TY  - JOUR
T1  - Muâviye ve Hz. Osman’a MuhalefetiEkseninde Ebû Zerr el-Ğıfârî
TT  - Abu Dharr al-Ghifari on the Axis of His Opposition to Muawiyah and Usman
AU  - Güzel, Ahmet
PY  - 2012
DA  - December
DO  - 10.5281/zenodo.3344370
JF  - Marife Dini Araştırmalar Dergisi
JO  - Marife
PB  - Yediveren Kitap
WT  - DergiPark
SN  - 2630-5550
SP  - 43
EP  - 68
VL  - 12
IS  - 3
LA  - tr
AB  - Seçkin sahâbîlerden birisi olan Ebû Zerr el-Ğıfârî’nin Hz. Osman döneminde Rebeze’ye gönderilmesi, Halife’ye yapılan ciddî tenkitler arasında yer alır. İlk iki Halife ve Hz. Osman’ın ilk altı yıllık dönemlerinde iktidarla en ufak bir sorun yaşamayan Ebû Zerr, Hz. Osman’ın ikinci altı yıllık döneminde önce Şam valisi Muâviye’ye, sonra da Halife’ye muhalefet etmiştir. İstismara açık bir hüviyete sahip olan bu konunun tahlîl edilmesi gereken bir arka plânından söz edilebilir. Ebû Zerr’in tepkisi o dönemde görülen zengin fakir arasındaki ekonomik dengesizliklere karşı olmuştur. Bu bağlamda Ebû Zerr, zenginlerin, nafakalarının dışında kalan mallarını fakirlere dağıtması gerektiğini dillendirmiş, gerekçe olarak da Tevbe sûresi 34. âyeti göstermiştir. Onun sosyal içerikli bu davranışı, toplumdaki zengin kesimi rahatsız etmiş, bu durum Şam valisi Muâviye tarafından Halife’ye bildirilmiştir. Ebû Zerr’in savunduğu fikirler kendisine başkaları tarafından dayatılan fikirler olmayıp, tamamen kendi fikirleridir ve diğer seçkin sahâbîler tarafından da destek görmemiştir. Toplumda meydana gelebilecek sınıf çatışmasını önlemek için Hz. Osman onunla istişare ederek onu Rebeze’ye göndermiştir. Sahâbîlerin Medîne dışına çıkmalarına yönelik Hz. Ömer’in koyduğu yasağı kaldırması ve toplumda bariz bir şekilde görülen ekonomik dağılımdaki dengesizlikler, problemin Hz. Osman’la ilgili kısmını teşkil etmektedir
KW  - Ebû Zerr el-Ğıfârî
KW  - Hz. Osman
KW  - Muâviye
KW  - Muhalefet
KW  - Abdullah b. Sebe’
N2  - The exile of Abu Dharr al-Ghifari, one of the elite sahaba, to Rebeze during the term of Usman, has been the foundation of serious criticism directed at the Caliph. Abu Dharr, who had no problems with the government during the first two caliphs, or during the first six years of Usman, opposed first Muawiyah, the governor of Damascus, and then Usman during the second six years of the Caliph’s term. It can be said that this subject, which has a character open to exploitation, has a background that needs to be analyzed. Abu Dharr’s reaction was against the economical disparity seen in the period between rich and poor. In this context, Abu Dharr stated that the rich should distribute the remainder of their wealth after the subtraction of their sustenance needs, to the poor, and he indicated verse 34 of the Tevbe surah of the Quran as the basis. His behavior of social consciousness disturbed the rich sector of the society, and the Caliph was informed of the situation by Damascus governor Muawiyah. The ideas defended by Abu Dharr were absolutely his own ideas, and not imposed on him by others, and they were not supported by the other elite sahaba. In order to prevent a possible class conflict in the community, Usman consulted with him and sent him to Rebeze. The cancellation of the prohibition placed by Omer preventing the sahaba from leaving Medina, and the clearly apparent disparity in the distribution of wealth in the community constitute the part of the problem related to Usman
UR  - https://doi.org/10.5281/zenodo.3344370
L1  - https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/827181
ER  -