TY  - JOUR
T1  - Yunus Emre’nin Divan’ında Hadise Yaklaşımı
TT  - Hadith Approach in Yunus Emre's Divan
AU  - Öztoprak, Mustafa
AU  - Dağcı, Sema
PY  - 2019
DA  - September
Y2  - 2019
JF  - Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi
JO  - ESOGUIFD
PB  - Eskişehir Osmangazi Üniversitesi
WT  - DergiPark
SN  - 2147-8171
SP  - 185
EP  - 224
VL  - 6
IS  - 11
LA  - tr
AB  - Türkedebiyatının önemli isimlerinden biri olan Yunus Emre, 13. ve 14. yüzyılAnadolu’sunda yaşamıştır. O, şiirlerinde insan merkezli bir dil kullanmış,insanların birlikte yaşama kültürünü ancak karşılıklı sevgi, saygı ve hoşgörüile oluşturabileceklerine işaret etmiştir. Bu çalışmada ilk olarak YunusEmre’nin hayatı, Hadis-Sünnet’e yaklaşımı ele alınacak ardından Divanadlı eserinde kullandığı rivayetlerin tespit ve tahlili yapılacaktır.Böylelikle muteber bir halk ozanı olan Yunus’un Hadis/Sünnet yaklaşımı tespitedilecektir. Makalede üzerinde durulan diğer bir husus, bir tasavvuf erbabıolan Yunus’un hadise yaklaşımında ehl-i tasavvufun hadis kullanım geleneğineuygun hareket edip etmediğidir. Kaynaklarda, onun hadis eğitimi alıp almadığıhakkında herhangi bir bilgi bulunamamıştır. Ancak eserinde yer verdiği bazırivayetlerde hadis ilmine dair bilgi kırıntıları tespit edilmiştir. Buçalışmada, Divan’da geçen ve mana olarak bir Hadise işaret eden metinlertespit edilmiş, hadis kaynaklarından onların sıhhat durumları belirlenmiş veilgili yerler yorumlanmıştır. Neticede, onun Hadis-Sünnet bilgisini,tekkelerdeki klasik hâl eğitimiyle değil, süreli bir tedrisatla almışolabileceği sonucuna ulaşılmıştır.
KW  - Yunus Emre
KW  - Divan
KW  - hadis
KW  - peygamber anlayışı
KW  - tasavvuf
N2  - Yunus Emre, one of the most notable figures in TheTurkish Literature, lived in Anatolia between 13. and 14. centuries. He put touse a homo-centric language and stressed that culture of living together shouldbe based on mutual love and tolerance. In this study, the life of Yunus Emre,his approach to the Hadith-Sunnah will be discussed first, and then thenarrations and analysis used in the Divan will be analyzed. So it was intendedto determine hadith understanding of Yunus, respected folk poet. One of theother points in this study is that, whether Yunus as a sufis’ hadith obeyedsufis’ hadith understanding in hadith use or not. Even though there is no anyinformation about whether he took hadith in some narrations within his book. Itis determined that some context similar with a hadith as meaning in the Divan,it is decided that their reliability from hadith works and related data wascommented. As a result, it could be inferred that his Hadith-Sunnah knowledgederives from periodic education as formal, not from classical education asinformal in dervish lodges.
CR  - Aclûnî, İsmâil b. Muhammed. Keşfü’l-hafâ. Beyrut: Mektebetü’l-kudsi, 1351/1932.
CR  - Ağıakça, Ahmed. “Kaynaklar Işığında İsra ve Miraç Olayı”. Mardin Artuklu Üniversitesi İlahiyat Bilimleri Fakültesi Dergisi 1/2 (2014),  1-30.
CR  - Ahmet b. Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed. el-Müsned. nşr. Şuayb Arnaûd, Kahire: Müessesetü’l-Kurtuba, 1375/1956.  Buhârî, Muhammed b. İsmâil. el-Câmiu’s-Sahîh. nşr. Mustafa Dîb el-Buğa. Lübnan: Dârü İbn Kesîr, 1407/1987.
CR  - Celâleddîn es-Süyûtî. ed-Dürerü’l-müntes̱ire fi’l-eḥâdîs̱i’l-müştehire. Riyad: Câmi‘atü Melik Suûd, t.s.
CR  - Dârimî, Ebû Muhammed Abdullah b. Abdurrahman. es‐Sünen. Beyrut: Dârü’l‐kütübi’l‐ ‘arabî, 1407/1987.
CR  - Dede, Behçet. Yunus Emre’nin Eserlerinin Tahlili. Doktora Tezi, Uludağ Üniversitesi, 1990.
CR  - Ebû Dâvud, Süleymân b. el-Eş‘âs es-Sicistânî. es-Sünen. nşr. Muhammed Muhyiddîn Abdülhamîd. b.y.: Dârü’l-fikr, t.s.
CR  - Ebû Nuaym el-İsfahânî. Hilyetü’l-evliya ve tabakâtü’l-asfiyâ. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1409/1989.
CR  - Ekmekçi, Gülistan. “Yunus Emre Divanında Ayet ve Hadisler”. The Journal of Academic Social Science Studies, 62/1 (Aralık 2017), 255-262.
CR  - Ertunç, Refika. Yunus Emre’nin Risâletü’n-Nushiyye’sindeki Ahlaki Değerler. Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi, 2016.
CR  - Gölpınarlı, Abdülbâkî. Divân ve Risâletü’n-Nushiyye. İstanbul: Derin Yayınları,  2010.
CR  - Görmüş, Yudum, “Yûnus Emre Dîvânı’nın Kelim Dünyası”, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü 2003.
CR  - İbn Mâce, Ebû Abdillah Muhammed b. Yezid. es‐Sünen. nşr. Muhammed Fuâd Abdülbâki. Kahire: Dârü ihyaiʹt‐türasiʹl‐arabi, 1395/1975.
CR  - Karataş, Mustafa. “Hadis Sayım Metotlarının Hadislerin Sayısına Etkisi”. İLAM Araştırma Dergisi 3/2 (Temmuz-Aralık 1998), 51-71.
CR  - Kavaklıçeşme Kotan, Hüsna. Yunus Emre Divanının Söz Dizimi. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, 2015.
CR  - Köprülü, Mehmet Fuad. Türk Edebiyatında İlk Mutavassıflar. 3. baskı. İstanbul: Alfa Yayınları, 2017.
CR  - Müslim, Ebü’l-Hüseyn el-Kuşeyrî. el-Câmiu’s-Sahîh. nşr. Muhammed Fuâd Abdülbâki. Beyrut: Dârü ihyâi’t-türâsi’l-arabî, t.s.
CR  - Müttakî el-Hindî, Alî b. Hüsâmüddîn. Kenzü’l-ummâl fi süneni’l-akvâli ve’l-ef‘âl. Beyrut: Müessesetü’r-risâle, 1401/1981.
CR  - Sehâvî, Şemseddîn. el-Mekāsıdü’l-hasene. Beyrut: Dârü’l-kitabi’l-arabi, 1405/1985.
CR  - Tirmizî, Ebû İsa Muhammed b. İsa. es-Sünen. nşr. Ahmet Muhammed Şâkir. Beyrut: Dârü ihyâi’t-türâsi’l-arabî, t.s.
CR  - Uysal, Muhittin. Tasavvuf Kültüründe Hadis. Konya: Yediveren Yayınları, 2001.
CR  - Yıldırım, Ahmet. Tasavvufun Temel Öğretilerinin Hadislerdeki Dayanakları. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2009.
CR  - Yıldırım, Enbiya. Hadis Problemleri. İstanbul: Rağbet Yayınları, 2001.
CR  - Yunus Emre. Divan. Ankara: Akçağ Yayınları, 1991.
CR  - Zerkeşî, Bedreddîn. et-Tezkire fi’l-ehâdîsi’l-müştehire. nşr. Mustafa Abdülkâdir Atâ. Beyrut: Dârü’l-kütübi’l-ilmiyye, 1406/1986.
UR  - http://dergipark.org.tr/tr/pub/esoguifd/issue//581774
L1  - http://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/811995
ER  -