@article{article_60258, title={VUKÛ-GÛYÎ VEYA KLÂSİK TÜRK ŞİİRİ’NDE GERÇEKÇİ ANLATIM}, journal={Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi}, volume={20}, pages={213–224}, year={2011}, author={Babacan, Yrd. Doç. Dr. İsrafil}, keywords={Gerçekçi anlatım, XVII ve XVIII. Asır Türk Şiiri, Gazel, Üslûp, Tarz}, abstract={XVII. ve XVIII. asırlar, divan şiirinde yeni üslûp ve tarzların ortaya çıktığı bir dönemdir. Bu asırlarda Türk şiirinde sadece Sebk-i Hindî ve Hikemî Tarz gibi büyük ve bağımsız üslûplar varlığını göstermemiş, daha küçük çaplı tarzlara da rastlanmıştır. Bağımsız üslûp haline gelemeyen bu tarzlardan biri de bizim “gerçekçi” anlatım dediğimiz bir tarzdır. Bu tarz, gazelde etkili olmuştur. İran şiirinde XVI. asırda belirginleşen “Vukû-gûyî” adlı tarza benzer. Ancak, Türk şiirindeki gerçekçi anlatımın, Vukû-gûyî’den etkilenip etkilenmediği hususu açık değildir. Türk şiirinde XIX. asırdaki “realist” manada gerçekçilikten oldukça uzak olan bu anlatım, kendi devrindeki benzer örneklere göre gerçekçi sayılabilir.}, number={1}, publisher={Çukurova Üniversitesi}