Bu çalışma, yazarın ailesine ait buluntu nesneler olarak vesikalık fotoğraflar üzerinden köken ve kimlik kavramlarının tartışılmasını ortaya koymaktadır. Bulgaristan göçmeni bir ailenin üçüncü kuşak üyesi olarak göç, köken ve ata yurdu gibi geçmişe ait bir anlatının olmaması, vesikalık fotoğrafların bellek hatırlatıcısı ve köken temsiliyeti olasılığının incelenmesini ve yeniden düşünülmesini gerekli kılmıştır. Bu amaçla vesikalık fotoğrafların ilk anlamları, sonrasında yeniden düzenlenmesi ve kurgulanmasıyla; kimliğin ve kökenin ne olduğu, nasıl temsil edildiği tartışmaya açılmıştır. Vesikalık fotoğraf neyi temsil eder ve üçüncü kuşak göçmenin hafızasında neyi ifade eder? Bu bağlamda Freud’un ‘oedipal’ ve Deleuze-Guattari’nin ‘pürüzsüz yüzeyler’ kavramları vesikalık fotoğrafların kökene ulaşma çabası üzerinden nasıl bir görsel bilgi ve söylem yarattıklarına ilişkin tartışmanın temelini oluşturacaktır.