@article{article_1762387, title={ULUSLARARASI MÜDAHALEDE TEREDDÜT VE TUTARSIZLIK: KORUMA SORUMLULUĞUNUN NORMATİF EROZYONU: DARFUR VE GAZZE VAKALARI BAĞLAMINDA KARŞILAŞTIRMALI BİR DEĞERLENDİRME}, journal={Journal of Academic Perspective on Social Studies}, pages={31–54}, year={2025}, DOI={10.35344/japss.1762387}, author={Mangır, Demet Şefika}, keywords={Koruma Sorumluluğu (Responsibility to Protect-R2P), İnsani Müdahale, Darfur, Gazze, Müdahale Etiği}, abstract={1990’lı yıllarda yaşanan Somali, Ruanda, Bosna, Doğu Timor ve Kosova krizlerinde Birleşmiş Milletler (BM)’in etkisizliği, insani müdahale normunun meşruiyetini zedelemiş ve birçok akademisyen bu normun sona erdiğini ileri sürmüştür. Ancak bu krizler, 2005’te geliştirilen Koruma Sorumluluğu (Responsibility to Protect-R2P) ilkesine zemin hazırlamıştır. 2011’de Libya’da R2P ilkesi çerçevesinde gerçekleşen Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü’nün (NATO) müdahalesi ise sivil koruma amacıyla başlasa da rejim değişikliğiyle sonuçlanarak ciddi normatif eleştirilere neden olmuştur. Ardından Rusya’nın Kırım (2014) ve Suriye (2015) müdahaleleri ile Fransa’nın Mali (2013) müdahalesi, R2P’nin araçsallaştırıldığına dair tartışmaları güçlendirmiştir. Buna karşın, Darfur ve Gazze gibi ağır insan hakları ihlallerinin yaşandığı krizlerde uluslararası toplumun sessiz kalması, R2P’nin seçici uygulanışı ve çifte standart sorunlarını yeniden gündeme getirmiştir. Her iki vakada da uluslararası toplumun nasıl, ne zaman ve neden müdahale ettiği (veya etmediği) sorgulanmakta; bu müdahaleci veya pasif tutumların R2P’nin normatif meşruiyeti üzerindeki etkileri analiz edilmektedir. Bu çalışma, Darfur ve Gazze vakalarını karşılaştırmalı olarak inceleyerek, R2P’nin normatif gücünün siyasi, hukuki ve etik açılardan ne ölçüde işlevsel kaldığını değerlendirmeyi amaçlamaktadır.}, number={1}, publisher={Erhan KILINÇ}