@article{article_501193, title={Osmanlı İlim Geleneğinde Buhârîhânlık}, journal={Hadis Tetkikleri Dergisi}, volume={8}, pages={33–67}, year={2010}, author={Altuntaş, Mustafa Celil}, keywords={Buhârî,Osmanlı,Buhârîhânlık,Hadis,Âdâb,Cami}, abstract={<p>İmâm Muhammed b. İsmâ‘îl’in Câmi’u’s-sahîh adlı eseri Kur’ân’dan sonra en sağlam </p> <p>kaynak olarak kabul edilir. Sahîh hadisleri toplamada gösterdiği titizlik onun bu konuma </p> <p>yükselmesini sağlamıştır. İslâm ümmeti de mezkûr kitaba gereken değeri göstermiş ve bu sağlam </p> <p>kaynaktan Peygamberinin uygulamaları ve sözlerini öğrenme imkânı bulmuştur. Bu güvenilirlik </p> <p>özellikle Osmanlı toplumunda Câmi‘u’s-sahîh’in baş tacı edilmesi sonucunu doğurmuştur </p> <p>ki bunun neticesinde Buhârî’ye has ders geleneği oluşmuş, camilerde halka </p> <p>Buhârî-i Şerîf okutan dersiâm efendilere Buhârîhân denilmiştir. Devlet kontrolüyle yaygınlaşan </p> <p>bu uygulama camilerden türbelere, kütüphanelerden devlet kurumlarına kadar yaygınlaşmış </p> <p>zor ve sıkıntılı zamanlarda ve özellikle savaş zamanlarında hatmedilmesi için devlet tarafından </p> <p>emirler yayınlanmıştır. Mali kısmı kurulan vakıflardan karşılanmış ve Buhârîhânlara </p> <p>maaş tahsis edilmiştir. Osmanlı toplum hayatının dinamiklerinden olan cami derslerinin en </p> <p>önemli ayağını temsil eden Buhârî hatim geleneği Osmanlı ilim geleneğinin kendine has uygulamalarından </p> <p>bir tanesidir. </p>}, number={1}, publisher={Süha Danışmanlık Araştırma Yayıncılık}