@article{article_1703407, title={Standardizasyon Çerçevesinde Bağlama}, journal={Uluslararası Halkbilimi Araştırmaları Dergisi}, volume={8}, pages={142–160}, year={2025}, DOI={10.61729/uhad.1703407}, author={Önal, Özay}, keywords={Standardizasyon, Çalgıyapım, Bağlama, Tanbura, Ahşap}, abstract={Bu çalışmanın amacı, standardizasyon fikrinin bağlamaya neler kazandıracağını; buna karşın onu özgün kılan niteliklerde ne gibi kayıplara yol açabileceğini tartışmaktır. Taranan kaynaklarda ağırlıklı olarak standardizasyonun bağlama için önemli bir ihtiyaç olarak görüldüğü izlenimi edinilmiştir. Bağlamanın hangi açılardan ve nasıl standardize edilebileceğinin alt başlıklar halinde tartışılması bu nedenle faydalı olacaktır. “Boy standardizasyonu” bu başlıklar arasında ilk akla gelenlerdendir. Cura, tanbura, divan gibi ana boylarının her biri kendi içlerinde de ilave bir boy çeşitliliği ihtiva eder. Bu boy çeşitliliğinin bağlamayı bir bakıma standardizasyondan uzaklaştırdığı düşünülebilir; ancak bunun bağlama icrasında transpozisyon olanaklarını genişlettiği de bir gerçektir. “Tekne yapım yöntemleri ve form” konusu standardizasyonun en fazla katkıyı sunacağı başlıktır. Oyma yöntemi ile yapılan tekneler iç ölçüleri her zaman orantılı olmayan, rastlantısal, estetik açıdan kusurlu tekneler üretilmesine ve ciddi bir ağaç israfına yol açmaktadır. Buna karşın dilimli tekne yöntemi bilinçli, estetik ve ağaç tasarrufu sağlayan bir yöntemdir. Bağlamada kullanılacak ahşap malzemenin kalitesinin belli standartlarda olması yapı ve ses açısından gereklidir. Ancak, standardizasyon malzeme çeşitliliğini kısıtlamamalıdır. Zira, malzeme çalgıda tını yaratmada önemli bir unsurdur. Bağlamanın belli bir bilgi birikimi ve uzmanlığın ürünü olan gelişmiş bir çalgı olarak algılanmasının yolu karakterini muhafaza ederek uygun standardizasyon süreçlerinden yararlanmasından geçmektedir.}, number={2}, publisher={Süleyman Fidan}