TY  - JOUR
T1  - Kim Korkar Halktan? Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde Kişiselleştirme, İndirgeme ve İkilem Retoriği: 1987 Anayasa Değişikliği Müzakereleri
TT  - Who does Scare of the People? Rhetoric of  Personalisation, Reduction and Dilemma  in the Grand National Assembly of  Turkey: 1987 Constitutional  Amendment Negotations
AU  - Taştan, İnan Özdemir
PY  - 2016
DA  - March
JF  - Kültür ve İletişim
JO  - KI
PB  - İmge Kitabevi Yayınları
WT  - DergiPark
SN  - 1301-7241
SP  - 128
EP  - 154
VL  - 19(1)
IS  - 37
LA  - tr
AB  - Parlamentolar, modern demokrasilerde ulusu temsilcileri aracılığıyla bir araya getirenmüzakere mekânlarıdır. Bu müzakereler, önemli sosyo-politik sorunların semantik vesembolik olarak temsil edilme biçimlerinin ve dışlanan anlamların niteliklerini belirleyensınırların ortaya çıkarıldığı bir zemin oluşturmaktadır. Bu özellikleriyle parlamentomüzakerelerinin analizi son yıllarda giderek artan bir şekilde yeni bir araştırma alanıolarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada, 1982 Anayasası’nda ilk değişikliklerigerçekleştiren 1987 tarihli ve 3361 sayılı yasanın Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM)genel kurul tartışmaları incelenmiştir. Yasa, seçmen yaşını 21’den 20’ye düşürmüş,TBMM’deki milletvekili sayısını 400’den 450’ye çıkarmış, Anayasanın değiştirilmeprosedüründe Cumhurbaşkanı karşısında TBMM’ye göreceli bir kolaylık sağlamış ve 1980askeri darbesiyle getirilen siyasi yasakları düzenleyen Anayasa’nın geçici dördüncümaddesini kaldırmak üzere halkoylamasına sunmuştur. Yasa, darbe sonrasındademokrasiye geçiş sürecinde olan Türkiye’de anayasa, halkoylaması, demokratik hak veözgürlükler ve halkoylamalarının demokratik işlevleri üzerine bir tartışmayı daberaberinde getirmiştir.Bu çalışmada yasaya ilişkin TBMM tutanakları, eleştirel retorik analizi aracılığıylaincelenmiş ve dönemin politik iklimine ve demokratik ufkuna ilişkin çıkarımlardabulunmak amaçlanmıştır. Çalışmada öncelikle TBMM tartışmalarında tarafların ele alınankonuya ilişkin temel iddiaları ve bunları nasıl gerekçelendirdiği saptanmış, daha sonra datartışmalara yön veren temel retoriksel stratejiler ortaya çıkarılmıştır. Çalışmanın bulguları,yasaya ilişkin TBMM tartışmalarında tarafların argümanlarını üç temel retoriksel stratejietrafında ördüğünü göstermektedir: İlk strateji ele alınan konuyu politik ve felsefiyanlarından soyutlayarak “kişi”lerin çıkarları ve niyetleriyle ilişkilendiren ‘kişiselleştirme’stratejisidir. İkincisi, ele alınan konuyu genel bağlamından soyutlayarak, belirli bir öğeye‘indirgeme’ stratejisidir. Üçüncüsü de karşı tarafı istediği yasa maddesini geçirmekkarşılığında karşı çıktığı maddeleri de onaylamak durumunda bırakan ‘ikilem’ stratejisidir.Tartışmalarda belirleyici olan bu üç retoriksel strateji sadece TBMM müzakerelerinindemokratik ufkunun sınırlılığını değil, aynı zamanda Türkiye’de politika yapım süreçlerininçoğulcu ve demokratik bir katılıma olan uzaklığını da göstermesi açısından önemlidir.
KW  - 1987 anayasa değişiklikleri
KW  - TBMM tartışmaları
KW  - retorik
KW  - kişiselleştirme
KW  - indirgeme
KW  - ikilemde bırakma.
N2  - Parliaments are spaces of delibaretions that gathers nation through its representatives in   modern democracies. These deliberations provides us a general frame, by which we can   infer the way the important socio-political problems are  mis represented semantically and   symbollicaly. As a result of this feature, the analysis of the parliamentary negotiations has   increasingly become a new research area during the last two decades. This study analyses   the negotions at the Grand National Assembly of Turkey on the law no. 3361 in 1987   which made the first amendments in the Constitution of 1982. The law decreased the   voting age from 21 to 20, increased the numbers of parliamentarians from 400 to 450,   enhanced the position of the assembly vis a vis the president in terms of procedure of   consitutional amendments and repealed the political bans those enacted by the National   Security Council after the 1980 coup d’etat. So, the law brought about a debate on the   constitution, referandum, democratic rights and freedoms and democratic functions of the   referandums in Turkey in a transition to democracy following a coup detat.   In this study, minutes of the proceedings of the grand assembly were analysed through   critical rhetorical analysis to make inferences about the political climate and democratic   horizon of that period. During the analysis, the basic arguments and the rhetorical   strategies of the sides of the debate in the grand assembly are defined. The analysis shows   that parties of the debate in the grand assembly constructed their arguments with the help   of three rhetorical strategies. First strategy is ‘personalisation’ which relates the topic with   the interests and intentions of the “individuals” by ignoring its political and philosophical   aspects. The second strategy is the “reduction” of the topic to a specific issue. Third one is   the strategy of ‘dilemma’ which obliges the opponent to ratify the articles of the law that   they oppose in return for repealing the political bans on their leaders. Three rhetorical   strategies determinant within the debates not only shows the constraints of the democratic   horizon of the deliberations in the Grand National Assembly but also the distance of the   policy making processes from pluralist and democratic participation in Turkey.
UR  - https://dergipark.org.tr/tr/pub/kulturveiletisim/issue//732416
L1  - https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1088056
ER  -