@article{article_478317, title={HÂMİD’İN MAKBER’İNDE İFADEYİ BULMA, ÇELİŞKİ VE OLASILIK SORUNU}, journal={Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi}, volume={17}, pages={43–72}, year={2017}, author={Gündoğdu, Servet}, keywords={Abdülhak Hâmid,Makber,Romantik Şiir,İfade,Çelişki,Olasılık}, abstract={<p style="margin-top: 6px; margin-bottom: 0px; margin-left: 28.4px; text-align: justify; font-stretch: normal; font-size: 8px; line-height: normal; font-family: Times;">Klasik Osmanlı şiirinin ondokuzuncu asırda beliren eleştirel yorumlarının onu dini alegoriye indirgemesi ile aynı asırda Namık Kemal ve çevresinin bu alegoriyi aşmak için onu siyasi dille sekülerize etme projelerindeki benzer sorunları fark eden Abdülhak Hâmid Tarhan, özellikle <i>Makber </i>’iyle, Türk şiirinin dini ve siyasi dilden özerkleşmesini sağlayacak ilk poetik-temelli atılımını, şiirin, alegorik mütekabiliyetleri mümkün kılan rasyonel-göndergesel bütünlük tasarımının açmazlarını işaret eden muhayyile ile olan ilişkisini; ve dil ile şiirin bu araçsallaştırılma sorununu şiirin yaratıcılık boyutunu öne çıkartarak gerçekleştirmiştir. Poetik dilin öteki dil formlarından farkını açığa çıkarma uğraşı, şiirin güçlü duyguların <i>kendiliğinden </i> dışa taşan bir ifade olması yaklaşımıyla değil, bireyin çevresinde olan bitenlerin muhayyilede ve his dünyasında bıraktığı etkisinin dilde ifadesini <i>aranması </i> ile çözülür. Bu uğraşı sayesinde üzeri dini ve siyasi dille örtülen, bireyselleşmeyi mümkün kılan temel varlık soruları yeniden-görünür kılınarak okurların şiirle gelen olasılıklar mekânını deneyimlemesi sağlanır. Nihayetinde Hâmid’de olasılıklar mekânı olarak duyguların ifadesini dilde arayan şiir konsepti, şiirin din ve siyasetten özerkleşmesini sağlayan en kritik işlevdir. </p> <div> <br> </div>}, number={3}, publisher={Yavuz ÜNAL}