TY  - JOUR
T1  - ŞEYH EBU’L-HASAN-I HARAKĀNÎ’YE GÖRE CİVÂNMERTLERİN TÖRESİ VE CİVÂNMERTLİĞİN USÛLÜ
TT  - Futuwwa, Jevanmardî According to Abul-Hassan Kharaqānî
AU  - Mostagh Mehr, Rahman
AU  - Acer, Abdurrahman
PY  - 2013
DA  - December
JF  - Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
PB  - Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi
WT  - DergiPark
SN  - 2147-2823
SP  - 255
EP  - 266
VL  - 2
IS  - 4
LA  - tr
AB  - Tasavvuf târihinde zuhûr eden mekteplerin her birinin kendini diğerlerin-den ayıran bir veyâ birkaç fârik vasfı vardır. “Civanmertlik” veyâ meşhur adıyla “Fütüvvet” de Horasan tasavvufunu diğer tasavvuf mekteplerinden ayıran vasıf-lardan biridir. Hayâtı hakkında pek fazla kaynak bulunmayan Ebu’l-Hasan-ı Harakānî’nin kendi sohbetlerinden talebeleri tarafından derlendiği bilinen Nûru’l-Ulûm isimli esere ve Harakānî’nin hayâtı hakkında en geniş mâlûmâta yer veren terâcim-i ahvâl kaynaklarından Ferîdüddîn-i Attâr’ın meşhûr eseri Tezkiretü’l-Evliyâ’ya istinâd eden bu makāle, Horasan sûfîlerinin meşhurlarından biri olan Ebu’l-Hasan-ı Harakānî’nin civanmertlik anlayışına, onun hayâtından bir takım örneklerle ışık tutmaya çalışmaktadır. Harakānî’nin civanmertlik anlayışının umûmî çerçevesi çizildiği giriş paragraflarını tâkīben Harakānî’ye göre civanmertlerin husûsiyetleri dört başlık altında incelenmeye çalışılacaktır. Bunlar: “Sehâvet”, “Halka İyilik Yapmak Ve Halkla İyi Geçinmek”, “Şefkat ve Îsâr” ve “Allah Aşkı”
KW  - Ebu’l-Hasan-ı Harakānî
KW  - Fütüvvet
KW  - Civanmertlik
N2  - Every school which appeared in the history of Sufism has its own one or more characteristics that distinguish it from the other“Jevanmardî”, also called “Futuwwa”, is one of the features of the School of Khorasan. This charac-teristic of this school is considered distinguishing feature of the School of Khorasan from other schoolThis article aims to shed light on the concept of jevanmardî in the thought of Abul-Hassan Kharaqānî, one of the famous sufis of Khorasan, by examining certain anecdotes from his life. As for sources, the present study is based on Nur al-Ulum, a collection compiled by disciples of Kharaqānî from his conversations, and also on Farîduddîn Attâr’s well-known work Tazkiratu’l-Ewliyâ, the work that gives maximum amount of space to Kharaqānî among the hagiographic bookThe introduction draws a general framework for understanding Kharaqānî’s concept of jevanmardî, then the author proceeds to an analysis of the characteristics of jevanmards in the thought of Kharaqānî under four headlines: “Generosity”, “Doing Favour and Get On With People”, “Compassion and Altruism” and “Divine Love”.
CR  - Hâce Abdullah-ı Ensârî, Tabakātü’s-Sûfiyye, tsh. Abdülhay Habîbî Kandahârî, ihtimâm: Hüseyin Âhî, İntişârât-ı Furûgī, 1362. Hâfız, Dîvân, ihtimâm: Muhammed Kazvînî ve Dr. Kāsım Ganî, Kitâb-furûşî-yi Zuvvâr, 5. Baskı, 1367. Mevlânâ Celâleddîn Muhammed meşhûr be Mevlevî, Külliyât-i Şems yâ Dîvân-ı Kebîr, tsh. Bedîuzzamân Firûzanfer, İntişârât-ı Emîr-i Kebîr, 3. Baskı, 1363. ---------, Mesnevî-yi Maʽnevî, tsh. Nicholson, ihtimâm: Nasrullah Porcevâdî, İntişârât-ı Emîr-i Kebîr, 1363. Müctebâ Minovî, Ahvâl ve Akvâl-i Şeyh Ebu’l-Hasan-ı Harakānî (Ak-vâl-i Ehl-i Tasavvuf Derbâre-i O) Be Zamîme-i Müntehab-ı Nûru’l-Ulûm, Kitâbhâne-i Tahûrî, 4. Baskı, 1368 (Nûru’l-ulûm da bu eserden kaynak gösterilmiştir.) Nûreddîn Abdurrahman-ı Câmî, Nefehâtü’l-Üns min Hadârâti’l-Kuds, tsh. Dr. Muhammed Âbidî, İntişârât-ı Ittılâât, 1370. Saʽdî, Güllistân, tsh. Gulâm Hüseyin Yûsufî, İntişârât-ı Hârezmî, 1368. Şemsüddîn Muhammed-i Tebrîzî, Makālât-ı Şems-i Tebrîzî, tsh. Mu-hammed Ali Muvahhid, İntişârât-ı Hârezmî, 1369.
UR  - http://dergipark.org.tr/tr/pub/rteuifd/issue//299789
L1  - http://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/285907
ER  -