TY  - JOUR
T1  - Kahkahanın Ölümle İmtihanı:  Eugene O’Neill’ın Lazarus Güldü Oyununun Antik Yunan Tiyatrosu Üzerinden Tahlili
AU  - Alkan, Eren
PY  - 2020
DA  - April
JF  - Çankırı Karatekin Üniversitesi Karatekin Edebiyat Fakültesi Dergisi
JO  - KAREFAD
PB  - Çankırı Karatekin Üniversitesi
WT  - DergiPark
SN  - 2147-8465
SP  - 1
EP  - 17
VL  - 8
IS  - 1
LA  - tr
AB  - Lazarus Güldü (Lazarus Laughed), Türkiye’de oldukça iyi bilinen Amerikalı oyunyazarlarından Eugene O’Neill’ın neredeyse hiç bilinmeyen oyunlarındanbirisidir. Eugene O’Neill’ın bu oyunu, şiddetin çeşitli türlerinin bir sonucuolarak modern Amerikan bireyinin yaşadığı toplumsal ikilemi, savaş sonrasıbunalımı, kapitalist ekonomik sistemin yarattığı travmayı ve neticelerindeyaşadığı dini, ahlaki ve kültürel çöküşü hicvederek konuyu yaşadığı döneminyaklaşık bin dokuz yüz sene öncesine konumlandırır. Halkın en güçlü duygusuolan dini, alegoriler üzerinden konuya yayarak iktidar eleştirisini yapar.İktidarla ve birey üzerinde uyguladığı şiddetle diğer oyunlarında olmadığıkadar dalga geçerek aslında iktidar ve şiddet kelimelerinin içini boşaltmayıamaçlar. Oyunun sonunda ise güncel ve geçici çözümler yerine umutsuz olmaklaberaber evrensel çözüm önerileri verir. Bireyin özgürleştirilmesi gerektiğini,var olan sistemin kördüğümlüğünü dile getiren oyun, şiddetin en uç noktası olanölümle sonuçlansa bile insanın içindeki iyiliğin yok edilemeyeceğini göstermesibakımından önemlidir. Lazarus Güldü adlı oyunda şiddet, adeta zamansalve mekânsal sınırlarından çıkarak yüzyıllar öncesinden gelen ve modern bireyinüzerine çöken bir hayalet gibidir. Kısaca kuramsal art alan olarak başta EricFromm’unkiler olmak üzere yeni tarihçi ve psikoanalitik kuramlarınkullanılacağı bu çalışmada O’Neill’ın antik Yunan tiyatro geleneği üzerindenmodern bireyin şiddet kavramıyla ilişkilenme biçimlerini nasıl ortaya koyduğu betimselyöntemle araştırılarak, tiyatronun Amerikan bireyi ve iktidarın arasındaki ilişkilerağını sosyolojik olarak nasıl yansıttığı tartışılacaktır.
KW  - Şiddet
KW  - Amerikan tiyatrosu
KW  - Antik Yunan tiyatrosu
KW  - Birey
KW  - Ölüm
CR  - Aristoteles. (2008). Poetika: Şiir sanatı üstüne. (S. Rifat, Çev.). İstanbul: Can Yay.Bataille, G. (2006). İç deney. (M. M. Yakupoğlu, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yay.Bergson, H. Laughter: An essay on the meaning of the comic. A Project Gutenberg of      Australia eBook. Ref: 4352. 1 Ağustos 2003.  Brockett, O. G. (2000). Tiyatro tarihi. (İ. Bayramoğlu, Haz.). Ankara: Dost Kitabevi Yay.Cicero. (1948). On the orator: Books I-II. (E. W. Sutton ve H. Rackham, Çev.). USA:    Harvard University Press.Denizaslanı, Y. (2003). Amerikan yazınında modernitenin kurgulanması: Three      lives/Gertrude Stein, the sun also rises/Ernest Hemingway, Winesburg, Ohio/Ernest      Hemingway, Sartoris/William Faulkner. Yüksek Lisans Tezi. Ege Üniversitesi Sosyal      Bilimler Enstitüsü Amerikan Kültürü ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı. İzmir: n.p.Descartes R. (2004). Yöntem üzerine konuşma. (R. Minareci, Çev.). İstanbul: Morpa Kültür      Yay.Foucault, M. (2006). Hapishanenin doğuşu. (M. A. Kılıçbay, Çev.). Ankara: İmge       Kitabevi.Freud, S. (1996). Espriler ve bilinçdışı ile ilişkileri. (E. Kapkın, Çev.). İstanbul: Payel Yay.Fromm, E. (2008). Sevginin ve şiddetin kaynağı. (Y. Salman ve N. İçten, Çev.). İstanbul:      Payel Yay.Hippokrates. (1997). Gülmeye ve deliliğe dair. (M. A. Kılıçbay, Çev.). İstanbul: İris Yay.Hobbes, T. (2004). Leviathan. (S. Lim, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Kültür ve Sanat Yay.Hutcheson, F. (1974). Thoughts on laughter. Woodbridge, Conn.: Research Publications,Jameson, F. (2009). Ideologies of theory. New York City: Verso.Jung, C. G. (1981). The archetypes and the collective unconscious. (G. Adler ve R. F. C.    Hull, Çev.). USA: Princeton University Press.Kışlalı, A. T. (2006). Siyasal sistemler, siyasal uzlaşma ve çatışma. İstanbul: İmge Kitabevi    Yay.Kant, I. (2007). Critique of judgement. (J.C. Meredith, Çev.). İngiltere: Oxford University    Press.Kierkegaard, S. (1988). Either/or: Part 1 Kierkegaard’s writings. (H V. Hong ve E. H.     Hong, Çev.). USA: Princeton University Press.https://www.nobelprize.org/prizes/literature/1936/summary/ Erişim tarihi 19 Temmuz      2019.Leacock, S. (1935). Humour: Its theory and technique, with examples and samples.      London: John Lane.Myers, D. G. (1988-1989). “The New historicism in literary study.” Academic Questions 2.      London: Methuen, s. 27–36.Nietzsche, F. (n.d.). Böyle buyurdu Zerdüşt. (M. Bahar, Haz.). İstanbul: Kum Saati Yay. O’Neill, E. (2004). Lazarus laughed. A Project Gutenberg of Australia eBook. 1. (Ed.)      Erişim Tarihi 19 Temmuz 2019.Paglia, C. (2004). Cinsel kimlikler: Nefertiti’den Emily Dickinson’a sanat ve dekadans. (D.     Atay ve A. Hazaryan, Çev.). Ankara: Epos Yay.Rozenthal, F. (1997). Erken İslâm’da mizah. (A. Arslan, Çev.). İstanbul: İris Yay.Schopenhauer, A. (2004). Aşkın metafiziği. (V. Atayman Çev.). İstanbul: Bordo Siyah      Klasik Yay.
UR  - https://dergipark.org.tr/tr/pub/karefad/issue//607134
L1  - https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1124170
ER  -