Üniversite Öğrencilerinde Aile İçi Şiddete Maruz Kalma ile Öfke Duygusu Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Year 2018, Volume: 4 Issue: 2, 77 - 98, 03.12.2018

Muhsine Toptaş Engin Eker

Abstract

Bu araştırmada üniversite öğrencilerinin çocukken aile içi şiddete maruz kalıp kalmamaları ile öfkeye ilişkin tepkileri arasındaki ilişki ele alınmıştır. Araştırmaya İstanbul Aydın Üniversitesi’ne bağlı Fen Edebiyat, Sağlık Bilimleri, Eğitim ve Mühendislik Fakülteleri’nin farklı bölümlerinden 257’si kız, 223’ü erkek olmak üzere toplam 480 öğrenci katılmıştır. Araştırma sonucunda üniversite öğrencilerinin öfkeye ilişkin tepkileri ile çocukken aile içi şiddete maruz kalıp kalmama değişkeni arasında anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Araştırmanın regresyon analizi sonucuna göre; çocukken aile içi şiddete maruz kalan öğrencilerin, şiddete maruz kalmayan öğrencilere göre, öfke duygusunu daha yoğun yaşadıkları tespit edilmiştir. 

Keywords

Öfke, aile içi şiddet, öfke

References

• Akın, M. (2013). Aile İçi Şiddet. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 71(1), 27-41. Ayan, S., (2007). Aile İçinde Şiddete Uğrayan Çocukların Saldırganlık Eğilimleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 8:206-214 Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu. (1998). Aile İçinde Ve Toplumsal Alanda Şiddet. No:113, Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Yayınları. Bilgin R. (2009). Diyarbakır’da Sokakta Çalışan Çocuklar Üzerine Sosyolojik Bir Araştırma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(27), 232244. Çubukçu, Z., ve Dönmez, A. (2012). İlköğretim Okul Yöneticilerinin Şiddet Türlerine Yönelik Görüşleri Ve Şiddetle Başa Çıkma Yöntemleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi 18(1), 37-64. Dahlberg, L. L. (1998). Youth Violence İn The United States: Major Trends, Risk Factors And Frias-Armenta, M. (2002). Longterm effects of child punishment on mexican women: A structural model. Child abuse ve Neplect. Vol. 26, (4), 371386. Giddens, A. (2012). Sosyoloji. Kırmızı Yayınları. İstanbul. Kashani, J. H.,ve Confield, L. A. (1995). Psychiatric inpatient children’s family perceptions and anger expression. Journal of Emotional and Behavioral Disorders, 3(1), 13-18. Kesebir, S., Kavzoğlu, S. Ö., ve Üstündağ, M. F. (2011). Bağlanma ve psikopatoloji. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 3(2).Kısaç, İ. (1997). Üniversite Öğrencilerinin Bazı Değişkenlere Göre Sürekli Öfke Ve Öfkeyi İfade Düzeyleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Köknel, Ö. (1995). Kaygıdan mutluluğa kişilik. Altın Kitaplar Yayınevi. İstanbul. Köknel, Ö.(1997). İnsanı Anlamak. Altın Kitaplar Yayınevi. İstanbul. Mathias J, Mertin P, Murray A.(1995). The Psychological Functioning Of Children From Backgrounds Of Domestic Violence. Aust Psychol; 30:4756. Nicolson P, Wilson R. (2004). Is domestic violence a gender issue? Views from a British City. J Comm Appl Soc Psychol; 14:266-283. Satıcı, S. A., ve Akın, A. (2011). Anger Rumination Scale,Validity and reliability study of the Turkish version. Paper presented at the Second International Conference of Indigenous and Cultural Psychology, 21-23 December, Denpasar,Bali, Indonesia. Satıcı, S. A. (2014). Öfkeye İlişkin Derin Düşünme Ölçeği: Türkçe Formunun Psikometrik Özellikleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi; 15:328334 Staub E, Pearlman LA, Gubin A, Hagengimana A. (2005). Healing, Reconciliation, Forgiving And The Prevention Of Violence After Genocide Or Mass Killing: An İntervention And İt’s Experimental Evaluation İn Rwanda. J Soc Clin Psychol; 24:297-334. Sukhodolsky DG, Golub A, Cromwell EN. (2001). Development And Validation Of The Anger Rumination Scale. Pers Indiv Differ; 31:689-700. Taylor, S. E., Peplau, L. A. ve Sears, D. O. (2007). Sosyal Psikoloji (Çeviren: Ali Dönmez). Ankara: İmge Kitabevi. Yeşilyaprak, B. (2000). Eğitimde Rehberlik Hizmetleri. Nobel Yayıncılık. Ankara.