@article{article_1802646, title={Hatay’da Meyveciliğin Bugünkü Durumu ve Yeni Eğilimler}, journal={Bahçe}, volume={45}, pages={1192–1196}, year={2016}, author={Durgaç, Coşkun and Polat, Atila Aytekin}, keywords={Hatay, meyvecilik, yeni eğilimler}, abstract={Ülkemizin güzide bölgelerinden birisi olan Hatay’ın toplam tarıma elverişli arazilerin %28,1’i meyvecilik alanlarından oluşmaktadır. Akdeniz iklimine sahip olan Hatay’ın deniz seviyesinden itibaren başlayan meyvecilik alanları, Amanos dağlarının yüksek yaylalarına kadar çok değişik meyve türlerinin yetiştirilmesine olanak sağlamaktadır. Hatay; gerek Arap ülkelerine yakınlığından dolayı yaş meyve-sebze dışsatımı, gerek meyve üretimindeki artış nedeniyle ekonomik önemi her geçen gün artan illerimizden birisidir. Bu önemli özelliklerine rağmen Amik Ovasında son yıllara kadar başta pamuk ve buğday olmak üzere mısır vb. tarla ürünlerinin yetiştiriciliği yapılmaktaydı. MKÜ Ziraat Fakültesinin kurulmasıyla Hatay’ın değişik ilçelerinde yürütülen araştırma projeleri neticesinde bölge için yeni meyve tür ve çeşitlerinin yetiştiriciliğinde önemli artışlar gözlenmiştir. Bahçe bitkileri tarımının diğer tarım alanlarına göre daha fazla gelir sağlaması ve GAP’ın etkisi nedeniyle bölgede bulunan büyük ölçekli işletmeler tarla tarımından uzaklaşıp bahçe bitkileri üretimine yönelmeye başlamışlardır. Bununla birlikte tarım politikaları ve desteklemeler nedeniyle eskiden beri turunçgiller yetiştiriciliği bakımından önemli bölgeler olan özellikle Dörtyol, Erzin ve Samandağ’da üreticiler alternatif tarım arayışlarına başlamışlardır. Bunun neticesinde yörede, kıraç sayılabilecek alanlarda kayısı, nar, zeytin ve badem gibi kurağa dayanıklı meyve türleriyle, su sorunu bulunmayan alanlarda ise yukarıda belirtilen türlerin yanı sıra nektarin, Japon grubu erik ve bir miktar da şeftali gibi türlerle bahçe tesisi yapılmaktadır.}, number={(Özel Sayı 1) 7. Ulusal Bahçe Bitkileri Kongresi}, publisher={Atatürk Bahçe Kültürleri Merkez Araştırma Enstitüsü}