Bu çalışmada, kişinin ilgi ve dikkatini yapmak zorunda olduğu iş üzerine yöneltememesi durumunda yaşadığı olumsuz duygu, olarak tanımlanan "iş başında sıkıntı" olgusu incelenmiştir. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi öğretim elemanları (n = 64) üzerinde yürütülen bu araştırmada anket ve görüşme yöntemleri kullanılmıştır. Araştırma sonunda, farklı akademik düzeylerdeki öğretim elemanları için; iş başında sıkıntı hissetme sıklığının, sıkıntı uyandıran durumların ve sıkıntı durumunda başvurulan yolların farklı olduğu görülmüştür. Profesör düzeyindeki öğretim üyelerinden araştırma görevlilerine doğru gidildikçe, işbaşında sıkıntı hissetme sıklığı artmaktadır. Kuralların ve denetimin en fazla kuşattığı, basit ve sıradan görevlerin en fazla yüklendiği araştırma görevlisi düzeyinde, işin içeriği ile sosyal ve kurumsal çevresi başlıca sıkıntı kaynakları olmaktadır. Diğer düzeyler
için ise önceliği, işin miktar olarak yoğunluğu ve iş dışındaki sorunlar almaktadır. Bu düzeylerdi kural ve kısıtlamaların baskısı giderek azalmakta, ancak kişisel sorumluluk ve özdenetim nedeniyle, ilgi ve dikkati belirli iş üzerinde tutma baskısı yine hissedilmektedir. Araştırma görevlisi ve yardımcı doçent düzeylerinde iş başında sıkıntı durumunda
işle ilgisi olmayan faaliyetlerle sıkıntıyı dağıtarak tekrar aynı işe dönmek, işin bitiminde elde edilecek ödülleri düşünmek gibi çabalara daha çok başvurulmaktadır. Profesörlük düzeyinde ise ilgi ve dikkati dağıtan diğer konuları zihinden uzaklaştırmaya çalışmak veya öncelikle halledip aynı işe dönmek, daha sık izlenen yollar olmaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2000 |
Gönderilme Tarihi | 31 Ocak 2000 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2000 Cilt: 16 Sayı: 1 |
Bu eser 2023 yılından itibaren Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.