TY  - JOUR
T1  - KÖTÜLÜK VE UYGUR DESTAN TİPOLOJİSİNDE KÖTÜ TİPLER
AU  - Özcan, Derya
AU  - Varol, Çiçek
PY  - 2018
DA  - June
JF  - Uluslararası Uygur Araştırmaları Dergisi
PB  - Alimcan	İnayet
WT  - DergiPark
SN  - 2458-827X
SP  - 18
EP  - 30
IS  - 11
LA  - tr
AB  - Kötü, korku veren ve olumsuz etkileri olan çeşitlikavramları nitelemek için kullanılan bir sözcüktür. Kötü, sözlü gelenekiçindeki bir anlatmada asıl kahramanın karşısında yer alan kahramanlar için desıklıkla kullanılan sıfattır. Kötüler, asıl kahramanın engellerini aşarkenyoluna çıkan herhangi bir engel olabildiği gibi, anlatının temeliiyilik-kötülük mantığına göre kurulmuş da olabilir. Sözü edilen anlatı eğer birdestan ise destanların şahıs kadrolarında kötüler bazen düşman bazen de zalimbir rakiptir. Her şeyin zıddıyla var olduğu ve aslında bu ikisinin de birbirinitamamladığı evrenselci dikatomi ilkesi gereği iyi kahramanın varlığı kötülerekarşı verdiği mücadele ile kanıtlanmaktadır. Herhangi bir kötü insanın veyavarlığın tip haline gelmesi için bunların sabit karakterli ve kötülükte ısrarcıolması düşünülmektedir. Uygur destanlarında kötü tipler; kötü anne, düşman,rakip, zalim ebeveyn, hain, hileci-kurnaz tipler olmak üzere altı ana başlıkta elealınmış ve düşman tipin daha yoğun işlendiği görülmüştür.
KW  - Uygur
KW  - Destan
KW  - Kötülük
CR  - Bars, Mehmet Emin (2014). “Türk Kahramanlık Destanlarında Kadın Tipleri”. International Journal of Languages’ Education and Teaching Volume/3, s. 121-140.Duman, Mustafa (2017). Türk Halk Anlatmalarında Olumsuz Tipler –Mit, Destan, Halk Hikayesi. Ege Üni. Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir: Yayımlanmamış Doktora Tezi.Düzgün, Ülkü Kara (2014). Türk Destan Kahramanı ve Başkurt Destanlarının Tipolojisi. Konya: Kömen Yay.Ergin, Muharrem (2012). Dede Korkut Kitabı. İstanbul: Boğaziçi Yay.İbrayev, Şakir (1998). Destanın Yapısı. Ankara: AKM Başkanlığı Yay.İnayet, Alimcan (2004). Uygur Halk Destanları I. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.İnayet, Alimcan (2013). Uygur Halk Destanları II. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.İnayet, Alimcan  (2014). Uygur Halk Destan/Hikayeleri Üzerinde İncelemeler. Ankara: Gece Yay.Kaya, Mustafa (2014). Leibniz’in Théodıcée’sinde Kötülük Problemi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir: Yayımlanmamış Doktora Tezi.Mehmet, Abdülhakim (2006). Uygur Halk Destanları (İcra Merkezli ve Karşılaştırmalı Bir Araştırma). Ege Üni. Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir: Yayımlanmamış Doktora Tezi.Örnek, Sedat Veyis (2014). Türk Halkbilimi. Ankara: Bilgesu Yay. Süleyman, Eset  (1994). “Altay Kültür Dairesinde Yalmavuz Tipi”. Miras Dergisi. Akt: Alimcan İnayet(1), s. 377-385.Türkçe Sözlük 1 (A-J). (1998). Türk Dil Kurumu.Türkçe Sözlük 2 (K-Z). (1998). Türk Dil Kurumu.Varol, Çiçek (2017). Uygur Halk Destanlarının Tipolojisi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Uşak: Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.Yıldırım, Gökşen (2015). Kötülük Olgusu ve Tanzimat Devri Türk Romanında Kötülük. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Elazığ: Yayımlanmamış Doktora Tezi.
UR  - https://dergipark.org.tr/tr/pub/uygur/issue//427168
L1  - https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/499624
ER  -