Bu
makale yeni dini hareketlerin (YDH) temel argümanlarının aslında klasik dinlerin ‘eski’ terim ve
kurumlarını “yenilemek” yani ayrışıp farklılaşmak gibi diyalektik bir dile
dayanıp dayanmadığını tartışmaktadır. Çağdaş din bilimlerine göre YDH’lere ait
temel fenomenler aslında sekülerleşmenin yarattığı imkanların bir sonucudur.
Bir başka ifadeyle bu akımlar, kendi çağlar[1]ı olan post-modern günlerde
artık klasik çağların gelenekleri gördükleri dinlerin yerini almak isterler.
This article discusses the fact that whether the basic arguments of new age movements (NAM) -such as all the terms of the classical religions are Òthe oldÓ therefore along with all its institutions need to be renewed base on the dialectical discourses. According to the contemporary religious studies, NAM-s are the result of the secularisation process of the religious phenomena. In other words, such these fractions demands to fix themselves up in the places of the Òold religionsÓ, claiming that nowadays are theirs own.
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2017 |
Kabul Tarihi | 22 Eylül 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 5 Sayı: 13 |