TY  - JOUR
T1  - Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersinde Eğitsel Oyun Yöntemi ile Öğretimin Öğrenci Başarısına ve Derse Tutumuna Etkisi
TT  - The Effect of Instructional Learning Method in Religion Culture and Ethic Education Course on Student Success and Attitude Toward the Course
AU  - Gürer, Banu
AU  - Arslan, Nursel
PY  - 2017
DA  - December
JF  - Değerler Eğitimi Dergisi
JO  - ded
PB  - Ensar Neşriyat
WT  - DergiPark
SN  - 1303-880X
SP  - 87
EP  - 127
VL  - 15
IS  - 34
LA  - tr
AB  - Bu araştırmanın amacı 4. Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersi; “Hz. Muhammed’i Tanıyalım” ünitesinin öğretiminde Eğitsel Oyun yönteminin öğrencibaşarısına ve derse karşı tutuma etkisini belirlemektir. Araştırmanın evreniniTürkiye’de öğrenim gören 4. Sınıf öğrencileri, çalışma evrenini İstanbul’daöğrenim gören 4. Sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. Örneklem ise İstanbul’dabulunan Ümraniye Teletaş İlkokulu 4/A ve 4/I sınıflarından oranlı eleman örnekleme yoluyla seçilmiştir. Araştırmada deneysel model kullanılmıştır. Uygulama 2016–2017 Eğitim öğretim yılı İstanbul/Ümraniye Teletaş İlkokulu 4/A( Deney grubu) ve 4/I (Kontrol grubu) sınıflarında yapılmıştır. Araştırmanındeney grubunda ağırlıklı olarak eğitsel oyun yöntemi, kontrol grubunda ise öğretmen merkezli öğretim yöntemleri kullanılmıştır. Araştırma için öntest-sontest deney ve kontrol gruplu deneysel model uygulanmıştır. Veri toplama aracıolarak çoktan seçmeli başarı testi ve tutum ölçeği kullanılmıştır. Ayrıca öğrenciöz değerlendirme formu ve veli gözlem formu da kullanılmıştır. Başarı testininCronbach’s Alpha güvenirlik katsayısı 0.87 olarak bulunmuştur. Elde edilen veriler SPSS (Versiyon 24) programında , “Independet Samples”, “Paired SampleT Test” analizleri ile değerlendirilmiş ve anlamlılık derecesi p<0,05 olarak kabul edilmiştir.Araştırmadan elde edilen bulgulara göre; öğretmen merkezli öğretim yöntemlerin uygulandığı kontrol grubu ile eğitsel oyun yönteminin uygulandığı deneygrubunun başarı test puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılıkgözlenmemiştir. Ancak deney grubunun başarı puanının kontrol grubundan fazla olduğu görülmüştür. Yine uygulama sonucunda kontrol grubu öğrencilerinintutumlarında istatistiksel olarak anlamlı bir değişme meydana gelmezken, deneygrubu öğrencilerinin tutumlarında olumlu yönde anlamlı farklılık gözlenmiştir.
KW  - Oyun
KW  - Eğitsel oyun
KW  - Din eğitimi
KW  - Din kültürü ve ahlak bilgisi dersi
N2  - This research aimed to identify the effect of the educational game method on4th-grade students’ success and their attitudes in teaching the unit called “Getto know Prophet Muhammad” of the Religion Culture and Ethics course. Thepopulation of the study was the 4th-grade students from Turkey, and target population of the study was the 4th-grade students from Istanbul. Sample group ofthe research was chosen from Istanbul/Ümraniye/Teletaş Primary School at 4/Aand 4/I classes by ranged sample group. In the research; pretest, posttest, experiment, and experimental model with control group were applied. In the researcheducational game method was predominantly used on the experiment group,and on the control group teacher-centered teaching methods were mainly used.As a means of collecting data, an achievement test multiple choice and an attitude scale with were used. In addition a self-evaluation and a parental observation form were used. The Cronbach’s Alfa Scaling Factor of the attitude test wasfound as 0,87. For the statistical analyzes “Independent Samples” and “PairedSample T” Tests were done, and level of significance was consider (p<0.05).
CR  - Adler, A. (2016). Çocuk Eğitimi. (K. Şipal, Çev.) İstanbul: Say Yayınları.
CR  - Aristotales. (2008). Eğitim Üzerine. (J. Burnet, Dü., & A. Aydoğan, Çev.) İstanbul:
Say Yayınları.
CR  - Aydın, M. Z. (2016). Din Öğretiminde Yöntemler. Ankara: Nobel Akademik Yayın.
CR  - Başaran, İ. E. (2005). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Nobel Yayın.
CR  - Bayraktar, M. F., & Yorulmaz, B. (2011). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi
Derslerinde Eğitsel Oyunların Kullanımı. R. Kaymakcan, M. Zengin, & Z.
Arslan (Dü) içinde, Türkiye’de Okullarda Din Öğretimi (s. 705-721). İstanbul:
Dem Yayınları.
CR  - Bilici, A. B. (2015). Gelişim ve Eğitim Odaklı Çocuk Psikolojisi ve Din. İzmir:
Kanyılmaz Matbaası.
CR  - Çamdibi, M. (2011). Şahsiyet Terbiyesi ve Din Eğitimi. İstanbul: Çamlıca Yayınları.
CR  - Çangır, M. (2008). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersinde Eğitsel Oyun
Yönteminin Uygulanma Durmu. İstanbul: Yeditepe Üniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
CR  - Demirel, Ö. (2015). Öğretim İlke ve Yöntemleri Öğretme Sanatı. Ankara: Pegem
Akademi Yayınları.
CR  - Dewey, J. (2008). Okul ve Toplum. (H. Başman, Çev.) Ankara: Pegem Akademi.
CR  - Doğan, R., & Tosun, C. (2003). İlköğretim 4. ve 5. sınıflar için din kültürü ve ahlak
bilgisi öğretimi . Ankara: Pegem Akademi.
CR  - Gazali, M. (1975). İhyau›Ulumid›Din (Cilt 3). (A. Serdaroğlu, Çev.) İstanbul: Bedir
Yayınevi.
CR  - Huizinga, J. (2015). Homo Ludens. (M. A. Kılıçbay, Çev.) İstanbul: Ayrıntı yayınları.
CR  - İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (4,5,6,7 ve 8. sınıf) Öğretim Programı.
(2010). Ankara: MEB.
CR  - Kalender, M. (1999). Din Eğitiminde Oyun. İstanbul: Marmara Üniversitesi,Sosyal
Bilimler Enstitüsü,(Doktora Tezi).
CR  - Karasan, E. (2013). 4 ve 5. Sınıflar Din Kültürü Ve Ahlak Bilgisi Derslerinde
Oynatılabilecek Eğitsel Oyunlar. Rize: Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü,Felsefe ve Din Bilimleri ABD, Din Eğitimi Bilim
Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
CR  - Karasar, N. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemi : Kavramlar, İlkeler, Teknikler. Ankara:
Nobel Akademik Yayıncılık.
CR  - Kuzu, B. S. (2015). Din Öğretiminde Oyun Örnekleri. Ankara: Nobel yayın Dağıtım.
CR  - Küçükahmet, L. (2011). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Nobel yayın.
CR  - Miskeveyh, İ. (2013). Tehzibu’l-Ahlak. (A. Şener, İ. Kayaoğlu, & C. Tunç, Çev.)
İstanbul: Büyüyenay Yayınları.
CR  - Montessori, M. (2016). Çocuğun Keşfi. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
CR  - Özdoğan, B. (2004). Çocuk ve Oyun. Ankara: Anı Yayıncılık.
CR  - Özen, M. (1999). İslam Eğitimcilerinden Bazılarına Göre Çocukta Oyun ve Oyuncak.
İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Felsefe ve
Din Bilimleri ABD, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
CR  - Pehlivan, H. (2005). Oyun ve Öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
CR  - Platon. (2011). Devlet. (S. Eyüboğlu, & M. Cimcöz, Çev.) İstanbul: Türkiye İş
Bankası Kültür Yayınları.
CR  - Poyraz, H. (2003). Okul Öncesi Dönemde Oyun ve Oyuncak. Ankara: Anı Yayıncılık.
CR  - Sel, R. (1974). Eğitsel Oyun. Ankara: Ayyıldız Matbaası.
CR  - Selçuk, M. (1990). Çocuğun Din Eğitiminde Dini Motifler. Ankara: TDV Yayınları.
CR  - Tuğrul, B., & Metin, Ö. (2006). Çocukların Oyun Oynama Hakkı. 3.Uluslararası
Çocuk ve İletişim Kongresi & 3.Uluslararası Çocuk Filmleri Festivali ve
Kongresi, (s. 195-202). İstanbul.
CR  - Tusi, N. (2016). Ahlak-ı Nasiri. (A. Gafarov, & Z. Şükürov, Çev.) İstanbul: Litera
Yayıncılık.
CR  - Yorulmaz, B. (2014). Oynayalım Öğrenelim Din Eğitiminde Kullanılabilecek Eğitsel
Oyunlar. İstanbul: Rağbet Yayınları.
CR  - Zengin, H. K. (2002). Eğitsel Oyunlar ve İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi
Dersinde Kullanımı. Ankara: Ankara Üniversitesi Felsefe ve Din Bilimleri
Din Eğitimi,Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
CR  - Zengin, M. (2011). Din Eğitimi ve Öğretiminde Yapılandırmacı Yaklaşım. İstanbul:
Dem Yayınları.
CR  - Zengin, M., Arslan, N., Uçar, S., & Aydoğdu, S. (2014). Din, Ahlak ve Değerler
Öğretimi için Eğitsel Oyunlar. İstanbul: Dem Yayınları.
UR  - https://dergipark.org.tr/tr/pub/ded/issue//430586
L1  - https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/712314
ER  -