachronies narratives complexes conceptualisées par Genette. Cette construction temporelle diachronique, marquée par les analepses et prolepses, reflète la nature fragmentée de la société urbaine contemporaine. L’afocalisation du narrateur, position omnisciente et omniprésente, permet une analyse approfondie des dynamiques sociales et individuelles complexes. L’organisation spatiale du récit fonctionne comme une représentation concrète de la stratification sociale, rendant visibles les conflits de classe à travers la relation centre-périphérie entre l’appartement parisien des Massé et le studio périphérique de Louise. Cette structuration spatiale révèle les tensions socioéconomiques de la société française moderne. Le roman transcende le simple récit policier pour proposer une critique sociale approfondie, interrogeant les thèmes de l’identité, de l’aliénation, des différences de classe et des rapports de domination qui structurent la société française contemporaine.
KW  - Chanson Douce
KW  - Autofiction
KW  - Critique Sociale
KW  - Dynamiques Sociales
KW  - Narration Postmoderne
N2  - Leïla Slimani’nin Hoş Nağme adlı romanı, çağdaş Fransız yazınının üstkurmaca ve elkurmaca anlatı özelliklerini bünyesinde barındıran başlıca bir yapıt olarak öne çıkmaktadır. New York’ta gerçekleşen trajik bir olaydan esinlenerek Paris uzamına aktarılan yapıt, gerçek kişilerin yaşamöykülerini kurmaca düzlemde yeniden yorumlayan elkurmaca akımının mükemmel bir örneğini oluşturmaktadır. Yeniötesi anlatı yapısı, in medias res tekniğiyle başlayarak Genette’in kavramsallaştırdığı karmaşık süremsel sapımları yaratmaktadır. Geri sapım ve ileri sapımlarla işlenen bu artsüremsel yapı, çağdaş kent yaşamının parçalanmış doğasını yansıtmaktadır. Anlatıcının odaksız konumu, her şeyi bilen ve her yerde bulunan bakış açısıyla karmaşık toplumsal ve bireysel hareketliliklerin derinlemesine çözümlenmesini sağlamaktadır. Anlatının uzamsal kurgusu, Massé ailesinin Paris’te bulunan dairesi ile Louise’in kentin çeperlerinde yer alan stüdyo dairesi arasındaki merkez-çevre ilişkisi üzerinden toplumsal tabakalaşmanın somut temsili işlevini görmektedir. Bu uzamsal yapılanma, çağdaş Fransız toplumunun sosyoekonomik gerilimlerini görünür kılmaktadır. Anlatı, basit bir polisiye öykünün ötesine geçerek toplumsal eleştiri sunan, kimlik, yabancılaşma, sınıf farklılıkları ve çağdaş Fransız toplumunu yapılandıran egemenlik ilişkilerini sorgulayan derin bir çözümleme önermektedir.
CR  - Atalay, İ. (2023). Edebiyat sosyolojisi ve sosyoeleştiri. Günce Yayınları.
CR  - Bachelard, G. (2021). Mekânın poetikası (Çev. A. Tümertekin). İthaki Yayınları. (Orijinal çalışma 1957 yılında yayımlandı.).
CR  - Chalonge, M. (2016, August 10). De la fiction à la biographie, l'exofiction, un genre qui brouille les pistes. Actualitté. https://actualitte.com/article/32064/numerique/de-la-fiction-a-la-biographie-l-exofiction-un-genre-qui-brouille-les-pistes
CR  - Cooper, J. (2022). Hiding in plain sight: Intersectional violence and postfeminism in Chanson Douce (2016) by Leïla Slimani. Nottingham French Studies, 61(3), 256-274.
CR  - Dinar, G., Tilbe, A., & Güzel, E. (2023). Mohamed Mbougar Sarr'ın La Plus Secrètes Mémoire Des Hommes adlı yeniötesi elkurmaca romanı. Söylem Filoloji Dergisi, 8(3), 911-927.
CR  - Genette, G. (1972). Figures III. Éditions du Seuil.
CR  - Genette, G. (2020). Anlatının söylemi (Çev. Y. Alp). Ayrıntı Yayınları. (Orijinal çalışma 1972 yılında yayımlandı.).
CR  - Kahramanoğlu, F. (2022). Özyaşamöyküsünden özkurmacaya. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Uluslararası Filoloji ve Çeviribilim Dergisi, 4(1), 18-36.
CR  - Kıran, A., & Kıran, Z. (2003). Yazımsal Okuma Süreçleri (Vol. 2). Seçkin Yayıncılık.
CR  - Mouflard, C. (2024). Race, class, and the imminence of revolt in Leïla Slimani's Chanson douce. Women in French Studies, 32, 30-46. https://doi.org/10.1353/wfs.2024.a944683
CR  - Raimond, M. (2011). Le roman. Armand Colin.
CR  - Slimani, L. (2016). Chanson douce. Gallimard.
CR  - Slimani, L. (2017). Hoş Nağme (Çev. A. Yengin). Kırmızı Kedi. (Orijinal çalışma 2016 yılında yayımlandı.).
CR  - SuperSummary Editorial Team. “The Perfect Nanny Study Guide.” SuperSummary, 27 Janv. 2025, www.supersummary.com/the-perfect-nanny/summary/
CR  - Tilbe, A. (2000). Une etude sociologique dans la peste d'Albert Camus / Albert Camus'un Veba'sında toplumbilimsel bir inceleme [Doctoral dissertation, Atatürk Üniversitesi].
CR  - Tilbe, A., & İşler, E. (2012). Tahsin Yücel’in Kumru ile Kumru’sunda kişi/uzam ilişkisi. Dilbilim, 20, 1-18.
CR  - Tilbe, A. (2021). Ömer Seyfettin’in Primo Türk Çocuğu Adlı Öyküsünde Anlatısal Söylem. M. Durmuş, D. Atay ve A. Yavuz (Ed.), Çağını kurgulayan yazar Ömer Seyfettin içinde (s. 85-102). Paradigma Akademi.
CR  - Tilbe, A., & Topaloğlu, Y. (2024). Mehdi Charef’in beur romanı Le thé au harem d'Archi Ahmed’de göç ve uyum: Çatışma ve kültür(süz)leşme yöntembilimi okuması. Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (34), 577-620.
CR  - Yonca, D. (2021). Speaking in medias res: Modernism versus modernity in Sherwood Anderson's Winesburg, Ohio. Journal of the Ottoman Area, 6(2), 105-115. https://doi.org/10.26809/JOA.6.2.02
UR  - https://doi.org/10.20304/humanitas.1677393
L1  - https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/4778896
ER  -